چرا نوجوانانمان با ما درددل نمی‌کنند؟
نحوۀ واکنش ما هنگام صحبت با نوجوانان، یا در دل با نوجوانان می تواند همه چیز را دگرگون سازد.
نکات کلیدی
- وقتی کودکان در اشتراک گذاری افکار خود احساس امنیت می کنند، والدین توانایی بیشتری دارند تا به آنان در انتخاب هایشان با در دل با نوجوانان کمک کنند.
- زمانی که نوجوانان از نگرانی های خود با ما حرف می زنند، قضاوت گر و انتقادی بودن ما می تواند راه های ارتباطی با آنها را بدون در دل با نوجوانان قطع کند.
- کودکان اغلب در انتخاب های خود به دنبال کمک هستند. وقتی بتوانیم بدون قضاوت به آنها گوش دهیم و در دل با نوجوانان را دنبال کنیم، احتمال بیشتری وجود دارد که به درد دل کردن با ما ادامه دهند.
بیشتر بخوانید: مشاوره نوجوانان
یکی از امتیازات بزرگی که ما به عنوان والدین داریم این است که نوجوانانمان به ما اطمینان دارند. وقتی کوچکتر هستند، این کار آسان است. آنها به ما نگاه می کنند و تأیید ما را می خواهند. وقتی بزرگتر می شوند، ممکن است هنوز بخواهند برای مشورت به ما مراجعه کنند. با این حال، نحوه واکنش ما به صحبت های آنان ممکن است بر راحتی آنها در انجام این کار و بر تصمیمات آنها برای ارتباط با ما تأثیر آشکاری بگذارد.
برای مثال، وقتی فرزندانمان در مورد چیزی صحبت کنند که با بحث کردن در مورد آن راحت نیستیم، چه کار می کنیم؟ چه اتفاقی می افتد اگر آنها در مورد مسائل جنسی سؤالاتی بپرسند؟ اگر باورهای سیاسی ما را زیر سوال ببرند و در قطب سیاسی مخالف ما قرار گیرند چه؟ اگر بخواهند مدرسه را ترک کنند و به دور دنیا سفر کنند چطور؟ اگر آنها جنسیت خود را زیر سوال ببرند؟ چگونه با این پرسش ها، جهان بینی ها و نگرانی ها به گونه ای برخورد کنیم که به جای ساکت شدن و فاصله گرفتن، از تجربیات ما بهره مند شوند؟
اگر چیزهایی که ذهن فرزندانمان را مشغول کرده، بر خلاف باورهای مذهبی ما باشد چطور؟ اگر آنها به انتخاب‌هایی فکر کنند که به نظر ما می‌تواند به آینده‌شان آسیب برساند؟ در چنین مواقعی ما چطور واکنش نشان می دهیم؟
ارزش افکار ما در دل با نوجوانان
اولین چیزی که باید بدانیم این است که بچه ها در هر انتخابی که قرار است انجام دهند، اگر نظر ما را داشته باشند، انتخاب آگاهانه تری خواهند داشت. این یعنی باید راه های ارتباطی را باز نگه داریم. ممکن است فکر کنیم که نوجوان ما اشتباه بزرگی در قضاوت مرتکب می شود، یا اینکه فقط بخشی از ماجرا را می بیند و متوجه کلیت اوضاع نیست. شاید همه اینها درست باشد، اما اگر گفتگو را تعطیل کنیم یا برخوردی مستبدانه داشته باشیم، توانایی کمک به آنها را برای فکر کردن درباره انتخاب هایشان از دست خواهیم داد. وقتی بتوانیم آنان را بشنویم و به طور منطقی در مورد آنچه در ذهن شان است صحبت کنیم، حتی اگر با افکار آنان موافق نباشیم، باز هم می توانیم در راستای در دل با نوجوانان به بحث ادامه دهیم. زمانی که از نظر هیجانی گرفتار بحث شویم، دست به قضاوت بزنیم و احتمالاً در این فرآیند آنها را شرمنده کنیم، با دست خودمان فرصت گوشکردن آنان به مشورت هایمان را از آنها می گیریم.
بیشتر بخوانید: افزایش اعتماد به نفس در کودکان و نوجوانان
نکته اصلی این است که واقعاً به آنها گوش کنید. آنها در حال جستجو هستند و مطمئن نیستند که چه می خواهند. فعلاً فقط می خواهند در مورد آن بحث کنند. این بدان معناست که هر چه بیشتر در بحث پایدار و ثابت بمانیم، توانایی بیشتری برای به اشتراک گذاشتن افکار خود در مورد آن موضوع داریم. وقتی عصبانی شویم یا سعی کنیم افکار خود را تحمیل کنیم، ممکن است به آنها این پیام را بدهیم که دیدگاهشان برایمان بی اهمیت است، و این می‌تواند مانع از آن شود که در آینده برای مشورت نزد ما بیایند.
ما می توانیم با نوجوانمان مخالف باشیم و با در دل با نوجوانان همچنان به او احترام بگذاریم
حتی اگر با کاری که نوجوان ما قصد انجامش را دارد مخالف باشیم، تا زمانی که راه های ارتباطی باز باشد، می توانیم گفتگویی داشته باشیم که تا حدودی بر تصمیمات وی تأثیر بگذارد. از سوی دیگر، اگر ما با ترس یا عصبانیت واکنش نشان دهیم، ممکن است عصبانی شوند و توصیه های ما را نادیده بگیرند. وقتی نگرانی های ما بر تواناییمان در شنیدن فرزندانمان و نگریستن به بحث از نگاه آنها غلبه می کند، خطر آن وجود دارد که او در برقراری ارتباط با ما احساس ناامنی کند. وقتی این اتفاق می افتد، ما توانایی در میان گذاشتن افکار خود را با آنها از دست میدهیم و آنان نیز ممکن است دیگر نتوانند به ما اعتماد کنند.
بچه ها دوست دارند به والدین خود نزدیک باشند. آنها می خواهند بتوانند به شما اعتماد کنند. نوجوانان می دانند که والدینشان تجربیاتی در در دل با نوجوانان دارند که می تواند برای آنها مفید باشد. به همین دلیل مهم است محیطی ایجاد کنیم که کودک احساس کند در آن توانایی آزادانه صحبت کردن را دارد و ما نیز در آن وظیفه گوش دادن را انجام دهیم. اگر بچه ها احساس کنند در گفتگویی امن هستند، هر چیزی که بخواهند مطرح کنند اشکالی ندارد. این بدان معنا نیست که ما باید در هر موردی با آنان موافق باشیم و آنچه را که می خواهند به آنها بدهیم. بلکه فقط به این معناست که آنها بفهمند ما به سخنانشان گوش خواهیم داد و صحبت کردن با ما امن خواهد بود. یعنی بدانند که شرمنده نمی شوند، مورد قضاوت قرار نمی گیرند و پاسخی پریشان از والدشان دریافت نخواهند کرد.
بیشتر بخوانید: دوران بلوغ
یکی از مشکلاتی که ما به عنوان والدین داریم این است که به جای فرزندانمان می ترسیم. وقتی نوجوان ما چیزی می گوید که فکر می کنیم انجام آن منطقی نیست، احساسات مان فعال می شود و می خواهیم به هر ترتیبی از او محافظت کنیم. گاهی اوقات این بدان معناست که ما به گونه ای واکنش نشان می دهیم که قضاوت گر و انتقادی به نظر می رسد. در چنین حالتی، ما اجازه داده‌ایم که ترس‌های مان ما را از پذیرش حرف‌های فرزندمان و در دل با نوجوانان باز دارد. فرزند ما برای حل مشکل به ما مراجعه می کند. بنابراین نباید اجازه دهیم واکنش عاطفی مان مانع از گوش کردن به آنها شود.
این کار ساده نیست. گاهی اوقات ما باورهای قوی‌ای داریم که فرزندانمان آنها را زیر سوال می برند. گاهی ممکن است آنها از اختلافات مذهبی، سیاسی یا مسائل جنسی صحبت کنند و ما قبل از هر چیز از نظر احساسی از کوره در رویم. با این حال، اگر قضاوت‌گر باشیم، ممکن است آنها را ساکت کنیم و در نتیجه باعث شویم که به سراغ افرادی بروند که شاید خیلی صلاح آنها را نخواهند. اگر از نظر احساسی پریشان شدیم، ایرادی ندارد که از گفتگو فاصله بگیریم تا بتوانیم قبل از ادامۀ بحث، خودمان را آرام کنیم و با دید بازتری به استقبال گوش کردن به فرزندانمان و در دل با نوجوانان برویم.
گوش دادن و در دل با نوجوانان ، کلید ورود به دنیای آنها است
مهم نیست نوجوانان با چه مشکلی روبرو هستند، اگر نتوانیم آنها را بشنویم و در دل با نوجوانان را انجام دهیم، نمی توانیم کمکی کنیم. مشکل چه مواد مخدر باشد، چه جرم و جنایت، یا فقط دوستی با افراد نامناسب، فقط در صورتی می توانیم به آنها کمک کنیم که از صحبت با ما احساس امنیت کنند. در دوران کنونی، اغلب افرادی که در قطب مخالف هستند، به جای پذیرفته شدن صرفاً به عنوان داشتن دیدگاه متفاوت، بیشتر مورد توهین قرار می گیرند. اگر بتوانیم خودمان را برای گوش دادن به دیدگاه‌های نوجوانانمان گشوده تر سازیم، پذیرش آنها برایمان راحت‌تر خواهد بود. سپس، حتی اگر موافق نباشیم، همچنان می‌توانیم راهی برای ابراز وجود و ارائه بهترین مشورت به آنها پیدا کنیم. به یاد داشته باشید، اگر آنها احساس کنند نمی توانند با ما صحبت کنند، فقط باعث می شویم که به سراغ افراد دیگری بروند و آنگاه هیچ تاثیری بر انتخاب های آنها نخواهیم داشت.
بیشتر بخوانید: کمک به فرزند مضطرب
نکته اصلی این است که فرزندان ما هنوز در حال تأمل بر انتخاب خود هستند. و وقتی برای مشورت نزد ما می‌آیند، این امتیازی عالی است که در موقعیت مشاوره قرار بگیریم و در دل با نوجوانان را انجام دهیم. به همین دلیل مهم است که خطوط ارتباطی با آنها را باز نگه داریم و خود را در موقعیتی قرار دهیم که مایل باشند افکارشان را با ما در میان بگذارند تا آنان را در انتخاب هایشان همراهی کنیم.
منبع
بررسی داویا سیلز – 2022
