اختلال شخصیت ضد اجتماعی

اختلال شخصیت ضد اجتماعی یک اختلال شخصیت است. فرد مبتلا، الگوی رفتاری از بی اعتنایی به حقوق دیگران نشان می‌دهد. ویژگی‌های رایج این وضعیت شامل فریبکار بودن، کنترل‌گری و رفتارهای مجرمانه است. در این مقاله بیشتر می‌خوانیم که اختلال شخصیت ضد اجتماعی چیست و چه علایم، علل و درمان‌هایی دارد.

فهرست محتوا

• اختلال شخصیت ضد اجتماعی چیست؟
• نشانه های اختلال شخصیت ضد اجتماعی
• شیوع اختلال شخصیت ضد اجتماعی
• تشخیص اختلال شخصیت ضد اجتماعی
• عارضه های مرتبط اختلال شخصیت ضد اجتماعی
• علل و عوامل خطر اختلال شخصیت ضد اجتماعی
• درمان‌های اختلال شخصیت ضد اجتماعی
• سخن پایانی

برای استفاده از مشاوره های خوب کارشناسان و درمانگران مجموعه سها کلینیک می توانید بر روی لینک زیر کلیک کرده و به صورت آنلاین روز مورد نظر خود را انتخاب و درخواست رزرو مشاوره بدهید.

و یا به صورت تلفنی نوبت خود را رزرو کنید.

021-88005573

رزرو نوبت آنلاین

اختلال شخصیت ضد اجتماعی چیست؟

افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی یا ASPD گاهی زندگی طبیعی و سازنده‌ای دارند. با این حال آنها اغلب در روابط، هیجانات و تصمیم‌گیری‌هایی که خود و دیگران را تحت الشعاع قرار می‌دهد، مشکلاتی را تجربه می‌کنند.

افکار و رفتارهای فرد مبتلا به ASPD با بی اعتنایی یا تجاوز به حقوق مردم مشخص می شود. این وضعیت اغلب به شکل موارد زیر ظاهر می شود:

• رفتارهای فریبکارانه یا کنترل گرایانه برای منافع شخصی
• رفتارهای مجرمانه
• بی‌اعتنایی به امنیت و انتخاب‌های دیگران
• اعمال غیر مسیولانه

افراد دچار این اختلال همچنین احتمالا فاقد پشیمانی هستند. آنها ممکن است به پیامدهای اعمال آسیب‌زای خود بی تفاوت باشند یا استدلال‌هایی برای توجیه صدمه زدن، بدرفتاری یا دزدی از دیگران بیاورند. این بیماری روانی یک اختلال شخصیت خوشه B است؛ گروهی از اختلالات شخصیتی که هیجانات را مختل می‌کنند و به رفتارهایی منجر می‌شوند که ممکن است افراطی یا غیر منطقی به نظر برسد. افراد از هجده سالگی می‌توانند تشخیص ASPD دریافت کنند، هرچند شواهد مبتنی بر این است که علایم احتمالا نزدیک به ۱۵ سالگی نمایان می‌شوند. کودکان و نوجوانان کم سال‌تر که علایم مشابهی را نشان می‌دهند، احتمالا تشخیص اختلال سلوک دریافت می­‌کنند.

نشانه های اختلال شخصیت ضد اجتماعی

احتمالا هرکسی گاهی اوقات فریبکارانه یا کنترلگر عمل می‌کند. در افراد مبتلا به ASPD، این اعمال فراگیر و انعطاف‌ناپذیر هستند. آنها در موقعیت‌‌های مختلف ظاهر می‌شوند و شخص اغلب هیچ پشیمانی‌­ای نشان نمی‌دهد. هیچگونه آزمایش بالینی برای ASPD وجود ندارد، بلکه تشخیص بر پایه فرایند فکری و رفتاری فرد گذاشته می‌شود. متخصصان روانشناسی بالینی از ویرایش پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی DSM5 برای تشخیص بیماری‌های روانی از جمله ASPD استفاده می‌کنند.</p>

طبق DSM5 پزشک می‌تواند این اختلال را در فردی که حداقل ۱۸ سال دارد و دست کم سه نشانه از علایم زیر را نشان می‌دهد تشخیص‌گذاری کند:

• اعمال ضد اجتماعی مکرر: شامل اقداماتی که در جامعه با پیامد دستگیری مواجه خواهند شد، مانند آزار و اذیت، سرقت یا یک شغل غیر قانونی
• رفتار فریبکارانه برای منافع شخصی: شامل دروغگویی یا جعل هویت مکرر
• رفتار تکانشی: این می تواند به تغییرات ناگهانی در شغل، محل زندگی یا روابط منجر شود
• کج خلقی و رفتار پرخاشگرانه: شامل دعواهای فیزیکی یا توهین های مکرر به دیگران
• بی اعتنایی به امنیت: می‌تواند شامل بی توجهی به امنیت خود یا دیگران باشد. با اعمالی نظیر سرعت غیرمجاز، رانندگی در حالت مستی، تصادف های مکرر یا غفلت نسبت به یک کودک
• اعمال غیر مسیولانه: این مسیله احتمالا در حرفه یا تعهدات مالی فرد اثر می‌گذارد
• فقدان پشیمانی: فرد ممکن است برای مثال نسبت به آسیبی که خود باعث آن شده بی تفاوت باشد یا آن را توجیه کند

فرد مبتلا به ASPD به آرزوها، حقوق و احساسات دیگران بی اعتناست. این افراد همچنین برای منافع شخصی مانند کسب پول، سکس یا قدرت دیگران را فریب می‌دهند.

این الگو از رفتارهای کنترل‌گر، پرخاشگرانه و غیرمسیولانه می‌تواند روابط را با مشکل مواجه سازد.

افراد مبتلا به ASPD احتمالا موارد زیر را نیز تجربه می‌کنند:

• دیسفوریا یا ناخوشنودی فراگیر از زندگی
• تنش مکرر
• ناتوانی در تحمل ملال
• خُلق افسرده

همچنین افراد دارای اختلالات شخصیت از جمله ASPD نسبت به جمعیت عمومی در معرض خطر بیشتری از تلاش برای خودکشی هستند.

شیوع 

شیوع این اختلال واضح نیست اما طبق تخمین‌ها، ۱.۴ درصد مردم مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی هستند. مردان نسبت به زنان پنج برابر بیشتر احتمال دارد که این تشخیص را دریافت کنند.

تشخیص اختلال شخصیت ضد اجتماعی

ممکن است افراد پس از ارتکاب جرم یا پس از جستجوی درمان برای اضطراب، افسردگی یا مشکلات رابطه ای مزمن از نظر ابتلا به ASPD ارزیابی شوند. با این حال بیشتر مبتلایان به اختلال شخصیت ضد اجتماعی به دنبال درمان نیستند و به تبع تشخیصی دریافت نمی‌کنند. پزشک تنها بر پایه یک رفتار یا وقایع اندک تشخیص گذاری نمی‌کند. همچنین اگر الگوی رفتاری فرد بتواند با عوامل دیگری مانند سو مصرف مواد، تروما یا ناتوانی شناختی توضیح داده شود، تشخیص ASPD گذاشته نمی‌شود.</p>

لازم به ذکر است که تمام افراد مبتلا به این اختلال مطابق با هیجانات خود رفتار نمی‌کنند. به علاوه تمام افرادی که به حقوق دیگران تجاوز می کنند به یک اختلال روانی دچار نیستند.

عارضه های مرتبط با ASPD

افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی ممکن است عارضه های همزمانی را تجربه کنند، از جمله:

• اختلالات اضطرابی
• اختلالات افسردگی
• اختلالات مصرف مواد
• اختلال قماربازی یا سایر مشکلات مرتبط با کنترل تکانه

آنها همچنین ویژگی‌هایی دارند که معیارهای تشخیصی برای سایر اختلالات شخصیت، خصوصا سایر اختلالات خوشه B مانند اختلالات شخصیت مرزی، خودشیفته و نمایشی را برآورده می‌کند.

علل و عوامل خطر اختلال شخصیت ضد اجتماعی

محققان علت دقیق این اختلال را نمی دانند، اما همه عوامل ژنتیکی، محیطی و فرهنگی ممکن است در رشد این اختلال سهم داشته باشند. برای مثال تخمین های وراثت پذیری محدوده %۳۶ تا ۶۹% را نشان می دهند و بعضی عوامل محیطی که با این اختلال مرتبط هستند شامل تجارب منفی کودکی مثل سورفتار فیزیکی، سورفتار جنسی یا غفلت اند. تجارب کودکی از اختلال سلوک یا بیش فعالی-نقص توجه که با عنوان ADHD شناخته می شود نیز با ASPD ارتباط دارند. مردان با احتمال بین ۳ تا ۵ برابر بیش از زنان این تشخیص را دریافت می‌کنند.

درمان‌های اختلال شخصیت ضد اجتماعی

درمان ها قصد دارند تا به فرد کمک کنند که هیجانات خشم، رنج، اضطراب و افسردگی را مدیریت کند. هدف درمان، کاهش رفتارهای ضد اجتماعی و در نهایت سود رسانی به افراد و اطرافیان آنها است. درحال حاضر، شواهد برای اثربخشی این درمان‌ها محدود است. مدیریت علایم می تواند دشوار باشد و نسبتا نرخ بالایی از افراد درمان را خیلی زود متوقف می‌کنند. این افراد اغلب از رویکردهایی که عارضه‌های همزمان مانند افسردگی، اضطراب و سومصرف مواد را برطرف می‌کنند، نفع می‌برند. مصرف مواد یا الکل خطر تکانشگری و پرخاش را افزایش می‌دهد، بنابراین درمان هر گونه سومصرف مواد می تواند اثرات مفید قابل توجهی برجای بگذارد.

روان درمانی یا مشاوره روانشناسی به فرد کمک می‌کند تا بر الگوهای فکری و رفتاری از هم گسیخته و شیوه ارتباط با دیگران غلبه کند.

گروه درمانی می‌تواند به برطرف ساختن اعمال تکانشی، رفتارهای ضد اجتماعی و چالش‌ها در روابط با دیگران کمک کند. این می‌تواند در مراقبت‌های اجتماع‌محور یا موسسه‌ای انجام شود.

داروهای تثبیت کننده خلق یا مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (معروف به SSRIها) ممکن است به بهبود رفتارهای تکانشی و پرخاشگرانه کمک کنند و داروهای ضد روان پریشی نیز می توانند پارانویا را بهبود بخشند. با این حال هیچ دارویی به طور خاص برای اختلال شخصیت ضد اجتماعی طراحی نشده است.

دوستان، اعضای خانواده و کارشناسان سلامت ممکن است مراقبت از فرد مبتلا به ASPD را چالش انگیز بدانند. اتحادیه ملی بیماری های روانی، به اعضای خانواده و مراقبان توصیه می‌کند در عین حمایت از فرد مبتلا، از حال خود نیز مراقبت کنند.

سخن پایانی

اختلال شخصیت ضد اجتماعی یک عارضه تمام عمری است. پزشک می تواند آن را در ۱۸ سالگی تشخیص دهد. هر چند ویژگی‌هایی از آن ممکن است چند سال قبل تر شروع شده باشند. شدت علایم و ارتکاب جرم‌های همراه در اواخر نوجوانی در بیشترین سطح خود هستند و به مرور زمان با فروکش متوسط در سن ۳۵ سالگی کاهش پیدا می کنند.

تحقیقات بر اثر بخشی درمان ASPD در حال حاضر محدود است و روشی که برای یک فرد موثر است ممکن است برای فرد دیگر کارایی نداشته باشد. با این حال، درمان ها می توانند به فرد در مدیریت نشانه ها و بهبود عارضه های همراه مثل سومصرف مواد و افسردگی کمک کنند.

کار با یک درمانگر متعهد و پایبندی به ایجاد تغییرات معنادار در رفتار می تواند موفقیت درمانی را افزایش دهد. از آنجا که تحقیقات ادامه دارند، پزشکان در حال کسب فهم بهتر از این بیماری روانی پیچیده و شناسایی موثرترین روش‌های مراقبت از مبتلایان به ASPD هستند.

می‌توانید سوالات و نظرات خود را در زمینه اختلال شخصیت ضد اجتماعی با ما مطرح سازید.

منبع : medicalnewstoday

</h3><p><span style=”color: #000000;”&gt;

در باکس پرسش و پاسخ در انتهای این صفحه می توانید سوالات خود را با درمانگران مجموعه “سها کلینیک” در میان بگذارید و در کمترین زمان ممکن جواب سوالات خود را توسط درمانگران و پزشکان متخصص دریافت کنید.