نحوه واکنش ما هنگام صحبت یا شنیدن درد دل نوجوانان می‌تواند همه چیز را دگرگون سازد. مایلید درد دل نوجوانان را بشنوید اما آنها با شما حرف نمی‌زنند؟ در این مقاله علتش را به شما می‌گوییم.
واکنش شما به سوالات و دیدگاه‌های چالش انگیز نوجوان‌تان چیست؟
درد دل نوجوانان را چه کسی می‌شنود؟ یکی از امتیازات بزرگی که ما به عنوان والدین داریم این است که نوجوانان‌مان به ما اطمینان دارند. وقتی کوچکتر هستند، این کار آسان است. آنها به ما نگاه می‌کنند و تایید ما را می‌خواهند. وقتی بزرگتر می‌شوند، ممکن است هنوز بخواهند برای مشورت به ما مراجعه کنند. با این حال، نحوه واکنش ما به صحبت‌های آنان ممکن است بر راحتی آنها در انجام این کار و بر تصمیمات آنان برای ارتباط با ما تاثیر آشکاری بگذارد.
بیشتر بخوانید: مشاوره نوجوانان
برای مثال، وقتی فرزندانمان در مورد چیزی صحبت کنند که با بحث کردن در مورد آن راحت نیستیم، چه کار می‌کنیم؟ چه اتفاقی می‌افتد اگر آنها در مورد مسایل جنسی سوالاتی بپرسند؟ اگر باورهای سیاسی ما را زیر سوال ببرند و در قطب سیاسی مخالف ما قرار گیرند؟ بخواهند مدرسه را ترک کنند و به دور دنیا سفر کنند؟ جنسیت خود را زیر سوال ببرند؟ چگونه با این پرسش‌ها، نگرش‌ها و نگرانی‌ها به گونه ای برخورد کنیم که به جای ساکت شدن و فاصله گرفتن، از تجربیات ما بهره‌مند شوند؟
اگر چیزهایی که ذهن فرزندانمان را مشغول کرده ( درد دل نوجوانان )، خلاف باورهای مذهبی ما باشد چطور؟ اگر آنها به انتخاب‌هایی فکر کنند که به نظر ما می‌تواند به آینده‌شان آسیب برساند؟ در چنین مواقعی ما چطور واکنش نشان میدهیم؟
در مواجهه با درد دل نوجوانان چه فکری به ذهن مان می رسد؟
اولین چیزی که باید بدانیم این است که بچه‌ها در هر انتخابی که قرار است انجام دهند، اگر نظر ما را داشته باشند، انتخاب آگاهانه‌تری خواهند داشت. این یعنی باید راه های ارتباطی را باز نگه داریم. ممکن است هنگام درد دل نوجوانان فکر کنیم که فرزندمان اشتباه بزرگی در قضاوت مرتکب می‌شود، یا اینکه فقط بخشی از ماجرا را می‌بیند و متوجه کلیت اوضاع نیست. شاید همه اینها درست باشد، اما اگر گفتگو را تعطیل کنیم یا برخوردی مستبدانه داشته باشیم، توانایی کمک به آنها را برای فکر کردن درباره انتخابهایشان از دست خواهیم داد.
وقتی بتوانیم آنان را بشنویم و به طور منطقی در مورد آنچه در ذهن‌شان است صحبت کنیم، حتی اگر با افکار آنان موافق نباشیم، باز هم می‌توانیم آنها را تشویق به ادامه حرف زدن کنیم. زمانی که از نظر هیجانی گرفتار بحث شویم، دست به قضاوت بزنیم و احتمالا در این فرآیند آنها را شرمنده کنیم، با دست خودمان فرصت گوشکردن آنان به مشورت هایمان را از آنها می‌گیریم.
بیشتر بخوانید: افزایش اعتماد به نفس در کودکان و نوجوانان
نکته اصلی این است که واقعا به درد دل نوجوانان گوش کنید. آنها در حال جستجو هستند و مطمین نیستند که چه می‌خواهند. فعلا فقط می‌خواهند در مورد آن بحث کنند. این بدان معناست که هر چه بیشتر در بحث پایدار و ثابت بمانیم، توانایی بیشتری برای به اشتراک گذاشتن افکار خود در مورد آن موضوع داریم. وقتی عصبانی شویم یا سعی کنیم افکار خود را تحمیل کنیم، ممکن است به آنها این پیام را بدهیم که دیدگاهشان برایمان بی‌اهمیت است. این می‌تواند مانع از آن شود که در آینده برای مشورت نزد ما بیایند.
اگر با نوجوانان مخالف باشیم چه کار کنیم؟
حتی اگر با کاری که نوجوان ما قصد انجامش را دارد مخالف باشیم، تا زمانی که راه‌های ارتباطی باز باشد، می‌توانیم تا حدی بر تصمیمات او اثر بگذاریم.
اگر هنگام درد دل نوجوانان ، با ترس یا عصبانیت واکنش نشان دهیم، ممکن است عصبانی شوند و توصیه‌های ما را نادیده بگیرند. وقتی نگرانی‌های ما بر تواناییمان در شنیدن فرزندانمان و نگریستن به بحث از نگاه آنها غلبه می‌کند، خطر آن وجود دارد که او در برقراری ارتباط با ما احساس ناامنی کند. وقتی این اتفاق می‌افتد، ما توانایی در میان گذاشتن افکار خود را با آنها از دست میدهیم. آنان نیز ممکن است دیگر نتوانند به ما اعتماد کنند.
بچه‌ها دوست دارند به والدین خود نزدیک باشند. آنها دوست دارند بتوانند به شما اعتماد کنند. نوجوانان می‌دانند که والدینشان تجربیاتی دارند که می‌تواند برای آنها مفید باشد. به همین دلیل مهم است محیطی ایجاد کنیم که کودک احساس کند در آن توانایی آزادانه صحبت کردن را دارد. لازم است ما نیز در این روند وظیفه گوش دادن را انجام دهیم.
اگر بچه ها احساس کنند در گفتگویی امن هستند، هر چیزی که بخواهند مطرح کنند اشکالی ندارد. این بدان معنا نیست که ما باید در هر موردی با آنان موافق باشیم و آنچه را که می‌خواهند به آنها بدهیم. بلکه فقط به این معناست که آنها بفهمند ما به سخنان‌شان گوش خواهیم داد و صحبت کردن با ما امن خواهد بود. یعنی بدانند که شرمنده یا قضاوت نمی‌شوند و پاسخی پریشان از والدشان دریافت نخواهند کرد.
بیشتر بخوانید: نکات مهم درباره دوران بلوغ فرزندان
چرا در مواجهه با درد دل نوجوانان احساسی می‌شویم؟
یکی از مشکلاتی که ما به عنوان والدین داریم این است که به جای فرزندانمان می‌ترسیم. وقتی نوجوان ما چیزی می‌گوید که فکر می‌کنیم منطقی نیست، احساسات‌مان فعال می‌شود و می‌خواهیم به هر ترتیبی از او محافظت کنیم. گاهی اوقات این بدان معناست که ما به گونه ای واکنش میدهیم که قضاوت‌گر و انتقادی به نظر می‌رسد. در چنین حالتی، ما اجازه داده‌ایم که ترس‌های‌مان ما را از پذیرش حرف‌های فرزندمان و درد دل نوجوانان باز دارد. فرزند ما برای حل مشکل به ما مراجعه می‌کند. بنابراین نباید اجازه دهیم واکنش عاطفی مان مانع از گوش کردن به آنها شود.
این کار ساده نیست. گاهی اوقات ما باورهای قوی‌ای داریم که فرزندانمان آنها را زیر سوال می‌برند. گاهی ممکن است آنها از اختلافات مذهبی، سیاسی یا مسایل جنسی صحبت کنند و ما قبل از هر چیز از نظر احساسی از کوره در رویم. با این حال، اگر قضاوت‌گر باشیم، ممکن است آنها را ساکت کنیم و در نتیجه باعث شویم سراغ افرادی بروند که شاید خیلی صلاح آنها را نخواهند. اگر از نظر احساسی پریشان شدیم، ایرادی ندارد که از گفتگو فاصله بگیریم تا بتوانیم قبل از ادامه بحث، خودمان را آرام کنیم و با دید بازتری به استقبال گوش کردن به فرزندانمان و درد دل با نوجوانان برویم.
گوش دادن به درد دل نوجوانان ، کلید ورود به دنیای آنها است
مهم نیست نوجوانان با چه مشکلی روبرو هستند، اگر نتوانیم آنها را بشنویم ، نمی‌توانیم کمکی کنیم.
مشکل چه مواد مخدر باشد، چه جرم و جنایت، یا فقط دوستی با افراد نامناسب، فقط در صورتی می‌توانیم به آنها کمک کنیم که از صحبت با ما احساس امنیت کنند. در دوران کنونی، اغلب افرادی که در قطب مخالف هستند، به جای درک شدن، بیشتر مورد توهین قرار می‌گیرند.
اگر بتوانیم خودمان را برای گوش دادن به دیدگاه‌های نوجوان‌مان گشوده‌تر سازیم، پذیرش آنها برایمان راحت‌تر خواهد بود. سپس، حتی اگر موافق نباشیم، همچنان می‌توانیم راهی برای ابراز وجود و ارایه بهترین مشورت به آنها پیدا کنیم. به یاد داشته باشید، اگر آنها احساس کنند نمی‌توانند با ما صحبت کنند، به سراغ افراد دیگر می‌روند و آنگاه دیگر هیچ تاثیری بر انتخابهایشان نخواهیم داشت.
بیشتر بخوانید: کمک به فرزند مضطرب
سخن پایانی
در این مقاله در مورد درد دل نوجوانان خواندید. نکته اصلی این است که فرزندان ما هنوز در حال تامل بر انتخاب خود هستند. و وقتی برای مشورت نزد ما می‌آیند، این امتیازی عالی است که در موقعیت مشاوره قرار بگیریم و کمک‌شان کنیم. به همین دلیل مهم است خطوط ارتباطی با آنها را باز نگه داریم و خود را در موقعیتی قرار دهیم که مایل باشند افکارشان را با ما در میان بگذارند. آن وقت می‌توانیم در تجارب سخت همراهی‌شان کنیم.
آیا فرزند نوجوان تان با شما درد دل می‌کند؟ نظرات و سوالات خود را با ما در میان بگذارید.
منبع
کلینیک روانشناسی سها٬ مرکز ارائه خدمات مشاوره روانشناسی٬ مشاوره آنلاین٬ مشاوره خانواده و مشاوره جنسی
