طبیعت و پرورش مغز
مطالعه ای جدید بررسی می کند که چطور قدم زدن در طبیعت می تواند اثراتی مثبت بر مغز بر جای بگذارد.
مفاهیم کلیدی
- زندگی شهری می تواند خطر ابتلای افراد را به اضطراب، افسردگی و اختلال شخصیتی اسکیزوفرنی افزایش دهد.
- مطالعه ای جدید به بررسی فرایندهای مغزی زیربنای اثرات مثبت قدم زدن در جنگل بر استرس می پردازد.
- نتایج این مطالعه نشان می دهد که قدم زدن در جنگل، فعالیت آمیگدال را کاهش می دهد و به حفظ سلامت روان سود می رساند.
زندگی در شهرهای بزرگ می تواند به طرزی باورنکردنی استرس زا باشد. پژوهش های روانشناختی نشان داده اند افرادی که در شهر زندگی می کنند، نسبت به افرادی که ساکن مناطق روستایی تر هستند، در معرض خطر بالای ابتلا به افسردگی، اضطراب و اسکیزوفرنی قرار دارند. در مقابل، خیلی از افراد، کوه نوردی و گذراندن زمان در طبیعت را آرام بخش و تسکین دهندۀ استرس می دانند. با این حال، چیزی که تاکنون غیر شفاف مانده این سؤال است که صرف زمان در طبیعت چگونه بر عملکرد مغز ما در کاهش استرس تأثیر می گذارد؟
اثرات مثبت طبیعت و پرورش مغز بر بهزیستی روانی ما
مطالعه ای جدید که در روانپزشکی مولکولی (سودیماک و همکاران، 2022) انتشار یافت، به دقت بر این پرسش متمرکز شد. در این مطالعه با عنوان «طبیعت چطور [ما را] پرورش می دهد: فعالیت آمیگدال در نتیجۀ یک ساعت راه رفتن در طبیعت کاهش می یابد»، یک تیم پژوهشی به سرپرستی سونجا سودیماک از موسسۀ توسعۀ انسانی ماکس پلانک در برلین بررسی کرد که نواحی مغزی مرتبط با استرس نسبت به یک پیاده روی یک ساعته در محیط شهری – خیابانی شلوغ در برلین – در مقایسه با محیط طبیعی –یک جنگل- چگونه واکنش نشان می دهند.
بیشتر بخوانید: معرفی انواع اختلالات شخصیت
محققان از یک تکنیک عصب‌شناسی به نام تصویربرداری تشدید مغناطیس کارکردی (fMRI) برای اندازه‌گیری فعالسازی مغزی در ۶۳ داوطلب سالم در دو گروه استفاده کردند: پیاده‌روی در طبیعت و پیاده‌روی در محیط شهری. در هر دو گروه، با استفاده از دو تکلیف متفاوت در اسکنر MRI، فعالیت مغزی افراد قبل و بعد از پیاده روی اندازه گیری شد. اولین تکلیف fMRI شامل چهره های ترسناکی بود که برای فعال سازی شبکه‌های مغزی مرتبط با اضطراب طراحی شد و دومین تکلیف، شامل القای استرس اجتماعی بود که برای فعال سازی شبکه‌های مغزی مرتبط با استرس به کار رفت.
در تکلیف چهره های ترسناک، داوطلبان در حالی که در اسکنر دراز کشیده بودند، چهره‌هایی دارای حالت‌های هراسآمیز و خنثی را تماشا کردند. از MIST (آزمون استرس القایی مونترال) به عنوان تکلیف استرس اجتماعی استفاده شد. در MIST، داوطلبان باید تکالیف ریاضی بسیار پیچیده ای را حل کنند که فراتر از توانایی آنها طراحی شده است، در حالی که با یک «میانگین» جعلی مقایسه می شوند. میانگین جعلیای که داوطلبان می بینند همیشه برتر از عملکرد خودشان است، به طوری که از آنجایی که خود عملکرد بسیار بدی دارند احتمالاً احساس استرس و اضطراب بهشان دست می دهد.
فعالیت آمیگدال پس از قدم زدن در طبیعت کاهش مییابد
دانشمندان به نتایج بسیار مشابهی در هر دو آزمون چهره های ترسناک و استرسزا پی بردند. در مورد گروهی از داوطلبان که یک ساعت پیاده روی در محیط شهری را تجربه کردند، تغییری در فعالسازی شبکه های مغزی مرتبط با ترس یا استرس بین دو موقعیت اسکن مشاهده نشد. در مقابل، در مورد گروه داوطلبانی که یک ساعت در طبیعت قدم زده بودند، کاهش فعالسازی یک ناحیۀ خاص مغزی در هر دو تکلیف fMRI پس از قدم زدن اتفاق افتاد: آمیگدال و به طور خاص، آمیگدالِ راست.
بیشتر بخوانید: روانشناسی و تاثیر آن بر زندگی سالم
آمیگدال گروهی از هسته های عصبی در لوب گیجگاهی مغز است و نقش آن به عنوان ساختاری کلیدی در پردازش ترس و استرس ثابت شده است. به طور خاص، وقتی افراد دچار استرس می شوند، مغز آنان تمایل دارد تا به شبکه های بیشتری مشتق شده از آمیگدال روی بیاورد. بنابراین، یافته های مبنی بر کاهش فعالیت آمیگدال پس از قدم زدن در طبیعت، باعث شد تا دانشمندان اینطور نتیجه بگیرند که راه رفتن در طبیعت می تواند به ما کمک کند تا خود را از اثرات منفی استرس، ترمیم سازیم. این نتایج، پیامدهای چشمگیری دارد که پیشنهاد می دهد اگر زمانی از زندگی روزمره مرخصی بگیریم و به پیاده روی در بیشه و درختزار برویم، اثرات محافظت کننده ای را در برابر ابتلا به بیماری های روانشناختی که عمدتاً ناشی از استرس هستند، به زندگی خود دعوت می کنیم.
بیشتر بخوانید: روانشناسی بالینی
خب، دفعۀ بعدی که دچار استرس شدید چه کاری می توانید انجام دهید؟ پیاده روی در درختزار را امتحان کنید و خواهید دید که احساس فرسودگی تان کمتر می شود.
منبع
https://www.psychologytoday.com/ca/blog/the-asymmetric-brain/202209/how-nature-nurtures-the-brain
بررسی توسط داویا سیلز – 2022
