معرفی پدوفیلیا یا اختلال بچه بازی و علل آن
گسترش آگاهی از پدوفیلیا و ریشه های پیچیدۀ آن می تواند باعث شود تا افراد بیشتری با درمان ارتباط برقرار کنند.
پدوفیلیا یا اختلال بچه بازی موضوعی است که صحبت کردن در موردش برای خیلی ها دشوار است.
فهرست محتوا
- تعریف پدوفیلیا
- علل و عوامل خطر
- ژنتیک
- تفاوت های مغزی
- هورمون ها
- مسائل رشدی
- ضربه به سر
- سابقۀ بدرفتاری در گذشته
- گام های بعدی
البته این موضوع تا حدی دچار سوء تفاهماتی شده، مردم در مورد اینکه چه چیزی بچه بازی محسوب می شود و چه چیزی نه، سردرگم اند. دلیلی احتمالی این سوءتفاهمات، بی علاقگی مردم به صحبت در مورد این مسئله است. نبود شفافیت در این باره، باعث شده تا مردم عقایدی را در مورد علل این اختلال شکل دهند. مثلاً برخی ممکن است باور داشته باشند که بدرفتاری جنسی در کودکی می تواند به بروز پدوفیلیا در بزرگسالی بیانجامد. درحالیکه این تنها ممکن است بخشی از علل گسترده تر باشد؛ بسیاری از عوامل دیگر محیطی و ژنتیکی نیز می توانند در این زمینه دخیل باشند.
با ادامه بررسی محققان در مورد علل اختلال بچه بازی، درک ما از گزینه های درمانی نیز رشد می یابد.
اختلال پدوفیلیا یا بچه بازی چیست؟
راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5) پدوفیلیا را به عنوان یک اختلال انحراف جنسی طبقه بندی می کند. این طبقه شامل علاقه جنسی غیر معمولی است که باعث ناراحتی یا آسیب به فرد یا دیگران می شود.
اگر شما مبتلا به اختلال پدوفیلیا باشید، ممکن است موارد زیر را تجربه کنید:
- کشش، خیالپردازی و میل جنسی نسبت به کودکانی که به بلوغ جنسی نرسیده اند
- رفتارهایی که شامل فعالیت جنسی با یک کودک از نظر جنسی نابالغ می شود
- احساس رنج، شرم و گناه پیرامون این امیال و خیال پردازی ها
- احساس ناکامی جنسی و انزوا به دلیل داشتن این امیال
- علاقه به صنعت پورن کودکان
این نشانگان باید به مدت دست کم 6 ماه حاضر باشند تا معیارهای تشخیصی اختلال بچه بازی برآورده شود.
یک سوءبرداشت رایج این است که همۀ افراد مبتلا به اختلال بچه بازی، به یک کودک تجاوز کرده اند. اما برخی افراد دچار این عارضه، هرگز در عمل دست به رفتارهای بچه بازی نمی زنند. طبق برآوردها، 50 درصد کسانی که به یک کودک تجاوز جنسی کرده اند، به اختلال بچه بازی مبتلا نبوده اند.
افزون بر این، DSM-5 بین اختلال بچه بازی و گرایش جنسی بچه بازی تفاوت قائل می شود. در حالی که اختلال بچه بازی با اضطراب شدیدی پیرامون این امیال همراه است، کسی که گرایش جنسی بچه بازی دارد ممکن است احساس شرمی در مورد این افکار خود نداشته باشد.
در حالی که DSM-5 نشان می دهد که اختلال بچه بازی ممکن است یک عارضۀ مادام العمری باشد، نشانگان می توانند با افزایش سن دستخوش تغییر شوند یا کاهش یابند. همچنین، درمان امکان پذیر است و می تواند به تسکین این امیال بدون نیاز به بیرون ریزی آنها بیانجامد.
به علاوه، داشتن افکار جنسی مرتبط با کودکان الزماً به معنای ابتلا به اختلال بچه بازی نیست. برای مثال، نوعی اختلال وسواسی-جبری وجود دارد که می تواند باعث بروز افکار ناخواسته و مزاحم شود که در آن فرد نگران است که نکند به کودکان کشش جنسی پیدا کند.
عوامل زیادی می توانند در ایجاد اختلال بچه بازی نقش داشته باشند، از جمله:
- ژنتیک و عوامل اپی ژنتیک
- تفاوت هایی در ساختار مغز
- هورمون ها
- تفاوت های رشدی
- تجارب کودکی
طیق مطالعه ای در سال 2015 عوامل مشخصی هم هستند که با اینکه احتمالاً مستقیماً باعث ایجاد پدوفیلیا نمی شوند، اما می توانند با آن مرتبط باشند. از جمله:
- مردان ممکن است با احتمال بیشتری تشخیص اختلال بچه بازی را دریافت کنند
- افراد دارای اختلال شخصیت ضد اجتماعی، ممکن است با احتمال بیشتری معیارهای اختلال بچه بازی را برآورده سازند
از آنجایی که خیلی از مطالعات تنها افرادی را شامل می شود که دست به رفتارهای بچه بازی زده اند و در نتیجه در مراکز قضایی نگه داری می شوند، پژوهش ها بر آن دسته از افراد که افکار بچه بازی دارند اما عملی طبق آنها انجام نداده اند، همچنان محدود است.
این یعنی تحقیقی که ما انجام می دهیم ممکن است هنوز دیدی انحرافی از افراد دچار اختلال بچه بازی به دست دهد.
یک مقاله تئوری در سال 2021 این احتمال را برجسته می کند که اختلال بچه بازی می تواند درون خانواده ها جریان یابد. با این حال، چگونگی این مطالعه تأثیر عوامل محیطی مانند بدرفتاری در دوران کودکی را در نظر نگرفت.
همچنین یک بررسی در سال 2015 گزارش می دهد که طبق مطالعات دوقلوهای بزرگسال، پدوفیلیا ممکن است ارثی باشد؛ اما مشخص شده است که این وضعیت حداقل دو برابر کمتر از بسیاری دیگر از بیماری های روانی قابل به ارث رسیدن است.
کارشناسان پیشنهاد می‌کنند در حالی که ژن‌ها می توانند نقش کوچکی در ایجاد اختلال بچه بازی داشته باشند، تأثیر عواملی مانند رشد و تربیت ممکن است قوی‌تر باشد.
اپی ژنتیک، یا روشی که محیط شما بر روی ژن‌های تان عمل می‌کند نیز ممکن است سهم داشته باشد. این میتواند به این دلیل باشد که جنبه‌های رشد مغز و رشد جنسی با اپی ژنتیک مرتبط هستند.
بر اساس مطالعه ای در سال 2022، تغییرات اپی ژنتیکی می تواند با اثرگذاری بر روی ژن های درگیر با سیستم سروتونین، بر ایجاد اختلال بچه بازی تأثیر بگذارد.
سروتونین یک انتقال دهنده عصبی یا ماده شیمیایی مغزی است که نقشهای کلیدی بسیاری در عملکرد بدن از جمله تنظیم رفتار ایفا می کند.
یک مطالعه در سال 2021 نشان داد که سطوح پایین سروتونین می تواند با تکانشگری و پرخاشگری مرتبط باشد، اما تحقیقات بیشتر برای تایید ارتباط بین این تغییرات اپی ژنتیک و بچه بازی مورد نیاز است.
مطالعات نشان می دهد که تفاوت های مغزی می توانند در ایجاد اختلال پدوفیلیا نقش داشته باشند.
- تفاوت لوب پیشانی
پدوفیلیا ممکن است باعث ایجاد تفاوت در کارکرد قشر جلوی مغز، واقع در لوب پیشانی مغز شود. بخش‌هایی از لوب پیشانی و قشر جلوی مغز مسئول کنترل تکانه و تنظیم رفتار جنسی هستند.
بر اساس این مطالعه، به همین دلیل، تفاوت‌ها در لوب پیشانی میتواند به شدت با عمل کردن بر طبق افکار پدوفیلیک مرتبط باشد.
- تفاوت لوب گیجگاهی
تفاوت در لوب گیجگاهی مغز نیز با افزایش علایق جنسی غیر معمول و رفتارهای مرتبط با پدوفیلیا مرتبط است.
یک مطالعه در سال 2013 به طور خاص به حجم کمتر آمیگدال در این افراد، بخشی از لوب گیجگاهی که مسئول پردازش هیجانات است، اشاره می کند.
کارشناسان پیشنهاد می‌کنند که این تفاوت‌ها در لوب گیجگاهی میتواند ارتباط قوی تری با کشش نسبت به کودکان داشته باشد، تا عمل کردن بر طبق این کشش ها.
- کارکرد ماده سفید
مقاله ای در سال 2015 به ارتباطی بین تفاوت در ماده سفید مغز، نه ماده خاکستری، و اختلال بچه بازی پی برد. به طور خاص، ماده سفید آسیب دیده یا ناکارآمد با پدوفیلی مرتبط بود.
یک مطالعه در سال 2020، قرارگیری بیشتر جنین در معرض آندروژن ها یا هورمون های جنسی مردانه را با اختلال بچه بازی مرتبط می داند. به ویژه، سطوح بالای هورمون تستوسترون می تواند این اثر را داشته باشد.
قرار گرفتن در معرض سطوح بالای تستوسترون همچنین می تواند حجم قسمت های مختلف مغز را به گونه ای تغییر دهد که ممکن است احتمال بروز پدوفیلی را افزایش دهد.
یک کارآزمایی بالینی در سال 2020 در مورد درمان های هورمونی برای پدوفیلی می تواند به روشن کردن چگونگی ایجاد این بیماری توسط هورمون ها کمک کند. برای مثال، داروی کاهندۀ تستوسترون، در شرکت کنندگانی که به دنبال کمک برای اختلال بچه بازی بودند، تعداد افکار پدوفیلی و همچنین خطر رفتارهای مرتبط با این افکار را کاهش داد.
مطالعه‌ای در سال 2020 ریشه‌های رشدی پدوفیلی را با شرایط عصبی رشدی مانند اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) و اختلال طیف اوتیسم (ASD) مرتبط دانست.
این مطالعه نشان داد که ضریب هوشی (IQ) کمتری در افراد مبتلا به اختلال بچه بازی و همچنین تفاوت بیشتری بین طول انگشت دوم و چهارم آنها وجود دارد. به گفته کارشناسان، این ویژگی ها می تواند نشانه ای از شرایط رشدی باشد.
همچنین احتمالاً نرخ چپ دست بودن در افراد مبتلا به اختلال بچه بازی نسبت به سایر افراد بالاتری باشد، که یکی دیگر از ویژگی های مرتبط با شرایط رشدی را نشان می دهد.
عوامل محیطی، به ویژه ضربه سر و مغز نیز می توانند در پدوفیلیا نقش داشته باشند.
مطالعه ای در سال 2015 گزارش می دهد که مردان زندانی مبتلا به اختلال بچه بازی قبل از 13 سالگی صدمات قابل توجهی به سر را با دو برابر میزان معمول تجربه کردند.
همچنین آسیب های مغزی ناشی از تومورها یا سکته مغزی می تواند با پدوفیلی مرتبط باشد.
با این حال، هنوز مشخص نیست که آیا آسیب مغزی باعث بروز افکار پدوفیلی شده یا فقط منجر به تبدیل این افکار به رفتار شده است.
شرطی شدن اجتماعی، یکی دیگر از عوامل محیطی، می تواند باعث پدوفیلی شود. این شرطی سازی ممکن است به شکل کودک آزاری باشد، مانند:
- قرار گرفتن در معرض پورنوگرافی
- قرار گرفتن در معرض مکالمات نامناسب جنسی
- آزار جنسی فیزیکی
یک مطالعه در سال 2020 نشان می دهد که ممکن است بین بدرفتاری جنسی در دوران کودکی و علایق پدوفیلی در بزرگسالی ارتباطی قوی وجود داشته باشد. همچنین ممکن است بدرفتاری گذشته بر توانایی فرد برای شرکت در تجربیات جنسی رضایتبخش دوطرفه تأثیر بگذارد و باعث شود که فرد در عوض به روش‌های اجباری یا کالاپنداری طرف مقابل برای برقراری ارتباط متمایل شود.
بدرفتاری گذشته همچنین ممکن است همدلی فرد را با کودکی که با او بدرفتاری می کند، دشوارتر سازد.
افزون بر آزار جنسی، یک مطالعه در سال 2020 به ارتباط بین بدرفتاری عاطفی در دوران کودکی و اختلال بچه بازی پی برد.
بعید است که یک عامل منفرد باعث ایجاد اختلال بچه بازی شود. در عوض، احتمالاً مجموعه پیچیده ای از عوامل در تعامل با یکدیگر در بروز این عارضه نقش دارند.
برای مثال، سابقه بدرفتاری یا قرار گرفتن در معرض هورمون‌های خاص در دوران جنینی ممکن است ژن‌های خاص مرتبط با پدوفیلی را از طریق اپی ژنتیک «روشن» کند.
اگر فکر می کنید که ممکن است به اختلال بچه بازی دچار باشید، به یاد داشته باشید که این بدان معنا نیست که نمیتوانید از عمل کردن طبق این افکار خلاص شوید.
جستجوی کمک برای اختلال بچه بازی میتواند دلهره آور باشد. با این حال، گزینه‌های درمانی برای کمک به شما وجود دارند و خاطرتان باشد که متخصصان حرفه ای و مشاوران کلینیک روانشناسی سها هیچ گاه دست به قضاوت منفی شما نمی زنند.
و البته هیچ شرم آور نیست که به دنبال حمایت حرفه‌ای برای افکار یا خواسته‌هایی باشید که در صورت عدم توجه به آنها، می‌توانند به شما و دیگران آسیب برسانند.
منبع
https://psychcentral.com/disorders/causes-of-pedophilia#next-steps
نوشته کورتنی تلویان – بررسی تخصصی توسط نیکول واشنگتن – 2022
