معرفی انواع اختلالات جنسی زنان

اختلالات جنسی در زنان می‌تواند به شکل‌های گوناگونی ظاهر شود. زنان ممکن است به درد در حین برقراری رابطه جنسی، میل جنسی پایین، دشواری در رسیدن به ارضا و مشکل در تجربه ارگاسم دچار شوند. در این مقاله به معرفی انواع اختلالات جنسی زنان می‌پردازیم.

اختلال جنسی چیست؟

اختلالات جنسی زنان به گروهی از عارضه‌ها اشاره دارند که می‌توانند فرد را از داشتن یا لذت بردن از رابطه جنسی بازدارند. این عارضه‌ها می‌توانند بر همه مراحل رابطه جنسی از میل شخص گرفته تا توان آنها در رسیدن به ارگاسم اثر بگذارند.

اختلالات جنسی در همه مردم از جمله زنان شیوع بالایی دارند. این مسیله در زنان می‌تواند باعث مشکلاتی در موارد زیر شود:

• میل: تمایل جنسی اندک می‌تواند نوعی از اختلال جنسی به شمار رود که باعث ناراحتی شخص می‌شود. افرادی که آمیزش­ناخواه هستند یا تنها در صورت داشتن ارتباط عاطفی قوی، میل جنسی پیدا می‌کنند در این دسته جای نمی‌گیرند؛ چرا که این‌ها گرایش‌های جنسی محسوب می‌شوند، نه عارضه‌های پزشکی.
• برانگیختگی: برانگیختگی زمانی روی می‌دهد که فرد مایل است سکس داشته باشد، اما بدن و ذهنش در آماده شدن برای این کار مشکل دارند. برای نمونه، واژن ممکن است روان کننده طبیعی را ترشح نکند یا به شیوه طبیعی متورم نشود.
• درد: برخی عارضه ها می‌توانند باعث بروز درد در داخل یا اطراف آلت تناسلی شوند و برقرای رابطه جنسی را دشوار سازند. این درد ممکن است تنها در حین سکس رخ دهد یا اینکه در زمان‌های دیگر هم نمایان شود.
• ارگاسم: ممکن است فرد قادر به برقراری رابطه جنسی باشد اما حتی زمانی که در حال لذت بردن از رابطه است، با رسیدن به ارگاسم مشکل داشته باشد.

تعریف بالینی اختلال جنسی در زنان و اختلالاتی که زیر چتر این اصطلاح قرار می‌گیرند، در طول زمان دستخوش تغییر شده است. به مرور که متخصصان درک گسترده‌تری از میل و برانگیختگی زنان پیدا می‌کنند، این تعریف به تکامل خود ادامه می‌دهد.

بیشتر بخوانید: فواید رابطه جنسی

چه چیزهایی باعث بروز اختلالات جنسی زنان می شوند؟

عوامل جسمی، روانشناختی و اجتماعی می‌توانند در انواع بدکارکردی‌های جنسی زنان نقش ایفا کنند. سطح اختلال می‌تواند خفیف یا شدید و کوتاه مدت یا دراز مدت باشد.

برخی انواع اختلالات جنسی، اولیه یا همیشه حاضر هستند، در حالیکه سایرین ثانویه اند و به دلایل محیطی در مراحل بعدی زندگی نمایان می‌شوند. برای مثال، یک دارو یا بیماری ممکن است علت ظهور اختلال جنسی ثانویه باشد.

بدکارکردی جنسی ممکن است تنها یک یا چندین علت داشته باشد. یک مطالعه مروری ساختاریافته در سال 2018 روی 135 پژوهش قبلی در فرهنگ‌های گوناگون، دریافت که عوامل مشخصی با خطر بالای بروز اختلالات جنسی ارتباط دارند. از جمله:

• تحصیلات: در این بررسی، سطح پایین تحصیلات مکررا با خطر بالای بدکارکردی جنسی در زنان ارتباط داشت. این شامل تحصیلات عمومی و آموزش جنسی می‌شد.
• مشکلات رابطه‌ای: منابع ناخرسندی از رابطه، مانند خیانت از سوی شریک عاطفی یا نبود محبت از جانب وی، خطر بروز بدکارکردی جنسی را بالا می‌برد.
• تعامل جنسی مرد محور: تمرکز بر خرسندی مرد به این معناست که افراد به این فکر می‌کنند که چه چیزی سکس را برای مردان لذتبخش می‌کند. بسیاری از افراد در مورد اینکه چه چیزهایی رابطه جنسی را برای زنان لذتبخش می‌کند، نظری ندارند.
• عارضه های مرتبط با سلامتی: سلامت جسمی عمومی پایین و بیماری‌هایی که بر اندام تناسلی و مجاری ادراری تاثیر می‌گذارد، دلایل احتمالی اختلالات جنسی هستند. استرس و سلامت روان هم در زمینه حایز اهمیت هستند.
• نوع ازدواج: کودک همسری، ازدواج سنتی و چند همسری با خطر بالای بدکارکردی جنسی در زنان رابطه دارد.
• مذهب: دانشمندان پی بردند که مذهبی بودن با خطر بالای بدکارکردی جنسی ارتباط دارد.
• بدرفتاری: این دسته شامل خشونت خانگی، ترومای جنسی و ناقص سازی دستگاه تناسلی زنان (FGM) می‌شود.
• نابرابری جنسیتی: این مسیله جهانی، دسترسی زنان را به خدمات سلامت جنسی دشوار می‌سازد، مخصوصا اگر این زنان، مجرد و ساکن کشورهایی باشند که در آنجا سکس خارج از ازدواج از نظر اجتماعی نامقبول باشد. این همچنین باعث شکل‌گیری سایر عوامل خطر برای بدکارکردی جنسی از جمله بدرفتاری و FGM می‌شود.

انواع اختلالات جنسی زنان کدام است؟

• اختلال علاقه/برانگیختگی جنسی در زنان (FSIAD)

FSIAD اختلالی است که شامل دشواری در میل و برانگیختگی جنسی می‌شود. تشخیص این اختلال زمانی صورت می‌گیرد که فرد به مدت دست کم 6 ماه کاهش چشمگیری را در میل، برانگیختگی یا هردو تجربه کرده باشد.

فرد دارای این اختلال ممکن است از علاقه اندک یا عدم علاقه به سکس رنج ببرد و نیز رضایت کمتری را در زمان برقراری رابطه جنسی تجربه کند. با این حال، تشخیص تنها زمانی انجام می‌شود که فرد از این علایم احساس ناراحتی کند و علایم دیگری از جمله موارد زیر نتواند توجیه بهتری برای این موقعیت باشد:

• خشونت خانگی
• یک عارضه سلامت روان
• عوارض جانبی داروها

• اختلال برانگیختگی دایمی دستگاه تناسلی

این اختلال صرف نظر از اینکه فرد در حال تجربه میل جنسی است یا می‌خواهد به ارگاسم برسد یا خیر، باعث برانگیختگی جسمی غیرقابل توضیح در دستگاه تناسلی می‌شود. این شخص ممکن است بدون اختیار به ارگاسم برسد. پژوهش‌های اخیر پیشنهاد می‌کنند که مسایل عصب شناسی مانند آسیب عصبی و جراحت مغزی می‌توانند سبب این شرایط باشند.

• درد جنسی

درد جنسی یا درد آمیزش، دردی است که قبل، طی و بعد از سکس رخ می‌دهد. بسیاری از عارضه‌های پزشکی مختلف از جمله موارد زیر می‌توانند باعث بروز این درد و اختلالات جنسی زنان شوند:

• واژینیسموس: این عارضه سبب انقباض غیرارادی ماهیچه‌های واژن و کف لگن قبل از دخول می‌شود و می‌تواند سکس را دردناک یا ناممکن سازد. آسیب کف لگن می‌تواند باعث این عارضه شود اما اغلب یک علت روانشناختی پشت آن است؛ از جمله اختلال اضطراب ، شرم پیرامون سکس یا سابقه ترومای جنسی.
• عفونت ها: عفونت‌های مقاربتی و قارچی می‌توانند باعث بروز درد در طول سکس و همچنین خارج از سکس شوند.
• بیماری های پوستی: عارضه‌هایی که بافت فرج، واژن و نواحی اطراف را درگیر می‌کنند، می­توانند رابطه جنسی را دردآور کنند. نمونه‌هایی از این بیماری‌ها شامل کهیر و التهاب تماسی است.
• آندومتریوز: این عارضه باعث رشد بافت رحم در خارج از رحم می‌شود. چسبندگی آندومتر می‌تواند به کف لگن آسیب برساند و در حین رابطه جنسی باعث درد شود.
• استروژن پایین: سطوح پایین هورمون استروژن ممکن است ترشح روان‌کننده کافی برای رابطه جنسی را دشوار سازد. همچنین می‌تواند باعث نازک شدن بافت واژن شود و رابطه جنسی را دردناک کند. استروژن پایین می‌تواند به دلایل زیادی مانند سکس و یائسگی و زایمان اخیر رخ دهد.
• افتادگی اندام لگن: این زمانی اتفاق می‌افتد که ضعف در کف لگن باعث افتادگی اندام‌های لگن مانند مثانه و رحم به داخل واژن شود. این عارضه همیشه باعث ایجاد علایم نمی‌شود، اما می‌تواند درد جنسی ایجاد کند.
• بدکارکردی کف لگن: سایر مشکلات مربوط به کف لگن، مانند عضلات آسیب دیده یا سفت، می‌تواند رابطه جنسی را دردناک کند. اختلال عملکرد کف لگن ممکن است به دلایل زیادی رخ دهد، از جمله به دنبال جراحی یا آسیب، در دوران بارداری یا پس از زایمان.

• ارگاسم

از دیگر اختلالات جنسی زنان ، مشکلات ارگاسم است. دشواری در رسیدن به ارگاسم الزاما پیامد یک بیماری نیست. برخی مردم به طور طبیعی نیاز به تحریک بیشتری دارند تا به ارگاسم برسند. ممکن است نیاز باشد که افراد راه های مختلف را امتحان کنند تا دریابند کدام روش بدن آنها را بهتر به ارگاسم می‌رساند و آن را با شریک عاطفی خود به اشتراک بگذارند.

با این حال، گاهی پای یک اختلال ارگاسم زنانه (FOD) در میان است. FOD زمانی است که شخص با وجود دریافت تحریک کافی، به ارگاسم نمی‌رسد یا ارگاسم او از نظر شدت و فراوانی به طرز چشمگیری کاهش می‌یابد.

این اختلال، دو نوع فرعی دارد. FOD اولیه به این معنی است که فرد هرگز ارگاسم نداشته است و FOD ثانویه بدین معناست که فرد قبلا قادر به ارگاسم بوده اما اکنون در تجربه آن مشکل دارد.

مانند سایر اشکال اختلال عملکرد جنسی زنان، عوامل زیادی از جمله تغییرات هورمونی، مسایل مربوط به رابطه و بیماری‌های زمینه‌ای می‌توانند در آن دخیل باشند.

تشخیص اختلالات جنسی زنان چگونه است؟

از آنجایی که بدکارکردی های جنسی بسیار متنوع اند، پزشک ممکن است چند آزمایش را برای تعیین علت علایم و تشخیص انجام دهد. این کار با سوالاتی در مورد علایم فردی، زمان شروع آنها و اینکه آیا چیزی باعث بهبود یا بدتر شدن آنها می‌شود، آغاز می‌شود. پزشک همچنین ممکن است نیاز داشته باشد سوالات شخصی بپرسد، مانند اینکه فرد چند وقت یکبار رابطه جنسی دارد.

در مرحله بعد، او ممکن است بسته به شرایط فرد، آزمایش‌های تشخیصی را توصیه کند. از جمله:

• معاینه لگن
• تست STI
• تصویربرداری پزشکی
• آزمایش هورمونی
• ارزیابی سلامت روان

درمان اختلالات جنسی زنان

درمان به علت یا علل علایم بستگی دارد. اگر متخصص تشخیص دهد عواملی مانند تجربیات قبلی یا فعلی بدرفتاری، ترومای جنسی، یا FGM نقش دارند، ممکن است فرد را برای درمانی ارجاع دهند که به طور خاص به تاثیرات ذهنی و فیزیکی این تجربیات می‌پردازد.

در غیر این صورت، درمان می‌تواند شامل آموزش جنسی برای اصلاح باورهای غلط، مشاوره ارتباطی برای حل و فصل تعارض‌های زوجی حل نشده، روان درمانی برای مقابله با علل روانشناختی، درمان هورمونی برای موارد کمبود هورمون، تمرینات فراخ‌کننده، تمرینات کف لگن برای تقویت کف لگن، داروها و جراحی در صورت لزوم باشد.

پیشگیری از اختلالات جنسی

بدکارکردی‌های جنسی همیشه قابل پیشگیری نیستند، اما راه هایی برای کاهش احتمال آن وجود دارد. برخی از این روش‌ها عبارتند از:

• دریافت آموزش جنسی کافی
• برقراری ارتباط شفاف و موثر با شریک عاطفی در مورد رابطه جنسی
• نشان دادن محبت روزانه در روابط
• استفاده از روش‌های پیشگیری از بارداری
• تقویت تصویر بدنی مثبت
• ورزش

آیا اختلال جنسی دایمی است؟

برخی از علل بدکارکردی جنسی دایمی هستند، مانند برخی آسیب های عصبی. با این حال، پشتیبانی و درمان برای بسیاری از علل دیگر حتی صدمات شدید، مانند پارگی یا افتادگی قابل توجه کف لگن در دسترس است.

افراد می‌توانند به طور محرمانه با پزشک یا متخصص زنان در مورد علایمی که تجربه می‌کنند صحبت کنند.  همچنین اگر پزشک به علایم شما گوش ندهد یا آنها جدی نگیرد، می‌توانید نظر متخصص دیگری را جویا شوید.

سخن پایانی

اختلالات جنسی زنان پیچیده اند و طیف وسیعی از عوامل می‌توانند در شکل‌گیری آنها دخیل باشند. این بدکارکردی ها برای زنان ممکن است مشکلاتی در میل، برانگیختگی، ارگاسم یا درد در حین رابطه جنسی ایجاد کنند.

گاهی اوقات، یک علت واحد و قابل درمان برای بدکارکردی جنسی در زنان وجود دارد. در موارد دیگر، فرد ممکن است نیاز به صحبت با چندین متخصص و مشاوره جنسی داشته باشد تا به عوامل فیزیکی، روانی یا اجتماعی که در این امر نقش دارند، رسیدگی کند.

این امید وجود دارد که با دریافت حمایت و درمان مناسب برای اختلالات جنسی زنان، بسیاری از افراد بتوانند از بهبود در تجربیات جنسی و روابط صمیمی خود برخوردار شوند.

آیا هیچ یک از اختلالات جنسی بالا را تجربه کرده اید؟ می‌توانید در بخش دیدگاه‌ها، سوالات خود را با کارشناسان ما مطرح سازید.

منبع

https://www.medicalnewstoday.com

کلینیک روانشناسی