معرفی انواع بدکارکردی جنسی در زنان
بدکارکردی جنسی در زنان می تواند به شکل های گوناگونی ظاهر شود. زنان ممکن است به درد در حین برقراری رابطه جنسی، میل جنسی پایین، دشواری در رسیدن به ارضا و مشکل در تجربۀ ارگاسم دچار شوند.
طیفی از عوامل می تواند در این مشکلات سهیم باشد، از جمله بیماری ها، تغییرات هورمونی، مشکلات رابطه ای و عوامل اجتماعی همچون انتظارات اجتماع پیرامون رابطه جنسی. گاهی اوقات این عوامل می توانند بر سلامت روان فرد یا رابطۀ او اثری منفی بر جای بگذارند.
با این حال، هر کسی به این علائم به چشم یک مشکل نگاه نمی کند. میزان اثرگذاری این موارد بر افراد به نوع نشانه ها، علل آنها و دیدگاه شخص نسبت به آنها بستگی دارد.
درمان بدکارکردی جنسی در زنان نیازمند درک نیازها و اهداف درمانی شخص و علائم زیربنایی احتمالی است. به مطالعۀ این مقاله ادامه دهید تا با انواع بدکارکردی های جنسی که می تواند در زنان روی دهد، آشنا شوید.
بیشتر بخوانید: فواید رابطه جنسی
بدکارکردی جنسی چیست؟
بدکارکردی جنسی به گروهی از عارضه ها اشاره دارد که می توانند فرد را از داشتن یا لذت بردن از رابطه جنسی بازدارند. این عارضه ها می توانند بر همۀ مراحل رابطه جنسی از میل شخص گرفته تا توان آنها در رسیدن به ارگاسم اثر بگذارند.
بدکارکردی جنسی در همۀ مردم از جمله زنان شیوع بالایی دارد. این مسئله در زنان می تواند باعث مشکلاتی در موارد زیر شود:
- میل: تمایل جنسی اندک می تواند نوعی از بدکارکردی جنسی به شمار رود که باعث ناراحتی شخص می شود. افرادی که آمیزشناخواه هستند یا تنها در صورت داشتن ارتباط عاطفی قوی میل جنسی پیدا می کنند در این دسته جای نمی گیرند، چرا که این ها گرایش های جنسی محسوب می شوند نه عارضه های پزشکی.
- برانگیختگی: برانگیختگی زمانی روی می دهد که فرد مایل است سکس داشته باشد، اما بدن و ذهنش در آماده شدن برای این کار مشکل دارند. برای نمونه، واژن ممکن است روان کنندۀ طبیعی را ترشح نکند یا به شیوۀ طبیعی متورم نشود.
- درد: برخی عارضه ها می توانند باعث بروز درد در داخل یا اطراف آلت تناسلی شوند و برقرای رابطه جنسی را دشوار سازند. این درد ممکن است تنها در حین سکس رخ دهد یا اینکه در زمان های دیگر هم نمایان شود.
- ارگاسم: ممکن است فرد قادر به برقراری رابطه جنسی باشد اما حتی در زمانی که در حال لذت بردن از رابطه است، با رسیدن به ارگاسم مشکل داشته باشد.
تعریف بالینی بدکارکردی جنسی در زنان و اختلالاتی که زیر چتر این اصطلاح قرار می گیرند، در طول زمان دستخوش تغییر شده است. به مرور که متخصصان درک گسترده تری از میل و برانگیختگی زنان پیدا می کنند، این تعریف به تکامل خود ادامه می دهد.
چه چیزهایی باعث بروز بدکارکردی جنسی در زنان می شوند؟
عوامل جسمی، روانشناختی و اجتماعی می توانند در انواع بدکارکردی های جنسی زنان نقش ایفا کنند. سطح بدکارکردی می تواند خفیف یا شدید و کوتاه مدت یا دراز مدت باشد.
برخی انواع بدکارکردی جنسی، اولیه یا همیشه حاضر هستند، در حالیکه سایرین ثانویه اند و به دلایل محیطی در مراحل بعدی زندگی نمایان می شوند. برای مثال، یک دارو یا بیماری ممکن است علت ظهور بدکارکردی جنسی ثانویه باشد.
بدکارکردی جنسی ممکن است تنها یک یا چندین علت داشته باشد. یک مرور ساختاریافته در سال 2018 بر روی 135 پژوهش قبلی در فرهنگ های گوناگون، دریافت که عوامل مشخصی با خطر بالای بروز بدکارکردی جنسی ارتباط دارند. از جمله:
- تحصیلات: در این بررسی، سطح پایین تحصیلات مکرراً با خطر بالای بدکارکردی جنسی در زنان ارتباط داشت. این شامل تحصیلات عمومی و آموزش جنسی می شد.
- مشکلات رابطه ای: منابع ناخرسندی از رابطه، مانند خیانت از سوی شریک عاطفی یا نبود محبت از جانب وی، خطر بروز بدکارکردی جنسی را بالا می برد.
- تعامل جنسی مرد-محور: تمرکز بر خرسندی مرد به این معناست که افراد به این فکر می کنند که چه چیزی سکس را برای مردان لذتبخش می کند. بسیاری از افراد در مورد اینکه چه چیزهایی رابطه جنسی را برای زنان لذتبخش می کند نظری ندارند.
- عارضه های مرتبط با سلامتی: سلامت جسمی عمومی پایین و بیماری هایی که که بر اندام تناسلی و مجاری ادراری تاثیر می گذارد، دلایل احتمالی بدکارکردی جنسی هستند. استرس و سلامت روان هم در زمینه حائز اهمیت هستند.
- نوع ازدواج: کودک همسری، ازدواج سنتی و چند همسری با خطر بالای بدکارکردی جنسی در زنان رابطه دارد.
- مذهب: دانشمندان پی بردند که مذهبی بودن با خطر بالای بدکارکردی جنسی ارتباط دارد.
- بدرفتاری: این دسته شامل خشونت خانگی، ترومای جنسی و ناقص سازی تناسلی زنان (FGM) می شود.
- نابرابری جنسیتی: این مسئلۀ جهانی، دسترسی زنان را به خدمات سلامت جنسی دشوار می سازد، مخصوصاً اگر این زنان، مجرد و ساکن کشورهایی باشند که در آنجا سکس خارج از ازدواج از نظر اجتماعی نامقبول باشد. این همچنین باعث شکل گیری سایر عوامل خطر برای بدکارکردی جنسی از جمله بدرفتاری و FGM می شود.
میل و برانگیختگی
موضوعات بسیاری می توانند بر سطح میل و برانگیختگی فرد اثر بگذارند. اگر شخصی متوجه تغییرات جدیدی در سطوح میل یا برانگیختگی خود شود، ممکن است این علامت یک عارضۀ خاص باشد.
اختلال علاقه/برانگیختگی جنسی در زنان (FSIAD)
FSIAD اختلالی است که شامل دشواری در میل و برانگیختگی جنسی می شود. تشخیص این اختلال زمانی صورت می گیرد که فرد به مدت دست کم 6 ماه کاهش چشمگیری را در میل، برانگیختگی یا هردو تجربه کرده باشد.
فرد دارای این اختلال ممکن است از علاقۀ اندک یا عدم علاقه به سکس رنج ببرد و نیز رضایت کمتری را در زمان برقراری رابطه جنسی تجربه کند. با این حال، تشخیص تنها زمانی انجام می شود که فرد از این علائم احساس ناراحتی کند و علائم دیگری از جمله موارد زیر نتواند توجیه بهتری برای این موقعیت باشد:
- خشونت خانگی
- یک عارضۀ سلامت روان
- عوارض جانبی داروها
اختلال برانگیختگی دائمی دستگاه تناسلی
این اختلال صرف نظر از اینکه فرد در حال تجربۀ میل جنسی است یا می خواهد به ارگاسم برسد یا خیر، باعث برانگیختگی جسمی غیرقابل توضیح در دستگاه تناسلی می شود. این شخص ممکن است بدون اختیار به ارگاسم برسد. پژوهش های اخیر پیشنهاد می کنند که مسائل عصب شناسی مانند آسیب عصبی و جراحت مغزی می توانند سبب این شرایط باشند.
درد جنسی
درد جنسی یا درد آمیزش، دردی است که قبل، طی و بعد از سکس رخ می دهد. بسیاری از عارضه های پزشکی مختلف از جمله موارد زیر می توانند باعث بروز این درد شوند:
- واژینیسموس: این عارضه سبب انقباض غیرارادی ماهیچه های واژن و کف لگن قبل از دخول می شود و می تواند سکس را دردناک یا ناممکن سازد. آسیب کف لگن می تواند باعث این عارضه شود اما اغلب یک علت روانشناختی پشت آن است؛ از جمله اختلال اضطراب یا شرم پیرامون سکس یا سابقۀ ترومای جنسی.
- عفونت ها: عفونت های مقاربتی و قارچی می توانند باعث بروز درد در طول سکس و همچنین خارج از سکس شوند.
- بیماری های پوستی: عارضه هایی که بافت فرج، واژن و نواحی اطراف را درگیر می کنند، میتوانند رابطۀ جنسی را دردآور کنند. نمونه هایی از این بیماری ها شامل کهیر و التهاب تماسی است.
- آندومتریوز: این عارضه باعث رشد بافت رحم در خارج از رحم می شود. چسبندگی آندومتر می تواند به کف لگن آسیب برساند و در حین رابطه جنسی باعث درد شود.
- استروژن پایین: سطوح پایین هورمون استروژن ممکن است ترشح روان کنندۀ کافی برای رابطه جنسی را دشوار سازد. همچنین می تواند باعث نازک شدن بافت واژن شود و رابطه جنسی را دردناک کند. استروژن پایین می تواند به دلایل زیادی مانند سکس و یائسگی و زایمان اخیر رخ دهد.
- افتادگی اندام لگن: این زمانی اتفاق می افتد که ضعف در کف لگن باعث افتادگی اندام های لگن مانند مثانه و رحم به داخل واژن شود. این عارضه همیشه باعث ایجاد علائم نمی شود، اما می تواند درد جنسی ایجاد کند.
- بدکارکردی کف لگن: سایر مشکلات مربوط به کف لگن، مانند عضلات آسیب دیده یا سفت، می تواند رابطه جنسی را دردناک کند. اختلال عملکرد کف لگن ممکن است به دلایل زیادی رخ دهد، از جمله به دنبال جراحی یا آسیب، در دوران بارداری یا پس از زایمان.
ارگاسم
دشواری در رسیدن به ارگاسم الزاماً پیامد یک بیماری نیست. برخی مردم به طور طبیعی نیاز به تحریک بیشتری دارند تا به ارگاسم برسند. ممکن است نیاز باشد که افراد راه های مختلف را امتحان کنند تا دریابند که کدام روش بدن آنها را بهتر به ارگاسم می رساند و آن را با شریک عاطفی خود به اشتراک بگذارند.
با این حال، گاهی پای یک اختلال ارگاسم زنانه (FOD) در میان است. FOD زمانی است که شخص با وجود دریافت تحریک کافی، به ارگاسم نمی رسد یا ارگاسم او از نظر شدت و فراوانی به طرز چشمگیری کاهش می یابد.
این اختلال، دو نوع فرعی دارد. FOD اولیه به این معنی است که فرد هرگز ارگاسم نداشته است و FOD ثانویه بدین معناست که فرد قبلاً قادر به ارگاسم بوده اما اکنون مشکل دارد.
مانند سایر اشکال اختلال عملکرد جنسی زنان، عوامل زیادی از جمله تغییرات هورمونی، مسائل مربوط به رابطه و بیماری‌های زمینه‌ای میتوانند در آن دخیل باشند.
تشخیص بدکارکردی جنسی
از آنجایی که بدکارکردی های جنسی بسیار متنوع اند، پزشک ممکن است چند آزمایش را برای تعیین علت علائم و تشخیص انجام دهد. این کار با سوالاتی در مورد علائم فردی، زمان شروع آنها و اینکه آیا چیزی باعث بهبود یا بدتر شدن آنها می شود، آغاز می شود. پزشک همچنین ممکن است نیاز داشته باشد سوالات شخصی بپرسد، مانند اینکه فرد چند وقت یکبار رابطه جنسی دارد.
در مرحله بعد، او ممکن است بسته به شرایط فرد، آزمایش های تشخیصی را توصیه کند. از جمله:
- معاینه لگن
- تست STI
- تصویربرداری پزشکی
- آزمایش هورمونی
- ارزیابی سلامت روان
درمان بدکارکردی جنسی در زنان
درمان به علت یا علل علائم بستگی دارد. اگر متخصص تشخیص دهد که عواملی مانند تجربیات قبلی یا فعلی بدرفتاری، ترومای جنسی، یا FGM نقش دارند، ممکن است فرد را برای درمانی ارجاع دهند که به طور خاص به تأثیرات ذهنی و فیزیکی این تجربیات می پردازد.
در غیر این صورت، درمان می تواند شامل آموزش جنسی برای اصلاح باورهای غلط، مشاورۀ ارتباطی برای حل و فصل تعارض های زوجی حل نشده، روان درمانی برای مقابله با علل روانشناختی، درمان هورمونی برای موارد کمبود هورمون، تمرینات گشادکننده، تمرینات کف لگن برای تقویت کف لگن، داروها و جراحی در صورت لزوم باشد.
پیشگیری از بدکارکردی جنسی
بدکارکردی های جنسی همیشه قابل پیشگیری نیستند، اما راه هایی برای کاهش احتمال آن وجود دارد. برخی از این روش ها عبارتند از:
- دریافت آموزش جنسی کافی
- برقراری ارتباط شفاف و موثر با شریک عاطفی در مورد رابطه جنسی
- نشان دادن محبت روزانه در روابط
- استفاده از روش های پیشگیری از بارداری
- تقویت تصویر بدنی مثبت
- ورزش
آیا بدکارکردی جنسی دائمی است؟
برخی از علل بدکارکردی جنسی دائمی هستند، مانند برخی آسیب های عصبی. با این حال، پشتیبانی و درمان برای بسیاری از علل دیگر حتی صدمات شدید، مانند پارگی یا افتادگی قابل توجه کف لگن در دسترس است.
افراد می توانند به طور محرمانه با پزشک یا متخصص زنان در مورد علائمی که تجربه می کنند صحبت کنند. همچنین اگر پزشک به علائم شما گوش ندهد یا آنها جدی نگیرد، می توانید نظر متخصص دیگری را جویا شوید.
خلاصه
بدکارکردی های جنسی پیچیده اند و طیف وسیعی از عوامل می توانند در شکل گیری آنها دخیل باشند. این بدکارکردی ها برای زنان ممکن است مشکلاتی در میل، برانگیختگی، ارگاسم یا درد در حین رابطه جنسی ایجاد کنند.
گاهی اوقات، یک علت واحد و قابل درمان برای بدکارکردی جنسی در زنان وجود دارد. در موارد دیگر، فرد ممکن است نیاز به صحبت با چندین متخصص و درمانگر جنسی داشته باشد تا به عوامل فیزیکی، روانی یا اجتماعی که در این امر نقش دارند، رسیدگی کند.
این امید وجود دارد که با دریافت حمایت و درمان مناسب بدکارکردی جنسی، بسیاری از افراد می توانند از بهبود در تجربیات جنسی و روابط صمیمی خود برخوردار شوند.
منبع
https://www.medicalnewstoday.com/articles/sexual-dysfunction-in-women#summary
نوشته شده توسط زاون ویلنز – بررسی تخصصی توسط دکتر وندی ستماری – 2022
