نکاتی پیرامون اختلالات سلامت روان در نوجوان ها

اختلالات سلامت روان در نوجوان ها

چه باید کرد اگر بر این گمانید که فرزندتان دچار یک اختلال قابل‌تشخیص است.

نکات کلیدی

مطالعات نشان داده است که اختلالات سلامت روان در نوجوان ها افزایش یافته است. اگر مشکوک هستید که فرزندتان یک اختلال روانی دارد، به دنبال کمک از متخصصان باشید.
هنگامی‌که ناحیه (های) نیاز فرزندتان را درک کردید، با مدرسه او تماس بگیرید. با معلم و مشاور مدرسه فرزندتان تماس بگیرید.
در مورد انواع طرح‌های حمایتی دانشجویی که می‌تواند ارائه شود و انواع اقامتگاه‌هایی که این طرح‌ها ارائه می‌دهند پرس و جو کنید.
ایجاد یک برنامه عملی که با نیازهای فرزند شما همسو باشد می‌تواند موفقیت کلی را تضمین کند.

بیشتر بخوانید: معرفی انواع اختلالات شخصیت

مطالعات اخیر شیوع مسائل اختلالات سلامت روان در نوجوان ها را نشان داده است. به گفته اتحادیه ملی بیماری‌های روانی (NAMI)، از هر 5 کودک بین 13 تا 18 سال، 1 نفر با یک بیماری روانی جدی زندگی می‌کند.

علاوه بر این، مجله انجمن پزشکی آمریکا (JAMA) نشان می‌دهد که تقریباً نیمی از بیماری‌های روانی قابل‌تشخیص دوران کودکی، درمان‌نشده باقی می‌مانند. این داده‌ها از زمان شروع همه‌گیری کووید افزایش یافته است، زیرا اضطراب ، افسردگی ، مسائل رفتاری و معضلات مربوط به مراقبت از کودک در یک مسیر صعودی قابل‌توجه (JAMA) قرارگرفته‌اند.

متأسفانه، شرایط جوانان مربوط به سلامت روان، سلامت رفتاری یا ناتوانی‌های یادگیری ممکن است تشخیص داده نشود یا اشتباه تشخیص داده شود. علل این شرایط بسیار گسترده است و می‌تواند شامل عواملی مانند فرضیات نادرست مبتنی بر شناسه‌های کلیشه‌ای، شباهت علائم بین اختلالات سلامت روان در نوجوان ها و توانایی جوانان در پنهان کردن شرایط خود باشد. این پدیده‌ها می‌تواند منجر به حمایت نامناسب یا فقدان آن شود که می‌تواند برای وضعیت اجتماعی، عاطفی، تحصیلی و رفتاری یک جوان مضر باشد.

اقدامات اولیه

اگر فکر می‌کنید فرزندتان از یک بیماری روانی رنج می‌برد، سریع‌تر اقدام کنید تا مطمئن شوید که اقداماتی که به بهترین وجه با نیازهای او مطابقت دارند، صورت خواهند گرفت. اولین گام در این فرآیند شناخت نوع بیماری است. به‌طورکلی، اختلالات سلامت روان در نوجوان ها شامل عوامل بیولوژیکی، روانی و رفتاری است که بر سلامت کلی تأثیر می‌گذارد (NAMI، nd). اختلالات رفتاری بیشتر گرایش به کنش‌ها و واکنش‌های محیطی دارند. ناتوانی‌های یادگیری بر توانایی پردازش، ذخیره، بازیابی و پاسخ به اطلاعات تأثیر می‌گذارد (NASET، 2022).

هنگامی‌که حوزه (های) نیاز فرزندتان را فهمیدید، با مدرسه او تماس بگیرید. با معلم فرزندتان، مشاور مدرسه و یکی از اعضای مدیریت مدرسه تماس بگیرید. نگرانی‌های خود را به اشتراک بگذارید و درخواست جلسه‌ای برای به اشتراک گذاشتن مشاهدات و تعیین مراحل بعدی کنید. ممکن است ایده خوبی باشد که از مشاور مدرسه یا یکی از اعضای تیم منابع مدرسه بخواهید نظرات خود را ارائه دهد. به‌طورمعمول، این کارکنان همچنین می‌توانند آزمایشاتی را برای تعیین تمایل به اختلالات خاص در صورت درخواست ارائه دهند یا اگر مدرسه مشکوک به وجود ناتوانی یا اختلال باشد.

بیشتر بخوانید: مشاوره نوجوانان

در فاصله زمانی بین تماس اولیه با مدرسه و ملاقات با آن‌ها برای بحث در مورد مراحل بعدی، مطمئن شوید که با بزرگ‌سالان دیگر در زندگی فرزندتان (مربیان و غیره) صحبت کنید تا درک درستی از آنچه مشاهده کرده‌اند به دست آورید. صحبت با متخصص اطفال نیز مفید خواهد بود. آن‌ها ممکن است مقیاس‌های ارزیابی و/یا ارجاعات خارجی را برای جمع‌آوری داده‌ها و پشتیبانی بیشتر در اختیار شما قرار دهند. همچنین ممکن است مشورت با یک متخصص سلامت روان برای شما مفید باشد، زیرا آن‌ها می‌توانند آزمایش‌های احتمالی یا ابزارهای تشخیصی را توضیح دهند که می‌تواند به ترسیم تصویر واضحی از نیازهای کودک شما کمک کند.

پس از ملاقات با مدرسه برای تعیین مراحل بعدی، در مورد انواع طرح‌های حمایتی دانش‌آموزی که می‌تواند ارائه شود و انواع اقامتگاه‌هایی که این طرح‌ها ارائه می‌دهند، پرس‌وجو کنید.

تمام تعاملات، مشاهدات و یادداشت‌هایی که در طول جلسات می‌گیرید را مستند کنید. در صورت امکان، پس‌ازاین تعاملات و جلسات، خلاصه‌هایی را برای ذینفعان درگیر ارائه کنید تا مطمئن شوید که همه در یک مطلع هستند و با درک قوی از نقش‌ها و مسئولیت‌ها به جلو حرکت می‌کنند.

اگر مشکوک هستید که فرزندتان یک اختلال روانی دارد و یا دچار اختلالات سلامت روان در نوجوان ها است، به دنبال کمک و حمایت باشید. با تشخیص و درمان مناسب که با نیازهای خاص او همسو باشد، فرزند شما می‌تواند در همه زمینه‌ها موفقیت پیدا کند.