چه چیزی سبب افزایش لمس محبت آمیز در روابط صمیمانه میشود؟
لمس محبت آمیز، مانند در آغوش کشیدن، گرفتن دست ها، بوسیدن یا بغل کردن یک روش برای ابراز انس، عشق و حمایت در روابط عاطفی ماست. این به خوبی مستند شده که لمس محبت آمیز ارتباط مثبتی با رضایتمندی از رابطه دارد. این نوع لمس صمیمیت را افزایش می دهد، باعث ارتقای عاطفه می شود و نشانه ای از میل افراد به نزدیکی به یکدیگر است.
نکات کلیدی:
- لمس محبت آمیز، صمیمیت را افزایش می دهد و نشانۀ میل به نزدیکی است.
- در این باره اطلاعات نسبتاً کمی موجود است که چه چیزی مردم را به درگیری در لمس محبت آمیزتر با شرکای عاطفی شان می کشاند.
- پژوهشی جدید پیشنهاد میکند که پاسخدهی شریک عاطفی، پیشبینی کنندۀ لمس محبت آمیز در روابط عاشقانه است.
با این حال، پژوهش ها تا کنون تمرکز اولیۀ خود را بر پیامدهای مثبت دریافت لمس عاطفی در روابط گذاشته اند. در مقابل، دربارۀ اینکه چه چیزی لمس عاطفی را افزایش می دهد یا حتی چه چیزی ممکن است موجب شود تا فردی بیشتر به لمس محبت آمیز شریک عاطفی خود بپردازد، اطلاعات کمی در دست است.
یک پژوهش جدید
در بخشی از یک مطالعۀ چهار-قسمتی که اخیراً منتشر شده، پژوهشگران از روشهای چندگانه استفاده کردند تا ببینند چه چیزی لمس محبت آمیز را در روابط عاطفی پیش بینی می کند. آنها مشخصاً به نقش پاسخدهی ادراکشدۀ شریک عاطفی علاقه مند شدند. یعنی، آنها به دنبال این پرسش بودند که آیا داشتن یک شریک عاطفی که به شیوهای حمایت گرانه، با مهربانی و عاشقانه پاسخ میدهد، می تواند شرکت کنندگان را تشویق کند که با محبت فیزیکی واکنش دهند یا خیر.
در تمام مطالعات این پژوهش، نمونه از 824 فرد تشکیل می شد که در روابط زوجی قرار داشتند. شرط ورود زوجین به مطالعۀ مقدماتی این بود که دست کم 6 ماه در یک رابطۀ عاطفی مشخص بوده باشند و برای مطالعات اول، دوم و سوم این شرط به 12 ماه تغییر می کرد. در تمام 4 نمونه، زوجین گزارش کردند که به طور میانگین به مدت 4.4 سال با هم در رابطه هستند. بیش از نیمی از شرکت کنندگان تنها قرارهای عاشقانه داشتند، حدود 30 درصد آنها ازدواج کرده بودند و 8.5 درصدشان نامزد بودند. تقریباً دو سوم این افراد، با هم زندگی می کردند. شرکت کنندگان به طور متوسط 26.4 سال سن داشتند و بیشتر آنها (64.6%) سفیدپوست بودند.
آیا پاسخدهی و لمس محبت آمیز ارتباطی با هم دارند؟
مطالعۀ مقدماتی، لمس محبتآمیز را در تمام مجموعه داده ها بررسی کرد تا تعیین کند آیا ادراک شرکت کنندگان از پاسخدهی شریک عاطفی شان ربطی به گزارشهای لمس محبت آمیز دارد یا خیر.
پرسشهای مربوط به پاسخدهی شریک عاطفی، شامل این موارد میشد: «شریک عاطفیام من را درک می کند»، «شریک عاطفیام، منِ واقعی را میفهمد» و «شریک عاطفیام به نیازهای من پاسخ میدهد». نمرات در این مقیاس، با نمرات مقیاس اندازهگیری لمس محبتآمیز ارتباط داشت که پرسشهای آن دربرگیرندۀ موارد زیر میشد: «چند وقت یک بار شما و شریک عاطفی تان دست همدیگر را میگیرید؟» و «چند وقت یکبار گردن یا پشت یکدیگر را ماساژ میدهید یا با هم فعالیتهای لمسی مهرآمیز انجام میدهید؟»
پژوهشگران گزارش کردند که پاسخدهی ادراک شدۀ شریک عاطفی ارتباط مثبتی با لمس محبتآمیز داشت و اینکه پاسخدهی، پیش بینی کنندۀ لمس محبتآمیز بود.
برای مطالعۀ اول، پژوهشگران از روش تحقیق روزانۀ دو هفتهای استفاده کردند تا ببینند آیا پاسخدهی بالاتر در رابطه، با لمس محبتآمیز خودجوش در طول زندگی روزانۀ زوجین ارتباطی دارد یا نه.
در ابتدا، شرکت‌کنندگان به مقیاس‌هایی پاسخ دادند که پاسخگویی را در رابطه‌شان نشان می‌داد. سپس از زوج ها خواسته شد تا هر شب یک پرسشنامه 10 دقیقهای را تکمیل کنند. این پرسشنامه شامل یک سوال باز بود که از افراد می خواست به طور خلاصه آن تعاملی را با شریک زندگی خود توضیح دهند که در آن روز «چشمگیرترین تاثیر» را روی آنها گذاشته بود. از شرکت کنندگان خواسته نشد که مشخصاً در مورد لمس محبت آمیز بحث کنند، اما نویسندگان خاطرنشان کردند که لمس محبت آمیز مکرراً به عنوان یک مثال به کار برده شد.
نتایج این مطالعه نشان میدهد که شرکت‌کنندگانی که در ابتدای مطالعه پاسخدهی بالاتری را در شریک عاطفی خود احساس میکردند، در تعاملات روزمرۀ بعدی شان با او در طی دو هفته آینده، لمس محبت آمیز بیشتری را گزارش کردند.
آیا ابراز قدردانی، لمس محبت آمیز خودجوش را افزایش میدهد؟
در مطالعۀ دوم، محققان زوجین را به آزمایشگاه دعوت کردند. از یکی از زوجین خواسته میشد تا قدردانی خود را نسبت به شریک عاطفیاش ابراز کند. بلافاصله پس از آن، پارتنری که از وی قدردانی شده بود، باید در یک مقیاس 10 گویهای گزارش می داد که چقدر شریک عاطفی اش را پاسخگو احساس میکند.
پس از آن، آزمونگران زوج ها را در آزمایشگاه تنها گذاشتند و به مدت 5 دقیقه نحوۀ تعامل آنان را با یکدیگر مورد مشاهده قرار دادند.
آزمونگران با بررسی تعاملات، لحظات لمس محبتآمیز را با عنوان «ارتباط جسمی گرمی که انس، توجه مثبت، عشق و حمایت را میرساند» یادداشت کردند.
شرکت‌کنندگانی که وقتی پارتنرشان در آزمایشگاه ابراز قدردانی می‌کرد، احساس میکردند که پاسخگویی بالاتری دارد، متعاقباً لمس محبتآمیز خودجوش بیشتری نشان دادند، و به‌طور خاص وقتی فرصتی برای تنهاماندن با آنها داده میشد، احتمال بیشتری داشت که شریک خود را ببوسند.
آیا پاسخگویی بیشتر منجر به لمس محبت آمیز تر می شود؟
مطالعۀ سوم بر این موضوع متمرکز بود که آیا تغییرات درک شده در پاسخگویی منجر به لمس محبت آمیزتر می شود یا خیر. یعنی، پژوهشگران می‌خواستند بدانند: در روزهایی که یکی از افراد احساس می‌کرد که شریک زندگی‌اش بیشتر از حد معمول پاسخگو است، آیا به نوبۀ خود احتمال بیشتری داشت که لمس محبتآمیز را شروع کند؟
زوجین طی چهار هفته در مطالعه روزانه شرکت کردند. نتایج نشان میدهد که در هر روز، شرکت‌کنندگانی که شریک زندگی‌شان را پاسخ‌دهنده‌تر از سطح متوسط پاسخ‌دهی‌شان درک میکردند، لمس محبتآمیز بیشتری نسبت به شریک زندگی‌شان نشان میدادند.
به نظر می‌رسید که این یک نتیجۀ مثبت داشته باشد، زیرا وقتی یک پارتنر لمس محبت آمیز بیشتری دریافت می‌کرد، در روز بعد شریک زندگی‌اش را بیشتر پذیرای نیازهایش میدانست.
در حالی که به خوبی میدانیم که لمس محبتآمیز نقش مثبتی در روابط صمیمانه مان دارد، تحقیقات کمی در این مورد انجام شده که چگونه زوج‌ها می‌توانند تماس محبتآمیز را در روابط خود ترویج کنند یا چه چیزی باعث میشود کسی با شریک عاطفیاش لمس محبت آمیز‌تری برقرار کند.
یافته های این مطالعات پیشنهاد میکنند که پاسخدهی ادراکشدۀ شریک عاطفی نه تنها با لمس محبتآمیز مرتبط است، بلکه به نظر می رسد مستقیماً مسئول افزایش لمس در برخی روابط عاطفی باشد. در حالیکه پاسخدهی بسته به افراد، اشکال و احساسات متفاوتی دارد، طبق این پژوهش، پاسخدهی معمولاً به معنای این احساس است که شریک عاطفی ام، به گونه ای رفتار میکند که به من احساس حمایت، درک شدن، باارزش بودن و مهم بودن میدهد.
منبع
بررسی توسط مت هاستون – 2021
