درونگرایی یک ویژگی شخصیتی است که به جای منابع بیرونی تحریک، با تمرکز بر احساسات درونی مشخص می‌شود. در این مقاله می‌خوانیم درونگرایی چیست و افراد درونگرا چه ویژگی‌هایی دارند.
تعریف درونگرایی
درونگرایی چیست؟ آیا از صرف زمان‌هایی به تنهایی لذت می‌برید؟ آیا اغلب حس می‌کنید شما تنها کسی هستید که تمایلی به حرف زدن یا ماندن در کنار دیگران ندارد؟ اگر اینطور است، احتمال دارد یک شخصیت درونگرا باشید.
درونگراها صرفا افرادی ساکت نیستند. در واقع، بسیاری از آنها اصلا مشهود نیستند و حتی می‌توانند برونگراترین فردی باشند که می‌شناسید.
صادقانه بگویم، هنوز تصورات غلط زیادی در مورد تیپ شخصیتی درونگرا وجود دارد. با این حال، سرنخ هایی هست که می‌تواند به شما کمک کنند تا دریابید در گروه درونگرا قرار می‌گیرید یا خیر. در ادامه به 8 ویژگی افراد درونگرا می‌پردازیم.
ویژگی های افراد درونگرا
-
گفتگوهای سطحی مساوی است با هدر دادن زمان
درونگرایان به طرزی باورنکردنی در گوش دادن فعال هستند. آنها اطلاعات را به صورت درونی پردازش می‌کنند؛ این کار به آنها اجازه می‌دهد خوب بشنوند، درک کنند و با بینش دقیقی پاسخ دهند.
آنها، در واقع، طرفدار گفتگوهایی که بیش از حد به این سو و آن سو می‌پرد، نیستند. بنابراین، درونگراها معمولا بهترین افرادی‌اند که هنگام درددل می‌توانید به سراغ‌شان بروید.
درونگراها می‌توانند افکار و احساسات شخصی خود را کنار بگذارند و با احترام به کسی اجازه دهند فکر کند و احساساتش را پردازش کند. آنها می‌توانند با مهارت گوش دادن دقیق خود، به سرعت اعتماد و شفافیت را ایجاد کنند.
آنها ترجیح می‌دهند به جای گفتگوهای سطحی، به بحث‌های عمیق‌تر همچون سیاست و کیهان بپردازند یا وقت خود را صرف مسایل عاطفی دیگران کنند. همچنین شاید دریابید که هنگام گفتگو با یک درونگرا، گفتگوی سطحی‌تان به موضوعی بسیار عمیق‌تر تبدیل شده است.
-
پس از هر رویداد اجتماعیی، صرف زمانی به تنهایی ضرورت می‌یابد
در حال خواندن مقاله‌ی درونگرایی چیست، هستید. درونگراها پس از گذراندن اوقات زیادی با جمع، احساس خستگی می‌کنند. آنها پس از یک روز تعامل با دیگران، چه در کار و چه در مهمانی، اغلب به کمی خلوت نیاز دارند.
یکی از ویژگی‌های بارز تیپ شخصیتی درونگرا این است که آنها در موقعیت‌های اجتماعی نیاز به صرف انرژی دارند. در حالی که همتایان برونگرای آنها در واقع از چنین تعاملاتی انرژی کسب می‌کنند.
اما این بدان معنا نیست که همه‌ی افراد درونگرا به کلی از رویدادهای اجتماعی دوری می‌کنند. در نکته بعدی به آن خواهیم پرداخت.
-
آنها ضد اجتماعی نیستند، فقط به طور انتخابی اجتماعی هستند
یک تصور غلط رایج در مورد درونگرایان این است که آنها نسبت به مردم و وقت‌گذرانی با آنها بی علاقه اند.
در حالی که درونگراها معمولا از معاشرتِ زیاد لذت نمی‌برند، اما معمولا همراهی با دوستان نزدیک را ترجیح دهند.
یک فرد برونگرا ممکن است برای آشنایی با افراد جدید و خوشگذرانی به یک مهمانی برود. در مقابل، درونگراها معمولا روابط طولانی مدت را که با صمیمیت زیاد مشخص می‌شود، ترجیح می‌دهند.
طبق پژوهش‌ها، افرادی که به عنوان درونگرا طبقه بندی می‌شوند، در مقایسه با برونگراها معمولا گروه کوچک‌تری از دوستان دارند.
افراد درونگرا معمولا دوستان خود را با دقت بیشتری انتخاب می‌کنند و نزدیک‌ترین روابط آنها عمیق و قابل‌توجه است. آنها همچنین تعامل با افراد کمتر را به گروه ترجیح می‌دهند.
-
آنها درون‌نگری و تامل دایمی بر خود دارند
درونگراها زمان زیادی را صرف بررسی تجارب و احساسات درونی خود می‌کنند و به درون‌نگری مشهور هستند. آنها گفتگوی درونی بسیار فعالی دارند و در تامل بر خود، ماهرند. این نگرش به آنها کمک می‌کند تا راه حل‌ها و برنامه‌هایی را قبل از اقدام به صورت راهبردی در ذهن خود طراحی کنند.
خودشناسی و خودآگاهی معمولا برای افراد درونگرا حیاتی است و آنها می‌توانند زمان زیادی را به یادگیری بیشتر در مورد خود اختصاص دهند.
آنان همچنین دوست دارند درگیر سرگرمی‌هایی شوند که از آنها لذت می‌برند، به زندگی خود فکر کنند و کتاب‌هایی بخوانند که موضوعات محبوب‌شان را بررسی می‌کنند.
-
تماس‌های تلفنی باب میل آنها نیستند
نوع محبوب ارتباط در درونگرایی چیست؟ درونگراها معمولا بیش از آنچه پیام متنی یا ایمیل بفرستند و تماس تلفنی برقرار کنند، این موارد را دریافت می‌کنند. در واقع، آنها به ندرت برای برقراری ارتباط با گروه اجتماعی خود داوطلب می‌شوند. اگر یک درونگرا، زمان کمی برای فراغت داشته باشد، آخرین چیزی که احتمالا تمایل به انجامش دارد، شروع یک مکالمه تلفنی است.
برای مثال بسیار رایج است که وقتی یک فرد برونگرا تنها در اتومبیل رانندگی می‌کند، با یک دوست تماس بگیرد. آنها پی می‌برند که اگرچه دست ها، چشمان و پاهای‌شان درگیر است، اما زبان‌شان بیکار است. افزون بر این، وقتی هیچ آدمی اطرافشان نیست، فضا کسل‌کننده به نظر می‌رسد. در مقابل، برای درونگراها بسیار بعید است که این زمان خالی و ساکت را با خوش و بش با یک دوست پر کند.
درونگراها معمولا از تماس تلفنی اجتناب می‌کنند. آنها اگر قرار باشد یک مهمانی ترتیب بدهند، ترجیح می‌دهند به جای برداشتن تلفن، دعوت خود را از طریق پیام متنی ارسال کنند.
-
مردم دایما مبهوت صفات آنها می‌شوند
معمولا مردم چنین جملاتی را در مورد درونگراها بیان می‌کنند: «باید سعی کنی بیشتر حرف بزنی!»، «تو خیلی مرموز هستی» یا «چرا همیشه اینقدر ساکتی؟»
حقیقت این است که افراد درونگرا سعی نمی‌کنند توجه دیگران را به خود جلب کنند و فقط نیازی به اشتراک‌گذاری بیش از حد نمی‌بینند.
به این ترتیب، درونگراها به عنوان افرادی محتاط، ساکت و آرام توصیف می‌شوند. درست است که برخی از درونگراها خجالتی نیز هستند، اما نباید درونگرا بودن را با خجالتی بودن اشتباه بگیریم.
بیشتر اوقات، احتمالا افرادی که درونگرایی بالاتری دارند، ترجیح می‌دهند کلمات و تعاملات خود را به دقت انتخاب کنند و انرژی یا زمان خود را صرف گفتگوهای بی‌مورد نکنند. تعاملات معنادار چیزی است که افراد درونگرا برای آن ارزش قایل اند (و این روش درمانی آنها برای فرسودگی اجتماعی است).
-
مشاهده‌گری، نقطه قوت آنهاست
مهارت مشاهده‌گری در درونگرایی چیست؟ درونگراها معمولا ناظران خوبی هستند و همیشه اولین کسانی اند که متوجه تغییرات ظاهری، زبان بدن، حالت چهره یا لحن صدا می‌شوند.
آنها از مهارت استثنایی خود برای تجزیه و تحلیل فضا استفاده می‌کنند تا دیگران را بهتر درک کنند. در حالی‌که معمولا به عنوان ساکت‌ترین افراد در جمع شناخته می‌شوند، اما در حال تحلیل محیط هستند تا ارتباطات بین فردی قوی‌تری برقرار سازند.
و برخلاف برونگراها، درونگراها اغلب به جای انجام تکانشی، موضوعات را از طریق مشاهده دقیق یاد می‌گیرند.
جنبه دیگر این است که درونگراها به طور کلی دوست دارند مردم، مناظر و محیط را تماشا کنند!
-
خلاقیت، خصلت برجسته‌ی آنهاست
نکته آخر اینجاست که افراد درونگرا خلاقیت فوق‌العاده‌ای دارند. آنها تقریبا همیشه از استدلال انتزاعی، دیدگاه‌های منحصربه‌فرد و تفکر ابتکاری استفاده می‌کنند.
درونگراها به دلیل ذهن تاملی و کنجکاوی‌شان، دایما به دنبال راه حلی برای مشکلات و یافتن رویکردهای خلاقانه هستند.
زمانی که محیط اجتماعی، روح درونگرای آنها را تخلیه می‌کند و زمان بازیابی انرژی فرامی‌رسد، درونگراها می‌توانند از طریق خروجیِ خلاقیت، حال خود را بهبود بخشند.
معمولا، افراد درونگرا پس از یک روز طولانی در محل کار یا مدرسه، مشتاقانه منتظرند تا زمان خود را صرف انجام سرگرمی‌های مورد علاقه خود کنند. این سرگرمی‌ها می‌تواند شامل گوش دادن به موسیقی، نوشتن، آشپزی یا مراقبت از خود باشد.
آیا همه‌ی درونگراها خجالتی هستند؟
خجالتی بودن و درونگرایی معمولا با هم اشتباه گرفته می‌شوند. تاکید مجدد بر این نکته ضروری است که درونگرایی لزوما برابر با کمرویی نیست.
کمرویی، ترس از ارزیابی منفی را در بر دارد، که شکل خفیف‌تری از اضطراب اجتماعی است. در حالی که، درونگرایی به تحریک بیش از حد در محیط‌های جمعی و نیاز به بازیابی انرژی پس از آن اشاره دارد.
به بیان ساده، کمرویی نشان دهنده ترس از افراد یا موقعیت‌های اجتماعی است. درحالی‌که درونگراها صرفا دوست ندارند زمان زیادی را برای تعامل با افراد دیگر صرف کنند.
البته همانطور که گفتیم، درونگراها قدردان بودن در کنار افرادی هستند که احساس نزدیکی به آنان دارند.
چند ویژگی درونگراها از زبان خودشان
در ادامه‌ی مقاله‌ی درونگرایی چیست، به چند ویژگی درونگرایی از زبان خود این افراد اشاره می‌کنیم:
- ما ترجیح می‌دیم بیشتر شب ها به جای رفتن مرتب به رویدادهای جمعی، توی خونه بمونیم
- ما از فعالیت های انفرادی و آروم مثل مطالعه، نوشتن، بازی کردن، باغبانی یا نقاشی لذت می‌بریم
- ما معمولا انتخاب می‌کنیم چند دوست نزدیک داشته باشیم تا اینکه در جمع های پر سر و صدا ظاهر شویم
- وقتی تنها باشیم، کارمان را به نحو احسن انجام می‌دهیم
- خیلی از ما از گفتگوهای سطحی یا تعاملات اجتماعی غیر ضروری دوری می‌کنیم
چرا درونگراها با نوشتن راحت‌تر هستند؟
برونگراها معمولا حافظه‌ی کاری یا کوتاه مدت خود را به کار می‌گیرند؛ این باعث می‌شود همیشه اطلاعات بر نوک زبان‌شان باشد و برای حرف زدن آماده باشند. شیوه‌ی فعالیت مغز درونگراها کمی متفاوت است. آنها معمولا از حافظه درازمدت خود استفاده می‌کنند. بازیابی اطلاعات از حافظه دراز مدت، کار چندان سریعی نیست و معمولا نیاز به سرنخ دارد. برای مثال، شاید به خودی خود از روز اول پیش دبستان‌تان چیز زیادی به خاطر نیاورید؛ اما دیدن یک جفت جوراب خاص (سر نخ) می‌تواند شما را به یاد کفش‌های دوران کودکی‌تان بیندازد و به یاد بیاورید که روز اول پیش دبستان، پاکت شیر روی کفش‌هایتان خالی شده بود. و به مرور، جزییات بیشتری راجع به آن روز به خاطر بیاورید.
بنابراین، فرایند حفاری در حافظه‌ی درازمدت نیاز به صرف زمان دارد. این می‌تواند سرعت درونگراها را در صحبت کردن کاهش دهد.
از سویی دیگر، از آنجا که درونگراها معمولا عمیقا فکر می‌کنند (گاه می‌توان آن را نشخوار فکری نامید) و از بودن در جمعیت فرسوده می‌شوند، راه برای خودنمایی اضطراب هموار می‌شود. که اضطراب نیز می‌تواند حافظه را مختل کند و دستیابی فوری به واژگان مناسب برای پاسخگویی را دشوار سازد.
با تمام این دلایل، درونگراها در نوشتن (نه تنها نوشتن کتاب یا یادداشت، بلکه ترجیح پیام های متنی و ایمیل به گفتگوی رو در رو) احساس کنترل بیشتری بر افکار و احساسات درونی خود دارند.
وقتی به عنوان یک درونگرا، هنگام صحبت کردن احساس خلا ذهنی می‌کنیم، چه کار کنیم؟
احساس خلا ذهنی در درونگرایی چیست؟ درونگراها ممکن است هنگام صحبت کردن، با یافتن کلمات مناسب کشمکش داشته باشند. احتمال دارد احساس کنند ذهن‌شان از واژه‌ی مناسب خالی شده است. همانطور که گفتیم، برای بیرون کشیدن موضوعات از حافظه بلندمدت خود باید کلید مناسب آن را پیدا کنید. خبر خوب اینجاست که بیشتر اطلاعات در حافظه بلند مدت با چندین سرنخ قابل بازیابی هستند. بنابراین اگر فقط یک کلید پیدا کنیم، می‌توانیم کل حافظه را بازیابیم.
اگر در یادآوری یک کلمه، رویداد یا حتی کاری که در آخر هفته انجام دادید مشکل دارید، مراحل زیر را امتحان کنید:
- آرامش خود را حفظ کنید
- هیچ اشکالی ندارد که چند لحظه چیزی نگویید. اجازه ندهید طرف مقابل شما را دستپاچه کند.
- با گفتن جمله‌ای مانند «اجازه بده در موردش فکر کنم»، «هوم، بذار ببینم…» یا گرفتن ژست تفکر برای خودتان زمان بخرید.
- اجازه دهید ذهن‌تان پرسه بزند و به هر کجا که می‌خواهد، برود. ممکن است یک فکر به فکر دیگری بیانجامد و یکی از این افکار می‌تواند همان سرنخی باشد که دنبالش هستید.
اگر هنوز نمی‌توانید واژگان مناسب را پیدا کنید، خجالت نکشید یا خود را سرزنش نکنید. مغز شما فقط در حال انجام کاری است که به طور طبیعی انجام می‌دهد: یعنی توقف و فکر کردن. اگر ساکت هستید، با سایر متفکران عمیق همراه اید. همانطور که استیون هاوکینگ فیزیکدان برجسته می‌گوید: «آدم‌های ساکت، پُر صداترین ذهن‌ها را دارند.»
برای کاهش حس معذب بودن، می‌توانید با کلماتی که گم کرده اید، شوخی کنید. یا می‌توانید به افراد بگویید در حال حاضر ذهن‌تان کمی شلوغ است و بعدا با ارسال یک ایمیل یا پیامک به آنها پاسخ خواهید داد.
چند افسانه‌ی غلط
چند باور رایج اشتباه در مورد «درونگرایی چیست» وجود دارد که عبارت اند از:
- درونگراها، سخنرانان خوبی نمی‌شوند
اینگونه نیست. دست کم نیمی از افرادی که برای امرار معاش سخنرانی می‌کنند، ذاتا درونگرا هستند. آنها فقط به خوبی آماده می‌شوند، تمرین می‌کنند و از نقاط قوت خود بهره می‌برند.
- درونگراها شاد نیستند؛ برونگراها خوشحال‌تر اند
شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه برونگرایی با عواطف شادتر، پرشورتر و انرژی بالاتر همراه است. محققان از این موضوع با عنوان «عاطفه مثبت با برانگیختگی بالا» یاد می‌کنند. با این‌حال، درونگراها معمولا به دنبال نوع دیگری از شادی هستند. آنها احساسات مثبت با برانگیختگی کمتر (مانند آرامش) را ترجیح می‌دهند.
متاسفانه، در فرهنگی که شادیِ قابل ملاحظه و پُر انرژی را ترویج می‌کند، ممکن است به فردی درونگرا که از خلق و خوی آرام لذت می‌برد، با نگرانی نگاه شود.
- افراد یا درونگرا هستند یا برونگرا
درونگرایی و برونگرایی دو سمت یک پیوستار هستند. بیشتر مردم جایی در وسط این طیف قرار می‌گیرند.
همچنین، رفتار ما در همه موقعیت‌ها قابل پیش‌بینی نیست. نمی‌توانیم بگوییم همه‌ی درونگراها خوره‌ی کتاب هستند یا همه‌ی برونگراها عاشق مست کردن در مهمانی ها هستند. همانطور که یونگ بیان کرد: «چیزی به نام برونگرا یا درونگرای محض وجود ندارد.»
سخن پایانی
با توجه به آنچه گفته شد، درونگراها ویژگی‌های متمایز و گاه قابل تحسینی دارند. اما مهم‌تر از همه این است که به یاد داشته باشید هیچ یک از دو تیپ شخصیتی برونگرا و درونگرا بهتر از دیگری نیست.
هر کدام بسته به موقعیت می‌تواند مزایا و معایبی داشته باشد. با این حال، با درک بهتر شخصیت خود، می‌توانید یاد بگیرید که نقاط ضعف خود را بهبود بخشید و از نقاط قوت‌تان نهایت استفاده را ببرید.
اکنون شما بنویسید؛ خودتان را بیشتر فردی درونگرا می‌دانید یا برونگرا؟ چه ویژگی‌هایی سبب شده چنین فکری داشته باشید؟ نظرات خود را با ما در میان بگذارید.
منابع:
https://www.simplypsychology.org
https://introvertdear.com/news/the-science-behind-why-introverts-struggle-to-speak/
کلینیک روانشناسی سها٬ مرکز ارائه خدمات مشاوره روانشناسی٬ مشاوره آنلاین٬ مشاوره خانواده و مشاوره جنسی
