آیا شما و شریک زندگی‌تان فرزندان رابطه قبلی یک یا هر دونفرتان را بزرگ می‌کنید؟ آیا در مورد تشکیل یک خانواده ناتنی با شریک زندگی خود نگرانید، یا در مورد برچسب ها یا اطلاعات نادرست پیرامون فرزندان ناتنی گیج شده اید؟ بیایید در مورد این واحدهای خانوادگی منحصربه‌فرد شفاف‌سازی کنیم تا بتوانیم روی مهم‌ترین مسایل همچون کمک به پیشرفت ازدواج و خانواده شما تمرکز کنیم. در این مقاله برخی از افسانه‌های غلط رایج را در مورد خانواده ناتنی بررسی می‌کنیم.
فهرست محتوا
- خانواده ناتنی یا ترکیبی به چه معناست؟
- تصورات غلط رایج در مورد خانواده ناتنی
- خانواده های ناتنی بیشتر از خانوادههای تنی با هم کشمکش دارند.
- خانواده ناتنی به اندازه خانواده های سنتی صمیمی نیستند.
- والدین باید با فرزندان ناتنی خود دقیقا مانند فرزندان زیستی شان رفتار کنند.
- آیا شما از یک خانواده ناتنی هستید؟
خانواده ناتنی یا ترکیبی به چه معناست؟
خانواده ناتنی متشکل از همسر یا شریکی است که فرزندانی از روابط قبلی خود دارد. در یک خانواده ناتنی، دست کم یک والد ناتنی، خواهر یا برادر ناتنی یا خواهر و برادر نیمه‌تنی (نیمه تنی: وقتی فرزندان در یک مادر یا پدر مشترک هستند) وجود دارد. و اغلب تعداد آنان بیش از یک نفر است!
اعضای خانوادههای ناتنی می‌توانند در یک یا چند خانوار زندگی کنند. بسیاری از بچه‌ها به طور متناوب در خانه‌های هر دو والد زیستی خود زندگی می‌کنند (مثلا «خانه مامان» یا «خانه بابا»)، جایی که اغلب در کنار خواهر و برادرها یا والد ناتنی هستند. برنامه‌ی زمانی که کودک بین محل‌های سکونت جابجا می‌شود، به طیف وسیعی از عوامل از جمله ترتیبات حضانت، موقعیت جغرافیایی و ترجیحات خانواده بستگی دارد.
همچنین خانوادههای ناتنی ممکن است از پیشینه‌های قومی، نژادی و اجتماعی اقتصادی گوناگونی تشکیل شوند.
تا کنون 40 درصد خانوادههای ایالت متحده تصمیم گرفته اند با هم ترکیب شوند.
بر اساس داده‌های اداره سرشماری ایالات متحده در سال 2015، از هر شش کودک یک نفر (16 درصد) در خانواده ناتنی یا ترکیبی زندگی می‌کند. مرکز ملی آمار سلامت می‌گوید که تقریبا دو نفر از هر سه زن (63 درصد) هنگامی که تصمیم به ازدواج مجدد ( مشاوره ازدواج ) می‌گیرند، خانوادههای ناتنی ایجاد می‌کنند.
بیشتر بخوانید: مشاوره خانواده
تصورات غلط رایج در مورد خانواده ناتنی
اگر در خانواده‌ای ناتنی هستید یا قصد تشکیل آن را دارید، به خاطر ایجاد این تجربه ارزشمند و شاید دشوار به شما تبریک می‌گویم! در ادامه به بررسی و شفاف‌سازی برخی افسانه‌های رایج که درباره این نوع خانواده‌ها وجود دارد، می‌پردازیم:
- خانواده های ناتنی بیشتر از خانوادههای تنی با هم کشمکش دارند.
شکی نیست که افراد در خانواده ناتنی با چالش‌های منحصر به فردی روبرو هستند که خانوادههای «سنتی» یا تنی آنها را تجربه نمی‌کنند: فراهم‌سازی خانه‌ها و برنامه‌های متعدد، ارزش‌ها و انتظارات مختلف خانواده‌ها و عوامل استرس‌زای منحصر به طلاق یا جدایی والدین. حتی برخی تحقیقات وجود دارد که نشان می‌دهد کودکان خانوادههای ناتنی در مقایسه با کودکان خانوادههای تنی در معرض خطر افزایش مسایل سلامت روان و مشکلات تحصیلی هستند.
اما بسیاری از پژوهش‌های دیگر هیچ تفاوت چشمگیری را در زندگی کودکان بر اساس نوع خانواده آنها پیدا نکردند. این به شرطی ممکن است که بچه‌ها احساس حمایت بهینه داشته باشند و پیوندهای سالمی را با مراقبان خود تجربه کنند.
پیشنهادی که من به مراجعانی که مجددا ازدواج می‌کنند می‌دهم، این است: بله، خانواده ناتنی شما ممکن است چالش‌های منحصربه‌فردی برای‌تان ایجاد کند، اما اینکه چگونه این چالش‌ها را مدیریت می‌کنید و چه کسی را به عنوان والد مشترک انتخاب می‌کنید، بیش از صرف ساختار خانواده بر فرزندان‌تان تاثیر دارد.
بیشتر بخوانید : خانواده درمانی به چه معناست
- خانواده ناتنی به اندازه خانواده های سنتی صمیمی نیستند.
این مشاهدات حرفه‌ای من است که خانوادههای ناتنی می‌توانند به پیوندی نزدیک، سالم و رضایت‌بخش که بسیاری از خانوادههای سنتی از آن لذت می‌برند، دست یابند. آیا ممکن است برای ایجاد این پیوندهای صمیمانه به تلاش بیشتری از جانب شما و همسرتان نیاز باشد؟ شاید… اما این چیز بدی نیست!
راه‌هایی برای کمک به رشد واقعی خانواده ناتنی شما می‌توانند موارد زیر باشند:
- ایجاد آیین‌های خانوادگی جدید، مانند شب‌های بازی خانوادگی یا رسوم تعطیلات (در حالی که همچنان به هر سنت دیگری احترام گذاشته و فضا را برای آنها حفظ می‌کنید)
- ایجاد یک فرهنگ خانگی مبنی بر ارتباطات گشوده و صادقانه
- جستجوی حمایت حرفه ای در قالب درمان فردی، زوج درمانی یا خانواده درمانی که می‌تواند به شما و عزیزانتان کمک کند تا ابزار، دانش و مهارت‌های مقابله ای لازم برای سازگاری و رشد با هم را به دست آورید (و به شما و همسرتان یاری برساند تا یک رابطه زناشویی سالم را حفظ کنید. این عنصری کلیدی در موفقیت کلی خانواده شما است)
- والدین باید با فرزندان ناتنی خود دقیقا مانند فرزندان زیستی شان رفتار کنند.
پاسخ من به این یکی هم بله است و هم خیر.
بله، والدین ناتنی باید با بچه های ناتنی خود مانند فرزندان خودشان رفتار کنند، به این معنا که همه کودکان در یک خانواده ناتنی شایسته توجه، حفظ حریم خصوصی و عشق هستند. اگر انتخاب می‌کنید که خانواده تان را با خانواده شریک زندگی خود ترکیب کنید، رفتار با احترام و تکریم یکسان با همه اعضا شدیدا الزامی است.
اما به عنوان پدر و مادر ناتنی، همچنین باید به این واقعیت احترام بگذارید که بچه‌ها احتمالا پیوندهای منحصربه‌فردی با والدین زیستی خود دارند و دست کم در ابتدا شاید لازم باشد والدین زیستی نقش اصلی را در مواردی مانند تنبیه بچه‌های خود داشته باشند. این می‌تواند به کودکان کمک کند تا با مراقبان جدیدشان سازگار شوند و در عین حال احساس سردرگمی، رنجش یا ترس را به حداقل ممکن برساند.
این به چه معناست؟ به طور معمول ایده های خود را با همسرتان (البته به طور خصوصی) در مورد ارزش‌های مشترک خانواده، قوانین خانواده و مرزها در میان بگذارید، اما وقتی پای تصمیم گیری و اجرای اقدامات انضباطی در مورد فرزندان زیستی همسرتان به میان می‌آید، صبر کنید و این کار را به خود آنها بسپارید.
بیشتر بخوانید: مشاوره روانشناسی آنلاین
آیا شما از یک خانواده ناتنی هستید؟
مانند همه واحدهای خانوادگی، خانواده ناتنی با ترکیبی گسترده و بسیار شخصی از شادی ها و چالش ها همراه است. خانواده ناتنی شما ترکیبی منحصر به فرد از جالب، متفاوت و خاص بودن است. یاد بگیرید که چگونه به استقبال این سفر بروید.
شما بنویسید. اگر از یک خانواده ناتنی هستید، تلخی‌ها و شیرینی‌های این مسیر را با ما در میان بگذارید.
منبع
https://www.psychologytoday.com
کلینیک روانشناسی سها٬ مرکز ارائه خدمات مشاوره روانشناسی٬ مشاوره آنلاین٬ مشاوره خانواده و مشاوره جنسی
