آیا معلمان در خواندن زبان بدن کودکان مهارت دارند؟ در این مقاله، معلمان تجارب خود را از زبان بدن کودکان به اشتراک می‌گذارند.

بیشتر بخوانید: 10 نکته برای افزایش اعتماد به نفس در کودکان و نوجوانان

زبان بدن کودکان در مدرسه

زبان بدن کودکان در مدرسه چگونه است؟ با معلمانی صحبت کرده‌ام که می‌گفتند زمان زیادی را صرف خواندن زبان بدن دانش‌آموزان ابتدایی خود می‌کنند؛ شاید به این دلیل که بچه‌ها هنوز در حال یادگیری ارتباطات غیرکلامی هستند. اما با یادگیری تعداد نکات ساده، معلمان متوجه خواهند شد که خواندن سرنخ‌های غیرکلامی و گاه کلامی خیلی از دانش آموزان بسیار ساده است.

ارتباطات غیرکلامی یا زبان بدن کودکان نوعی تبادل اطلاعات از طریق مسیرهای غیر از نوشتن یا بیان است و شامل مجموعه گسترده‌ای از رفتارها می‌شود. تعدادی از این سرنخ های غیر کلامی کودکان را در ادامه می‌خوانیم.

بیشتر بخوانید: روانشناسی کودک

خاطراتی از کلاس درس در مورد زبان بدن کودکان

• سخن چینی

یکی از معلمانی که با آنها صحبت کردم، به من گفت که همیشه می‌تواند حدس بزند کی یک دانش آموز قصد سخن‌چینی در مورد همکلاسی‌اش را دارد. او می‌گفت:

معمولا این کودک به آرامی و مخفیانه به من نزدیک می‌شود، پشتش را به سایر دانش آموزان می‌کند و چنان می‌ایستد که کودکی که قرار است از او برایم حرف بزند، قادر به دیدنش نباشد.

• سرنخ های گناه

معلم دیگری گفت که بچه‌های کوچک در پنهان کردن رفتارهای اشتباه‌شان چندان خوب عمل نمی‌کنند‌. برای مثال، وقتی یک کودک یادداشتی را با همکلاسی‌هایش رد و بدل می‌کند، ممکن است در کلام انکارش کند، اما نگاه‌های تند و گذرایی به محل مخفی شدن یادداشت می‌اندازد. انگار که چشمان آنها به محل جنایت برمی‌گردد!

• فرار بزرگ

معلم دیگری به من گفت که وقتی بر زمین بازی نظارت می‌کند، به سادگی می‌تواند بفهمد کی اتفاق بدی رخ داده است:

وقتی که می‌بینید بچه ها با سرعت زیاد از همبازی‌های شان فرار می‌کنند!

یک مربی پیش دبستانی در مورد این دونده ها می‌گفت:

بچه ها وقتی کار اشتباهی انجام داده اند، شروع به دویدن می‌کنند. همیشه می‌توانید حدس بزنید که آنها کی آماده دویدن می‌شوند. شبیه این را در کارتون‌ها هم دیده ایم؛ جایی که دونده پیش از دویدن شتابزده، به مدت چند ثانیه در حالت دو ثابت می‌ماند.

• 

  می‌خواهم بروم

از معلمان ابتدایی پرسیدم که چطور می‌توانند تشخیص دهند یک کودک نیاز به رفتن به توالت دارد اما آن را به زبان نمی‌آورد. پاسخ‌ها شامل این موارد می‌شد:

به این طرف و آن طرف تکان خوردن، تکان دادن باسن شان روی صندلی و گرفتن آلت تناسلی خود.

بیشتر بخوانید: کودکان و نوجوانان چقدر از بدن خود راضی هستند؟

• وحشت زدگی

معلمان بر این موضوع توافق دارند که بچه ها اظهارات هیجانی اغراق‌آمیزی نشان می‌دهند. یکی از این حالت‌ها، چهره وحشتزده است: وقتی یک دانش آموز کار اشتباهی انجام داده (ممکن است این اشتباه خطای جدی ای هم نباشد)، حالت چهره‌اش وحشت کاملی را به نمایش می‌گذارد. وقتی با این حالت مواجه می‌شوید، متوجه می‌شوید که آنها می‌خواهند به خطای خود اعتراف کنند.

• حرف زدن پشت سر معلم

معلمان همچنین گفتند که می‌توانند تشخیص دهند چه زمانی دانش آموزان در مورد آنها صحبت می‌کنند. «آنها به شما نگاه می‌کنند و فورا نگاه خود را برمی‌گردانند. سپس دوباره نگاه‌شان را از دانش‌آموز همدست‌شان به سمت شما می‌گیرند».

• پدیده ادی هاسکل

این مورد را دخترم وقتی به مدرسه ابتدایی می‌رفت و یک کودک که قلدری می‌کرد را می‌شناخت، به من گفت. کودکی که دست به قلدری می‌زند، سایر دانش آموزان را اذیت می‌کند اما منحصرا با معلمان و دیگر بزرگسالان مهربان است. درست مانند شخصیت ادی هاسکل در نمایش قدیمی آن را به بیور بسپار.

بیشتر بخوانید: هر آنچه در رابطه با مشاوره نوجوانان باید بدانید!

• علاقه به درس

معلمان روی این موضوع توافق دارند؛ به چشمان دانش آموزان نگاه کنید. آیا به نقطه ای از سقف، کف زمین یا دیوار خیره شده اند؟ اگر اینطور است، احتمالا آنها به درس گوش نمی‌کنند. با این حال، اگر دانش‌آموزی هشیار به نظر می‌رسد و با حرکت شما در کلاس، همچنان تماس چشمی‌اش را با شما حفظ می‌کند، می‌توانید مطمین باشید که در حال گوش دادن به شماست.

• سر رفتن حوصله

زبان بدن کودکان در مورد سررفتن حوصله چیست؟ ژست آنها را ارزیابی کنید. آیا روی میز خمیده اند؟ دانش آموزی که به کلاس توجه دارد، معمولا صاف می‌نشیند. در حالی‌که دانش آموزی که حوصله اش سر رفته یا درگیری ذهنی دارد، احتمالا خمیده می‌شود.

یک سرنخ دیگر برای سر رفتن حوصله، حرکت پاهای دانش‌آموزان است. به پاها دقت کنید. اگر دانش‌آموزی با پای خود به زمین ضربه می‌زند یا پاهایش را به بالا و پایین تکان می‌دهد، ممکن است نسبت به بحث کلاس یا گفتگو بی‌صبر باشد. آنها همچنین ممکن است دلیل فیزیکی یا روانی برای این حرکات داشته باشند. وضعیت پاها از دانش‌آموزی به دانش‌آموز دیگر متفاوت است. برخی ترجیح می‌دهند پاهای خود را روی هم قرار دهند یا آنها را محکم روی زمین بگذارند.

• 

  خشم و عصبانیت

به دنبال شناسایی زبان بدن کودکان خشمگین هستید؟ به دستان آنها نگاه کنید. هر چه دانش‌آموزی عصبانی‌تر باشد، احتمال اینکه سرش را لمس کند یا دستش را روی سرش بگذارد بیشتر است. انگار مغز پر از ناراحتی است که باید آن را لمس کرد. شاگرد عصبانی ممکن است پوست سر خود را بمالد یا مشت‌هایش را گره کند.

همچنین، اگر دیدید دستان دانش‌آموزی در نزدیکی کمربند یا داخل لباسش بی‌حرکت مانده، باید تصور کنید که ممکن است سلاح داشته باشد و احتیاط لازم را انجام دهید.

کلام پایانی

همه این سرنخ ها با معنا هستند. همانطور که دهه‌ها پژوهش پیرامون ارتباطات غیر کلامی در کودکان ( زبان بدن کودکان ) پیشنهاد می‌کند، فقط چند لحظه زمان لازم است تا کودکان سیالی زبان بدن خود را رشد دهند.

در این مقاله در مورد زبان بدن کودکان در کلاس درس خواندید. اگر تجربه تعلیم تربیت داشته اید، برای ما بنویسید کودکان چه سرنخ‌های غیرکلامی دیگری دارند که در متن جا افتاده بود؟

منتظر خواندن نظرات ارزشمندتان هستیم.

منبع

https://www.psychologytoday.com/intl/blog/cutting-edge-leadership/202209/body-language-lessons-the-classroom

https://www.wikihow.com.

کلینیک روانشناسی سها٬ مرکز ارائه خدمات مشاوره روانشناسی٬ مشاوره آنلاین٬ مشاوره خانواده و مشاوره جنسی