چرا علاقه زنان به رابطه جنسی از دست می رود؟ و این وضعیت چگونه بهبود می یابد؟

آیا می دانستید که تقریباً نیمی از زنان گزارش می کنند که دست کم یک مشکل را در عملکرد جنسی خود از جمله میل اندک، از دست دادن برانگیختگی، دشواری در ارگاسم و درد در حین سکس تجربه می کنند؟ احتمالاً خیر، زیرا این موضوعی نیست که زیاد در مورد آن صحبت شود.

وقتی دکتر لیندزی هارپر حرفۀ خود را به عنوان پزشک متخصص زنان آغاز کرد، با شماری از زنانی مواجه شد که از مشکلاتی در تختخواب شکایت داشتند. رایج ترین این مشکلات، میل جنسی اندک بود. اما با اینکه هاپر در دانشکدۀ پزشکی درس خوانده بود، هرگز در مورد نحوۀ رسیدگی به این مسائل آموزشی دریافت نکرده بود.

هارپر که نرم افزار تندرستی زنان را طراحی کرده است، می گوید: من به مدت دو هفته در یک درمانگاه اختلال نعوظ کارآموز بودم، اما حتی با اینکه تمرکزم بر سلامت زنان بود، هیچ آموزش مشابهی در مورد این مشکلات در زنان ندیدم و این نه فقط اوضاع من، بلکه اوضاع کل پزشکان کشور است.

هارپر می‌گوید: فقدان تخصص برخی پزشکان در این زمینه، می تواند به احساس ناراحتی و تنهایی شما دامن بزند. زیرا شما نگران از دست دادن میل جنسی خود هستید، آن را با پزشکتان مطرح می کنید و او مطمئن نیست چه کمکی می تواند بکند. بنابراین احساس می کنید که تنها زنی در جهان هستید که این مشکل را دارد.

از هر 3 زن در بازه سنی 30 تا 59 سال، 1 نفر در مقطعی از زندگی خود میل جنسی اندک را تجربه می کند. شناسایی علل توسط مشاوره جنسی تعیین می کند که چگونه با آن برخورد کنید. اما، کارشناسان می گویند، کمی مطالعه و آموزش می تواند بسیار راهگشا باشد.

لیبیدو یا غریزۀ جنسی چیست؟

لیبیدو شامل تمایل شما برای برقراری رابطه جنسی است. برخی از متخصصان مشاوره روانشناسی ، میل جنسی را به دو نوع تقسیم می کنند: خودجوش و واکنشی.

نوع خودجوش به طور خودکار به وجود می آید. شاید میل جنسی هورمونی در نوجوانان و 20 ساله ها مثال خوبی باشد. این نوع، میلی ناگهانی برای رابطه جنسی است که شما را کاملاً در بر می گیرد. یعنی ابتدا به سکس فکر می کنید و سپس به دنبال اقدامی برای رفع آن می روید، مثلاً به دنبال شریک عاطفی می گردید. در اینجا ابتدا میل است و بعد برانگیختگی و ادامه ماجرا.

برخی از زنان پس از نوجوانی و 20 سالگی چندان این نوع تمایل را احساس نمی کنند. برخی از زنان به هیچ وجه تمایل خودجوش را تجربه نمی کنند، در عوض تنها میل واکنشی دارند.

میل واکنشی، همانطور که از نامش پیداست، در پاسخ به برخی از محرک های بیرونی به وجود می آید. مثلاً هنگام خواندن یک داستان شهوانی یا لمس شدن از سوی کسی که از نظر جنسی جذب او شده‌اید، میل جنسی پیدا می کنید. در اینجا، ابتدا برانگیختگی رخ می دهد و سپس میل به رابطه جنسی و ادامه آن پدیدار می شود.

هارپر می‌گوید: «بعضی از زنان که فکر می‌کنند میل جنسی پایینی دارند، در واقع میل خودجوش دوران نوجوانی را ندارند، اما همچنان از میل واکنشی برخوردار هستند. اگر میل واکنشی دارید، می‌توانید به دنبال چیزهایی باشید که بدنتان از نظر فیزیکی به آنها پاسخ می‌دهد و برانگیختگی را به مغز القا می کند. سپس متوجه بیدار شدن میل جنسی تان خواهید شد.

آیا میل جنسی من طبیعی است؟

نمی توان حدی «طبیعی» برای میل جنسی تعیین کرد. هارپر می‌گوید: «این یک مسئلۀ شخصی است. میل جنسی پایین زمانی است که میل شما به رابطه جنسی کمتر از آنچه می خواهید یا کمتر از گذشته بوده و این کاهش میل، برای شما آزاردهنده باشد.

به زبان ساده، اگر میل جنسی شما، هر چقدر هم که تصور می کنید بالا یا پایین است، به نظر شما اشکالی ایجاد نمی کند، پس اصلاً مشکلی وجود ندارد.

چه چیزی علاقه زنان به رابطه جنسی را تحریک می کند؟

مسائل بی شماری می توانند میل جنسی را تقویت کند یا آن را از بین ببرند. و بیشتر آنها صرفاً شامل یک مشکل پزشکی یا جسمی نیستند.

میل افراد به یکدیگر در اوایل رابطه در بالاترین حد خود قرار دارد. لوری مینتز، درمانگر جنسی می گوید: «این مرحله پرشور یک رابطه است که نمی توانید حتی دستان یکدیگر را رها کنید، اما بیشتر مردم نمی دانند که طبیعی است که این دوره فقط 6 ماه تا 2 سال طول بکشد. بنابراین، وقتی به اتمام می­رسد، مردم دلتنگ آن می شوند و ممکن است فکر کنند «اوه خدایا، من چه ام شده است؟»

پس از گذراندن این مرحله از یک رابطه، ممکن است لازم باشد به جای اینکه منتظر پیدایش میل خودجوش بمانید، به میل جنسی واکنشی خود تکیه کنید. یعنی اگر در حال و هوای سکس نیستید، اما می‌خواهید که باشید، یک کتاب عاشقانه بردارید و شروع به خواندن کنید.

در واقع، تحقیقات نشان می دهد که مطالعه کتاب های شهوانی در مورد رابطه جنسی موثر است و در موارد شکایت از کاهش میل، می تواند افزایش رضایت جنسی، برانگیختگی، روان‌سازی، ارگاسم، بهبود عملکرد کلی جنسی و کاهش درد جنسی را در پی داشته باشد.

مینتز در ادامه می گوید: بزرگترین افسانه در مورد سکس این است که زنان باید تنها از طریق دخول به ارگاسم برسند. این اعتقاد، زنان را از لذت بردن از رابطه جنسی باز می‌دارد و در نتیجه میل آنها را کاهش می‌دهد. چه کسی دوست دارد رابطه جنسی داشته باشد وقتی از آن لذتی نمی برد؟.

فقط آگاهی در زمینه میل خودجوش در برابر واکنشی، مرحله پرشور آغاز رابطه و لذت جنسی زنان (یعنی این واقعیت که بیشتر زنان برای رسیدن به ارگاسم به تحریک خارجی کلیتورال نیاز دارند) می تواند بسیاری از زنان را به این درک برساند که اصلا مشکل جنسی ندارند.

آیا میل جنسی کم یک بیماری است؟

برای برخی از افراد، یک کتاب شهوانی یا یک فیلم بزرگسال نمی‌تواند موثر باشد. از هر 10 زن، 1 نفر به بیماری­ای به نام اختلال شخصیت میل جنسی کم‌فعال مبتلا است که شامل عدم علاقه ای مداوم، آزاردهنده و بدون دلیل آشکار به رابطه جنسی می شود. باز هم، فقط اگر شما از این وضع آزار می بینید، یک مشکل محسوب می شود.

در این مورد پزشک ممکن است داروهایی را تجویز کند. اما پیش از تجویز دارو، باید برخی از دلایل رایج شناخته شده برای از دست دادن میل جنسی را رد کند.

سلامت روانی و عاطفی

برخی از مشکلات در اتاق خواب نیازمند خود-مراقبتی یا حتی تنظیم جلسات با یک متخصص سلامت روان هستند.

برای مثال، استرس می تواند یک تهدید در اتاق خواب باشد. نه تنها درگیری ذهنی ناشی از استرس، برقراری رابطه جنسی را دشوار می کند، بلکه طبق پژوهش ها، هورمون های استرس در جریان خون شما نیز می توانند در توانایی فیزیکی تان برای برانگیختگی جنسی اختلال ایجاد کنند.

مینتز توصیه می کند که تمرین ذهن آگاهی می تواند توان شما را برای متمرکز ماندن در طول رابطه جنسی بهبود بخشد. همچنین شاید لازم باشد راه‌های دیگری را برای مدیریت استرس از جمله روان­درمانی، صرف زمان بیشتر برای خود یا تمرینات ورزشی جستجو کنید. ورزش یک کاهنده استرس است. برای ارگاسم خوب است و خون را به جریان می اندازد. به‌ویژه یوگا، به شما ذهن آگاهی را می‌آموزد و می تواند ارگاسم را افزایش دهد.

نکته دیگری که او برای افراد دچار استرس بیش از حد ارائه می کند، برنامه ریزی برای رابطه جنسی است. برقراری رابطه در زمان معین، به شما امکان می‌دهد در انرژی خود صرفه‌جویی کنید، قبل از آن خیال‌پردازی کنید و هر کاری را که برای ورود به آن فضا نیاز دارید انجام دهید.

دیگر قاتلان میل جنسی در انتهای طیف روانی یا عاطفی عبارتند از اضطراب و افسردگی. آسیب های جنسی در گذشته یا شرطی شدن در گذشته در مورد رابطه جنسی، مانند تربیتی که به شما آموخته رابطه جنسی  را کثیف یا غیراخلاقی بدانید، نیز می تواند بر میل شما تأثیر بگذارد. مشکلات ارتباطی با همسر هم می تواند به زندگی جنسی شما آسیب بزند.

همچنین مشکلات مربوط به بدن انگاره می تواند میل جنسی شما را تحت تاثیر قرار دهد. ممکن است به دلیل کاهش یا افزایش وزن یا بیماری از ظاهر خود ناراضی باشید و نخواهید از نظر جسمی صمیمیت را تجربه کنید. یا اگر جراحی برای برداشتن اندام های تناسلی انجام داده اید، ممکن است دید جنسی تان نسبت به خود تغییر کند.

برخی از این مسائل ممکن است نیاز به درمانِ فردی یا مشترک با همسرتان داشته باشند، و پرداختن به آنها می تواند به شما کمک کند تا زندگی جنسی خود را به نقطه ای که می خواهید، برسانید.

تغییرات عمده زندگی

بارداری، پس از زایمان و یائسگی هر کدام به دلایل زیادی می توانند بر میل جنسی شما اثر بگذارند. تغییر سطح هورمون ها در این دوران، ورود استرس های جدید به زندگی تان، کم خوابی، از دست رفتن اعتماد به نفس در مورد ظاهر خود و درد احتمالی هنگام سکس، می تواند به میل جنسی تان ضربه بزند.

مجموعه مسائلی که در طول این تغییرات عمده زندگی به وجود می آیند ممکن است به یک رویکرد چند وجهی نیاز داشته باشند که می تواند شامل درمان، مشاوره زوجین، استفاده از روان کننده ها، درمان جایگزینی هورمون و تمرینات کف لگن باشد.

داروهای شما

برخی از داروها می توانند میل شما را به رابطه جنسی کاهش دهند. برای مثال داروهای ضد افسردگی، نارسایی قلبی، فشار خون و کلسترول بالا، تشنج، اختلالات خلقی و بیماری های روانی و داروهای بدون نسخه برای سوزش معده.

در بیشتر موارد، انواع مختلفی از داروها برای درمان یک بیماری وجود دارد. بنابراین، اگر فکر می کنید میل شما به رابطه جنسی پس از شروع مصرف یک داروی جدید کاهش یافته است، از پزشک خود بپرسید که آیا عوارض جانبی جنسی از بین می رود یا آیا می توانید آن را با داروی دیگری تغییر دهید. اما مصرف داروهای خود را قطع نکنید. عواقب بیماری های درمان نشده می تواند بدتر از میل جنسی کم باشد و بیماری های درمان نشده نیز میل جنسی را تحت تاثیر قرار می دهد. هارپر می‌گوید: «افرادی که افسردگی درمان‌نشده دارند، عملکرد جنسی بدتری نسبت به افرادی که تحت درمان هستند، نشان می دهند».

چگونه می توانم به حال و هوای جنسی برگردم؟

هارپر توصیه می کند که ابتدا روش های ساده تر را امتحان کنید. یعنی قبل از اینکه در جستجوی یک مشکل پزشکی قابل تشخیص به پزشک مراجعه کنید، کمی خودآموزی داشته باشید. همچنین، ببینید آیا کتاب‌ها یا فیلم‌های وابسته به عشق شهوانی به افزایش میل شما کمک می‌کنند یا خیر. یا بررسی کنید آیا مدیریت بهتر استرس وضعیت را بهبود می بخشد یا نه.

بیشتر بخوانید: سکس تراپی

ممکن است پس از امتحان این روش ها، دریابید که آنچه فکر می‌کردید یک مشکل جنسی است، فقط یک تصور اشتباه بوده.

هارپر می گوید: «برخی مشکلات جنسی قطعاً از یک رویکرد چند رشته ای سود می برند؛ زن، از طریق آموزش خود را توانمند می سازد؛ پزشک بر تغییرات دارو نظارت می­کند و درمانگر مراقبت از رابطه یا نگرش در مورد رابطه جنسی را بر عهده می گیرد.»

منبع

https://www.webmd.com/sex-relationships/features/loss-of-sexual-desire-in-women

سونیا کولینز – بررسی تخصصی توسط دکتر ملیندا رتینی – 2022

کلینیک روانشناسی