اعتیاد به خودارضایی زمانی است که افراد به گونه افراطی دست به خودارضایی می‌زنند.‌ در این مقاله درباره تفاوت وسواس و اعتیاد، علایم خودارضایی مشکل‌ساز و کاهش یا حذف رفتار ناخواسته می‌خوانیم.

 

بیشتر بخوانید: خودارضایی چیست؟

 

آیا خودارضایی واقعا یک اعتیاد است؟

اختلافاتی پیرامون واژه‌ی اعتیاد در کنار خودارضایی یا مستربیشن وجود دارد. هرچند برخی اصرار دارند مستربیشن را یک اعتیاد بدانند، برخی دیگر می‌گویند بهتر است آن را نوعی رفتار اجبارگون بخوانیم.

هیچ تشخیص بالینی‌ای برای اعتیاد خودارضایی وجود ندارد. این وضعیت در انجمن روانشناسی آمریکا APA به عنوان اعتیاد شناخته نمی‌شود. اعتیاد به خودارضایی همچنین به عنوان یک اختلال در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM5) نیز حضور ندارد. از آنجا که APA مستربیشن را اعتیاد واقعی در نظر نمی‌گیرد، مردم از این موقعیت با عنوان خودارضایی اجبارگون یاد می‌کنند.

به طور مشابه، برخی اعتیاد به سکس را به عنوان یک اعتیاد بالینی قبول ندارند. در مقابل، معمولا برای اشاره به اعتیاد به سکس، اعتیاد به خودارضایی و اعتیاد به پورن از عناوین زیر استفاده می‌کنند:

  • رفتار جنسی اجبارگون
  • اختلال بیش‌‌فعالی جنسی
  • رفتار جنسی خارج از کنترل (OCSB)

اعتیاد به خودارضایی چه شکلی است؟

خودارضایی مکرر به این معنی نیست که دچار مشکل یا اعتیاد هستید. به طور کلی، تنها زمانی جای نگرانی وجود دارد که احساس کنید رفتار شما بیش از حد یا اجباری شده است. برای مثال، سناریوهای زیر می‌تواند نشانه‌ خودارضایی اجبارگون باشند:

  • خودارضایی زمان و انرژی زیادی از شما می‌گیرد.
  • زندگی شخصی شما در خانه یا محل کار به دلیل خودارضایی آسیب‌دیده است.
  • ممکن است دیر در جلسات حاضر شوید، قرارهای خود را لغو کنید یا رویدادهای اجتماعی را زودتر ترک کنید تا به خودارضایی برسید.
  • در مکان‌های عمومی یا موقعیت‌های نامناسب دست به خودارضایی می‌زنید، زیرا نمی‌توانید تا رسیدن به خانه صبر کنید.
  • حتی زمانی که احساس شهوت یا برانگیختگی جنسی نمی‌کنید، خودارضایی می‌کنید.
  • هنگامی که دستخوش هیجانات منفی مانند خشم، اضطراب یا غم می‌شوید، واکنش اصلی شما این است که برای آرام‌ساختن خود خودارضایی کنید.
  • بعد از خودارضایی احساس گناه، پریشانی یا اندوه می‌کنید.
  • حتی اگر دلتان نخواهد، خودارضایی می‌کنید.
  • برای‌تان دشوار است که از فکر خودارضایی بیرون بیایید.
اعتیاد به خودارضایی
اعتیاد به خودارضایی

علل اعتیاد به خودارضایی چیست؟

خودارضایی فوایدی برای سلامتی ما دارد. این کار می‌تواند به بهبود خلق و کاهش استرس ما کمک کند. مستربیشن به نوبه خود اشتباه نیست، اما ممکن است برای دنبال کردن ارگاسم دچار وسواس شوید. که این می‌تواند منجر به خودارضایی مشکل‌ساز شود.

همانطور که کلینیک مایو اشاره می‌کند، رفتارهای جنسی اجبارگون ممکن است عصب‌شناختی باشند. عدم تعادل بین مواد شیمیایی طبیعی مغز و بیماری‌های عصبی مانند پارکینسون می‌توانند منجر به رفتار جنسی اجبارگون شود. با این حال، پژوهش‌های بیشتر مورد نیاز است.

سایر پژوهش‌ها در مورد حیوانات نشان می‌دهد اعتیادهای رفتاری ممکن است مانند اختلالات مصرف مواد، مسیرهای عصبی مغز را تغییر دهند. این می‌تواند باعث شود بخواهید آن رفتار را هرچه بیشتر انجام دهید.

آیا می‌توانم به تنهایی از اعتیاد به خودارضایی خلاص شوم یا باید به متخصص مراجعه کنم؟

برخی افراد می‌توانند خودارضایی اجبار‌گون را به تنهایی متوقف کنند. با این حال، برخی دیگر ممکن است بدون حمایت و کمک حرفه‌ای نتوانند نجات یابند. اگر در تلاش برای دست کشیدن از خودارضایی هستید، شاید دوست نداشته باشید کسی از این موضوع باخبر شود. اما احتمالا مراجعه به یک درمانگر جنسی می‌تواند کمک‌تان کند.

درمانگر جنسی ایده‌آل کسی است که برای درمان رفتارهای جنسی خارج از کنترل تخصص دارد. او شما را قضاوت یا سرزنش نمی‌کند و حس شرم را ازتان دور نگه می‌دارد.

پیوستن به یک گروه حمایتی در مورد اعتیاد به سکس یا رفتارهای بیش از حد جنسی نیز می‌تواند مفید باشد.

چه گزینه های درمانی در دسترس هستند؟

یک پزشک یا سایر متخصصان مراقبت‌های بهداشتی ممکن است یک یا چند مورد از درمان‌های زیر را توصیه کنند:

روان‌درمانی

درمان از طریق گفتگو می‌تواند راهی عالی برای فهمیدن اثرات منفی اعتیاد به خودارضایی بر زندگی شما باشد. همچنین می‌تواند به حل‌وفصل این تاثیرات کمک کند. درمانگر ممکن است سوالاتی پیرامون موارد زیر بپرسد:

  • احساسات و رفتار شما در مورد خودارضایی
  • اینکه آیا درگیر سایر رفتارهای جنسی اجبار‌گون، مانند سکس با شرکای جنسی و استفاده از پورن هستید یا خیر.
  • مشکلات ناشی از خودارضایی اجبارگون در زندگی شما
  • تروماهای گذشته
  • عوامل استرس‌زای فعلی در زندگی‌تان

 پاسخ به این پرسش‌ها به درمانگر کمک می‌کند تا تشخیص دهد آیا رفتار شما اجبارگون تلقی می‌شود یا خیر. آنها همچنین می‌توانند به شما کمک کنند تا هیجانات خود را پردازش کنید، علت اصلی رفتار اجباری‌تان را کشف کنید و راهی برای توقف یا کاهش آن بیابید.

به یاد داشته باشید آنچه به درمانگر خود می‌گویید کاملا محرمانه می‌ماند. آنها اجازه ندارند محتوای جلسات شما را با شخص دیگری به اشتراک بگذارند.

گروه‌های حمایتی

ممکن است درمانگر یا پزشک، مراجعه به مکانی مانند یک مرکز ترک اعتیاد محلی را به شما توصیه کند. بسیاری از مردم گروه‌ها و انجمن‌های پشتیبانی آنلاین را ترجیح می‌دهند، که ممکن است برای شما نیز سودمند باشد.

دارودرمانی

هیچ دارویی برای درمان خودارضایی اجبارگون وجود ندارد. با این حال، رفتارهای جنسی اجبارگون گاهی با بیماری‌های زمینه‌ای سلامت روان مرتبط است، مانند:

  • افسردگی
  • اختلال دوقطبی
  • اختلال اضطرابی

در این موارد، داروهای تجویزی می‌تواند به مدیریت رفتارهای اجبارگون نیز کمک کند.

اگر اعتیاد به خودارضایی درمان نشود چطور؟

رفتارهای اجبارگون در صورت عدم دریافت درمان، ممکن است در طول زمان بدتر شوند. این موضوع می‌تواند بر روابط شما از جمله رابطه عاشقانه، جنسی و نیز سلامت روان‌تان اثر منفی بگذارد. در نتیجه، کاهش رضایت جنسی و اُفت عزت نفس نیز می‌تواند در پی بیاید.

اگر نگران یکی از عزیزان‌تان هستید

به یاد داشته باشید خودارضایی به خودی خود یک رفتار سالم و طبیعی است. تقریبا همه افراد در مقطعی از زندگی خود دست به خودارضایی می‌زنند. خودارضایی منظم یا مکرر لزوما نشانه مشکل نیست.

با این حال، اگر این رفتار عزیزتان بر روابط، کار، مدرسه یا سلامت روان او تاثیر می‌گذارد، می‌تواند نشانی از یک آسیب بزرگ‌تر باشد.

کسی که نگرانش هستید ممکن است به دلیل برچسب‌های اجتماعی در مورد خودارضایی، از صحبت در این مورد با شما احساس خجالت کند.

گفتگو را با تاکید بر اینکه آنها را قضاوت نمی‌کنید و اصلا قصد شرمسار کردنشان را ندارید، شروع کنید.

 چند راه حل عملی (مانند ملاقات با یک درمانگر یا پیوستن به گروه پشتیبانی) پیشنهاد دهید و به آنها کمک کنید تا چند گزینه در نزدیکی محل اقامت خود پیدا کنند. این می‌تواند به آنها کمک کند که احساس کنند یک برنامه محکم و ثابت برای رهایی دارند.

سخن پایانی

اهمیتی ندارد که آن را اعتیاد به خودارضایی یا رفتار اجبارگون بنامید، تنها مهم است به یاد داشته باشید که این رفتار قابل درمان است.
یک درمانگر جنسی آموزش‌دیده می‌تواند در مسیر غلبه بر رفتارهای ناخواسته و بهبود کیفیت زندگی با شما یا عزیزتان همکاری کند.

منبع

healthline

کلینیک روانشناسی سها٬ مرکز ارائه خدمات مشاوره روانشناسی٬ مشاوره آنلاین٬ مشاوره خانواده و مشاوره جنسی

برای امتیاز به این نوشته کلیک کنید!
[کل: 2 میانگین: 3.5]