10  سناریو که درونگراها را خوشحال می­ کند

از آنجایی که تجربیات درونگرا ها در بین عموم چندان عادی سازی نشده، آنان اغلب مورد سوبرداشت قرار می‌گیرند. در این مقاله شما را با 10 سناریو که می‌تواند افراد درونگرا را خوشحال ‌کند، آشنا می‌کنیم!

درونگراها چه کسانی هستند؟

موقعیت هایی که خیلی از افراد به سادگی از پس مدیریت آنها بر می‌آیند، گاهی برای کسانی که در طیف برونگرایی، بیشتر به سمت درونگرایی گرایش دارند، پریشان‌کننده می‌شود. یک کلیشه اینجاست که مهمانی‌های شلوغ و پر سر و صدا فراتر از تحمل این افراد است؛ این حقیقت دارد، اما درونگرا بودن چیزی عمیق‌تر از صرفا ناراحتی در جمعیت‌های بزرگ است.

بیشتر بخوانید: اختلال شخصیت نمایشی

رسانه‌های اجتماعی مملو از میم‌ها و ویدیو کلیپ‌هایی است که برخی از تجربیات رایج‌ درونگراها را به طنز تبدیل می‌کند. اما حتی با اینکه شاهد افزایش آگاهی هستیم، درونگرایان هنوز هم گاهی برای مدیریت دنیایی که برای افراد برونگرا و معاشرتی­تر ساخته شده، کشمکش دارند.

در ادامه 10 سناریو را می‌خوانیم که برای بسیاری از افراد دورنگرا، لذت و آسایش خاطر را به ارمغان می‌آورد.

1. درهای خودکار یا درهایی که باز نگه داشته می‌شوند.

این مورد ممکن است عجیب به نظر برسد، اما آنهایی که از تعاملات کوچک و مبهم اجتماعی پریشان می‌شوند، خوب می‌فهمند. باز نگه داشتن در برای کسی که پشت سر شماست یک کار طبیعی است، اما وقتی آنها آنقدر دوراند که باز نگه داشتن در احمقانه به نظر می‌رسد یا آنقدر نزدیک‌اند که اگر اجازه دهید در بسته شود، بی‌ادبانه باشد، چطور؟ این‌ها افکاری هستند که ذهن خیلی از درونگرایان را آزار می‌دهند. درهای خودکار، همه‌ی این نگرانی ها را از بین می‌برد، زیرا دیگر این افراد مجبور به مدیریت چنین گفتگوهای درونی­ای نمی شوند:

• « باید به طرزی ناشیانه سرعت راه رفتنم رو کم کنم تا بتونم در رو برای اونها باز نگه دارم؟ یا بهتره که مدت زیادی رو ناشیانه اونجا بایستم تا به حد کافی به من نزدیک بشن و بتونم از در ردشون کنم؟»

درهای خودکار اجازه می دهند تا از انجام ناشیانه این رفتارها دوری کنید. می دانید، وقتی کسی در را برای ما باز نگه می دارد، حسی که همه ما داریم این است که نمی‌خواهیم بی ملاحظه به نظر برسیم اما همچنین نمی‌خواهیم به سرعت بدویم تا به آنها برسیم. گاهی ساده تر این است که با دری روبرو شویم که فقط برای ما باز می شود، بنابراین می توانیم از این تفکرِ «اَه چه وضعیت ناراحت کننده‌ای» خلاص شویم!

بیشتر بخوانید: 7 نشانه افراد دارای تاب آوری بالا

2. آسانسورهای خالی

هیچ چیزی مشابه این احساس اطمینان بخش نیست که آسانسور متوقف می‌شود، درها باز می‌شوند و می‌بینیم که فضای کوچک آن خالی، وسوسه انگیز و فراخواننده است. اینکه در این آینده کوتاه (تا توقف آسانسور در رسیدن به طبقه مورد نظرمان) خبری از هیچ گپ و گفتی نیست، آسایش خاطری برای مان فراهم می‌کند. وقتی شخص دیگری در این مسیر 45 ثانیه ای داخل آسانسور باشد، انگار ساعت ها در راه هستیم. در این حالت مدام دچار نشخوار فکری می‌شویم که:

• «آیا باید در مورد آب و هوا نظری بدم؟ شاید باید از لباسی که پوشیده تعریف کنم؟ شاید فقط باید تظاهر کنم که سرگرم موبایلم هستم؟»

بیشتر بخوانید: انواع اختلالات شخصیت

3. یک عصر بدون برنامه

در حالی که ممکن است این ایده برای همتایان برون‌گرای ما کسل کننده باشد، درون‌گراها از این فکر که برای کل عصر هیچ برنامه‌ای ندارند هیجان‌زده می‌شوند. بر اساس پژوهشی اخیر که دقیقا به بررسی همین موضوع پرداخته، «برونگراها سیستم پاداش­دهی دوپامین فعال‌تری دارند»، که آنها را قادر می‌سازد موقعیت‌های اجتماعی­ای را که معمولا همتایان درونگرایشان را خسته می‌کند، تحمل کنند.

4. جلسات مجازی به جای حضوری

لازم نیست قبل از شروع جلسه با اطرافیان مان گپ بزنیم و بعد از پایان نشست هم نیازی نیست برای گپ و گفت درنگ کنیم. بله، درونگرایان واقعا از گپ و گفت خسته می شوند. گفتگوهای سطحی می تواند برای آنها ملال انگیز، بیهوده و حتی طاقت فرسا باشد. افرادی که معاشرتی­تر هستند، معمولا نمی‌توانند این خستگی را درک کنند. در اکثر مواقع، آنها سطح مشابهی از خستگی روانی و جسمی درونگرایان را احساس نمی‌کنند.

بیشتر بخوانید: دوپامین و ایجاد عادات بهتر

5. روزهای بارانی

وقتی بهانه ای برای در خانه ماندن و انجام فعالیت های انفرادی بدون احساس گناه داشته باشیم، احساس بسیار آرامش بخشی به‌مان دست می دهد.

6. وقتی فروشنده بدون صحبت یا تلاش برای فروختن چیزی به شما، اجازه می دهد در مغازه پرسه بزنید

موضوع، تحریک بیش از حد و حواس پرتی است. وقتی می‌دانید به دنبال چه چیزی هستید، خب می‌دانید و راحت به سراغ همان می روید.

7. وقتی کسی به جای تماس گرفتن، پیام می دهد

با این حال، بهتر است اگر تماس صوتی الزامی است، ابتدا با یک پیام متنی به شما توضیح دهند که چرا می‌خواهند تماس بگیرند. به جای صرفا ارسال پیام «وقتی می‌تونی با من تماس بگیر»، که در خیلی از افراد اضطراب ایجاد می‌کند، متنی که چرایی لزوم برقراری تماس را توضیح می‌دهد، به کاهش نشخوار فکری که قبل از تماس تلفنی اتفاق می‌افتد، کمک می‌کند. بسیاری از درونگراها از پیام هایی مانند «شنبه چه کاره ای؟» وحشت می‌کنند، آن هم به دلیل هجوم این افکار به ذهن شان:

«چرا؟ داری ازدواج می کنی و یه مهمونی بزرگ تو راهه؟ نیاز داری کمکت کنم تا وسایل خونه تو جا به جا کنی؟ من باید جزییاتو بدونم!»

8. شام در رستوران به جای منزل شخصی دیگر

وقتی جلسات در مکان های خنثا برگزار شوند، دانستن اینکه چه زمانی فعالیت به اتمام رسیده، آسان تر است و بنابراین ترک جلسه خجالت‌زدگی کمتری به دنبال دارد. در منزل افراد دیگر، ناچار می بایست بعد از شام درنگ کنیم و به گفتگو بپردازیم که این خیلی از درونگرایان را هراسان می‌کند.

9. عطسه کردن در تنهایی یا بدون حضور کسی که بعدش «عافیت» بگوید

فقط من این گونه ام؟ یا این مورد خیلی غیر منطقی به نظر می‌رسد؟! چرا وقتی سرفه می کنم اینطور نیست؟ یا وقتی آروغ می زنم؟ همه این شوخی ها به کنار، من دلیل پشت این قضیه را می‌دانم. با این حال هنوز به نظرم عجیب و تهاجمی است که کسی به کارکردهای بدنی ام گوش کند و به آنها واکنش نشان دهد و بعد مجبور باشم تا با تشکر به او پاسخ دهم. شاید این بخشِ اجبار به پاسخ دادن و تشکر است که برای خیلی از ما که درون سرمان زندگی می‌کنیم، غریب به نظر می رسد.

بیشتر بخوانید: اختلال شخصیت پارانوئید (PPD)

10. وقتی یک رویداد یا برنامه لغو می شود

آاااااه از این احساس خوشایند آسودگی خاطر، وقتی که با کلمات زیر روبرو می‌شویم:

«متاسفانه باید به اطلاع تان برسانیم که رویداد امشب لغو شده است.»

منبع

https://www.psychologytoday.com

کلینیک روانشناسی سها٬ مرکز ارائه خدمات مشاوره روانشناسی٬ مشاوره آنلاین٬ مشاوره خانواده و مشاوره جنسی