تشخیص ترومای کودکی : آیا در کودکی ترومای خانوادگی تجربه کرده اید؟ از سوالات این مقاله برای کاوش بیشتر در خودتان استفاده کنید.
زندگی با تروما: چطور با فلش بک ها مقابله کنیم؟
از کجا بفهمم ترومای کودکی دارم؟
اعتراف به اینکه یک ترومای کودکی را تجربه کرده‌ایم، خصوصا اگر از خانواده ناشی شود، دشوار است. در واقع، اینگونه راحت تر است که خیلی از افراد در حالت انکار باقی بمانند.
آنها چنین موضعی را در پیش می‌گیرند: «خب که چه؟ همه افراد تروما دارند». این باعث می‌شود در جایی بین اعتراف و انکار باقی بمانند.
من در تجربه کاری و همچنین شخصی‌ام متوجه شده‌ام که بیشتر مردم می‌دانند در کودکی پیشینه تروماتیک (پر آسیب) داشته‌اند یا نه، اما اعتراف به این موضوع با بالا آمدن احساساتی مانند گناه، پشیمانی، سوگ و دامنه گسترده‌ای از احساسات منفی همراه است. بسیاری از افراد با تجربه این علایم یا هیجانات منفی، احساس می‌کنند نیاز به درمان تروماهای خود و بهبودی دارند.
برخی دیگر، تنها زمانی احساس نیاز به بازگشت به عقب و حل‌وفصل تروماهای کودکی خود می‌کنند که فرزندان‌شان ناامنی‌ها یا زخم‌های پنهانی آنان را تحریک کنند.
خود را آزمون کنید
عباراتی هست که گاهی از مراجعین می‌خواهم در حین ارزیابی اولیه پیشینه تروماتیک به آنها پاسخ دهند. این فهرست برای ارزیابی تروماهای خانوادگی دوران کودکی جامع و اختصاصی نیست، اما نحوه پاسخدهی مراجعان می‌تواند به من نشان دهد که آیا این‌ها زمینه‌هایی قابل کاوش هستند یا خیر.
اگر به این فکر می‌کنید که آیا گذشته شما بر زندگی فعلی‌تان تاثیر می‌گذارد یا خیر، جملات زیر را کامل بخوانید. پاسخ دادن به این عبارات می‌تواند به کاوش شما در گذشته کمک کند.
این تست 12 سوالی ممکن است نتواند در مورد تاریخچه شما چیزی بگوید. یا روشن نکند که از روند بهبودی خود چه انتظاری باید داشته باشید. اما می‌تواند نمایی کلی به شما بدهد که آیا در مکان مناسبی برای شروع هستید یا نه.
این فهرست به هیچ وجه فهرست کامل نیست، زیرا تروماهای کودکی به اشکال مختلفی می‌تواند در خانواده اصلی فرد اتفاق بیفتد. در عوض، این سوالات می‌توانند راهنمایی برای شکل دادن به سفر آگاهی و بهبودی شما به کار روند.
تست 12 سوالی تشخیص ترومای کودکی
سوالات زیر را از خودتان بپرسید. به هر عبارت با یکی از چهار گزینه هرگز، گاهی اوقات، اغلب و مداوم پاسخ دهید.
- وقتی به کودکی خود فکر می‌کنم، احساس اندوه و فقدان دارم.
- در کنارآمدن با یک یا بیشتر مراقبین بزرگسالم مشکل دارم.
- نگرانم که مردم مرا ترک کنند یا تنهایم بگذارند.
- با روابط عاطفی یا جنسی‌ام کشمکش دارم یا احساس می‌کنم نمی‌توانم یک رابطه سالم داشته باشم.
- نگرانم که لیاقت عشق را نداشته باشم.
- وقتی به کودکی‌ام فکر می‌کنم، دوره‌های طولانی هست که آنها را به یاد نمی‌آورم.
- صرف زمان با والدین یا خانواده‌ام بیش از یک مدت کوتاه، دشوار است. من به یک محیط محدود یا کنترل‌شده نیاز دارم.
- احساس می‌کنم نسبت به دیگران متفاوت هستم یا جدا از بقیه‌ام. دیگران مرا نمی‌فهمند.
- پیشینه‌ای از روابط ناسالم با غذا، الکل یا سایر مواد دارم.
- اعتماد کردن یا تکیه کردن به دیگران برایم دشوار است؛ چون فکر می‌کنم همه مردم در نهایت به من صدمه می‌زنند.
- دیگران به من گفته‌اند که واکنش‌های بیش از حد نشان می‌دهم یا نسبت به تهدید محیط، واکنش من خیلی افراطی است.
- کسی که قرار بوده از من مراقبت کند، از نظر جسمی، جنسی، کلامی یا هیجانی با من بدرفتاری داشت.
آیا بازماندگان تروما در زمان بحران بهتر از دیگران عمل می کنند؟
ممکن است کسی نداند که ترومای کودکی داشته؟
اغلب، مراجعین به دلایل دیگری به ملاقات من می‌آیند و هنوز تجارب تروماتیک کودکی خود را نمی‌شناسند. یا نمی‌دانند چگونه این تجربیات ممکن است به وضعیتی که اکنون در آن هستند، منجر شده باشد.
برخی پاسخ‌ها ممکن است نشان‌دهنده ترومای احتمالی کودکی باشد؛ درحالیکه می‌توانند ناشی از یا مرتبط با شرایط دیگر باشند. مثلا افرادی که دارای عملکرد ذهنی و عصبی متفاوت یا دارای ناتوانی‌های ذهنی هستند.
اگر مراجعین با بیش از چند مورد از این 12 عبارت همذات‌پنداری کردند، به عنوان روانشناس می‌فهمم که باید در این مسیر بیشتر کاوش کنم.
برای کاوش بیشتر در ترومای کودکی چه کار کنیم؟
از این سوالات برای هدایت خودکاوی استفاده کنید. هر عبارتی در فهرست بالا که باعث شد احساس ناراحتی کنید یا چیزی را در شما تحریک کرد، نشانه‌ای از وجود یک منطقه حساس است.
درک این نکته مهم است که تروما در هر یک از ما بروز متفاوتی دارد. زیرا رویداد آسیب‌زا همیشه مربوط به اتفاق‌هایی که افتاده نیست، بلکه به حمایت و منابعی که برای عبور از این رویدادها وجود داشته نیز ربط دارد.
بنابراین، ممکن است فردی که در تست بالا نمرات بیشتری می‌گیرد اما از حمایت خوبی برخوردار است، حس کند زندگی‌اش کمتر تحت تاثیر قرار گرفته. درحالیکه کسی که نمره پایین‌تری گرفته، اما هیچ منبع حمایتی ندارد، تاثیر بیشتری را از آن رویداد احساس می‌کند.
هیچ چهارچوب الزامیی برای نحوه احساس فرد وجود ندارد و اگر حس می‌کنید تحت تاثیر پیشینه خود نیستید، اشکالی ندارد. افزون بر این، اگر فکر می‌کنید به شدت تحت‌تاثیر سابقه آسیب‌زای خود هستید، اما فقط به تعداد کمی از سوالات پاسخ مثبت داده‌اید، این نیز مشکلی ندارد. تظاهرات تروما، مانند تجاربی که منجر به بروز آنها شده است، شخصی‌اند. هیچ دو تجربه‌ای دقیقا مشابه نیستند.
ترومای رشدی و آثار منفی آن بر روابط بزرگسالی
هنگامی که روند درمان را شروع می‌کنیم
هنگامی که روند درمان را شروع می‌کنیم، طبیعتا می‌خواهیم از قسمت‌های دشوار به سرعت بگذریم و به درمان برسیم. هرچقدر هم که دشوار باشد، سعی کنید با آسودگی به درمان برسید. حتی اگر مجبور شوید روند درمان را بسیار آهسته پیش ببرید.
در هر بخش از سفر خود که هستید، چه در حال اکتشاف چه در ادامه روند بهبودی، امید من این است که در این راه از حمایت و کمک کافی برخوردار شوید.
اگر احساس می‌کنید که تحت تاثیر پیشینه ترومای کودکی خود قرار گرفته‌اید و به دنبال کمک و حمایت هستید، لطفا هرچه سریع‌تر با یک درمانگر تماس بگیرید. معمولا بازبینی خاطرات دوران کودکی دردناک یا دشوار است؛ بنابراین اگر احساسات دشواری را به همراه داشته باشد، جستجوی درمان یا حمایت اضافی هیچگونه شرم یا خجالتی ندارد.
کلام پایانی
بسیاری از بازماندگان آسیب‌های خانوادگی و خشونت متوجه می‌شوند که برای اقرار به پیشینه تروماتیک خود کشمکش دارند. اگر به دنبال بهبودی هستید، اعتراف به آن تجربه، اولین گام در حرکت رو به جلو و بهبودی است. اگرچه این فهرست جامع نیست، اما می‌تواند به ارایه راهنمایی و پشتیبانی کمک کند.
منبع:
https://www.psychologytoday.com
کلینیک روانشناسی سها٬ مرکز ارائه خدمات مشاوره روانشناسی٬ مشاوره آنلاین٬ مشاوره خانواده و مشاوره جنسی
