بیرون ریختن تروما: تا چه حدی می توانم تروماهایم را به اشتراک بگذارم؟
- بیرون ریختن تروما در برابر رهاسازی تروما
- نشانه ها
- بیرون ریختن تروما در شبکه های اجتماعی
- آیا باید از به اشتراک گذاشتن ترومای خود دست بردارم؟
- نقش درمانگر
- خلاصه
بیرون ریختن تروما، زمانی اتفاق می افتد که کسی بدون در نظر گرفتن تاثیر آن یا برای کنترل کردن یک فرد دیگر، داستان ترومای خود را به اشتراک می گذارد.
بیشتر اوقات، بیرون ریختن تروما به شنونده اجازه نمی دهد که از گفتگو کنار بکشد.
در حالیکه بیرون ریختن تروما می تواند نوعی احساس تسکین یا رضایت خاطر را به فردی که اطلاعاتش را به اشتراک می گذارد بدهد، احساسات کسی که گیرندۀ این اطلاعات است ممکن است شامل این موارد باشد:
- از رمق افتادن
- غمگین شدن
- ناامیدی
- عصبانیت
- مورد سوء استفاده قرار گرفتن
مرز بین بیرون ریختن تروما، دستیابی به حمایت و آسیب پذیری سازنده اغلب مبهم است. اگر شما فرد خجالتی یا از نظر اجتماعی مضطربی باشید، نگرانی دربارۀ «فردی سمی» به نظر رسیدن، ممکن است منجر به این شود که نیازهای خود را با دیگران در میان نگذارید و از برقراری ارتباط با دیگران بهره مند نشوید.
از سوی دیگر، به اشتراک گذاری بیش از حد ممکن است نوعی پاسخ به تروما یا یک علامتی باشد که نشان می دهد که نیازمند یا آمادۀ دریافت حمایت هستید.
بیرون ریختن تروما شبیه به این موارد نیست:
- آموزش دادن به دیگران یا افزایش آگاهی آنها پیرامون اثرات تروما
- درخواست حمایت از عزیزان
- به اشتراک گذاشتن فضای صمیمیت یا آسیب پذیری
یادگیری اینکه چگونه صحبت کردن از تروما می تواند دیگران را تحت تاثیر قرار دهد، ممکن است کمک تان کند تا این کار را به شیوه ای انجام دهید که در عین حال که آسیب به دیگران را به حداقل می رسانید، به سمت بهبود خود گام بردارید.
بیرون ریختن تروما در برابر رهاسازی تروما
مفهوم بیرون ریختن تروما به اشتراک گذاری بیش از حد اشاره دارد. یک مثال از بیرون ریختن تروما فردی است که با بی توجهی ترومای کودکی اش را برای همکارش تعریف می کند، کسی که تاثیری منفی از این قضیه می پذیرد.
رهاسازی تروما با بیرون ریختن آن فرق می کند:
- در حالی که بیرون ریختن تروما معمولاً شامل تکرار داستان های مشابه است، رهاسازی تروما بیشتر به این صورت است که فرد در مورد یک روز بد، یک یا دوبار با کسی حرف می زند و بعد آن اتفاق را رها می کند.
- هدف رهاسازی اغلب تخلیه شدن است. درحالیکه، افراد ممکن است از بیرون ریختن تروما برای جلب همدردی یا برخوردی ویژه در مخاطب خود استفاده کنند.
برای تأمل
همه روابط تا حدی معاملاتی و شامل داد و ستد هستند. اما برخی معتقدند که مفهوم بیرون ریختن تروما می‌تواند باعث شود بعضی افراد در فضاهایی که برای کمک، آموزش یا حمایت طراحی شده اند، با «سمی بودن» مواجه شوند.
اینکه همۀ صحبت ها در مورد تروما را به عنوان بیرون ریختن آن ببینیم، ممکن است باعث ترویج کاهش ارتباطات انسانی شود و در عین حال نوعدوستی و مراقبت بی قید و شرط را بی ارزش جلوه دهد. همچنین ممکن است باعث شود برخی افراد در مورد آنچه آنها را آزار می دهد صحبت نکنند یا به دنبال حمایت مورد نیاز خود نروند.
با توجه به اینکه مرزها نقش مهمی در محافظت از سلامت عاطفی ایفا می کنند، آیا گوش دادن به دیگران بدون انتظار دریافت چیزی در مقابل آن نیز می تواند زمان و مکان خاص خود را در روابط امن داشته باشد؟
نشانه های بیرون ریختن تروما
اینها علائم احتمالی بیرون ریختن تروما هستند:
- به اشتراک گذاری یک داستان به طور مکرر یا اشتراک گذاری جزئیات تصویری
- وارد کردن مداوم ترومای گذشته در مکالمات معمولی با افراد
- به اشتراک گذاری تروما با افرادی که چیز زیادی در موردشان نمی دانید
- انتخاب عمدی افرادی که ممکن است احساس کنند موظف به گوش دادن به شما هستند
- انتشار گزارش های دقیق تروما در رسانه های اجتماعی برای مخاطبان عام
اگر شما با ترومای پیچیده یا اختلال استرس پس از تروما (PTSD) درگیر می کنید، بیرون ریختن تروما یا به اشتراک گذاری بیش از حد آن می تواند پاسخی طبیعی به تروما و نوعی مکانیسم مقابله باشد، که لازم است برای تعدیل آن از درمانگر کمک بگیرید.
بیشتر بخوانید: اختلال اضطراب فراگیر
رسانه های اجتماعی و آسیب های روانی
آسیب‌های روانی در رسانه‌های اجتماعی رایج است، اما قرار گرفتن بیش از حد در معرض داستان‌های سوءاستفاده یا تعرض، ممکن است دیگران را به تجربه‌های زیر سوق دهد:
- ترومای نیابتی
- خستگی روانی
- در مورد مخاطبانی که قلاً تجربه تروما داشته اند، آسیب مجدداً تازه می شود
طبق پژوهشی در سال 2018، اشتراک گذاری بیش از حد اطلاعات در رسانه های اجتماعی ممکن است با شکستن موانع میان حالت خصوصی و عمومی، از مرزهای مناسب تجاوز کند. همچنین بیرون ریختن تروما در رسانه‌های اجتماعی زمانی که جایگزینی برای تعاملات عمیق‌تر و انفرادی شود، می‌تواند در درازمدت به قطع تعاملات انسانی و درون ریزی بیانجامد.
افزون بر این، یک منبع مورد اعتماد در سال 2017 که تأثیر رسانه‌های اجتماعی بر نوجوانان را پوشش می‌دهد، اشتراک‌گذاری بیش از حد را به تجربیات زیر مرتبط می‌کند:
- افسردگی
- تنهایی
- عزت نفس پایین
بر اساس این مطالعه، خواندن گزارش های مربوط به خودآزاری و ترومای دیگران در برخی از نوجوانان نیز اثری منفی داشت.
آیا بیرون ریختن تروما نوعی سوءاستفاده است؟
لزوماً نه، اما زمانی که شخصی از بیرون ریختن تروما برای اعمال قدرت بر شما استفاده می کند، می تواند از مرز سوء استفاده هیجانی عبور کند.
در همین حال، کسی که تروماها را بدون در نظر گرفتن تأثیر آن بر شما به اشتراک می گذارد، ممکن است فعالانه به دنبال کنترل یا دستکاری نباشد. او احتمالاً به دنبال کمک است یا سعی می کند درد عاطفی خود را به روشی پردازش کند که نمی داند ممکن است برای دیگران مضر یا آسیب زا باشد.
آیا باید از به اشتراک گذاشتن تجربیات آسیب زای خود دست بردارم؟
صحبت در مورد تروما به خودی خود رفتار آسیب رسانی نیست. در واقع، ممکن است لازم باشد. با این حال، هنگام ارزیابی اینکه آیا به اشتراک گذاری تجربیات آسیب زا برای همه افراد درگیر مفید است یا خیر، توجه به «بافت» اصلی حیاتی است. این می تواند به ارزیابی مجدد اینکه آیا این رفتار واقعاً به شما کمکی می کند یا خیر یاری برساند.
به عنوان اولین قدم در این فرآیند، می توانید از خود بپرسید:
- به اشتراک گذاری این اطلاعات چگونه بر دیگران تأثیر می گذارد؟
- چرا این قضیه را به اشتراک می گذارم؟ آیا به این دلیل است که من با این شخص رابطه اعتمادآمیز متقابلی دارم یا صرفاً به دلیل احساس خوبی که در لحظه دارم؟
- آیا به طرف مقابلم فرصتی برای درد دل کردن داده ام؟
- آیا به طرف مقابلم فرصتی داده ام که اگر خواست از این مکالمه کنار بکشد؟
- آیا آنها با صحبت در مورد این موضوع راحت به نظر می رسند؟
- آیا آنها در گذشته به من گفته اند که در مورد این موضوع چه احساسی دارند؟
اگر فکر می کنید زمان آن رسیده است که نحوه به اشتراک‌گذاری تروما را تغییر دهید، این موارد را در نظر بگیرید:
- پرورش ذهن آگاهی. چه احساسات یا محرک هایی باعث به اشتراک گذاری بیش از حد می شود؟ اگر این رفتار احساسات ناخوشایند بیشتری را پنهان می کند، پرداختن به احساساتی مانند غم و اندوه، خشم یا سردرگمی می تواند در کاهش میل به بیرون ریختن تروما موثر باشد.
- برقراری ارتباط. ممکن است احساس کنید که این فرصت عالی برای باز شدن درهای صمیمیت است، اما درخواست، بهترین راه برای این هدف است. می‌توانید امتحان کنید: «اصلاً اصرار ندارم که موافق باشی، اما این مرا به یاد مسائلی شخصی و دردناک می‌اندازد. اشکالی ندارد آن را با تو به اشتراک بگذارم؟»
- شفاف سازی مرزها. ایجاد و اعمال مرزهای روشن راهی عالی برای یادگیری در مورد محافظت از سلامت عاطفی خود و احترام به مرزهای دیگران است.
- درمان مبتنی بر تروما. برخی از اشکال درمان می توانند آسیب زا باشند، اما برخی دیگر – مانند حساسیت زدایی با حرکات چشم و پردازش مجدد (EMDR) – به طور خاص برای کمک به افراد در مدیریت ترومای پردازش نشده طراحی شده اند. تروما درمانی می تواند به یک فضای امن و حمایتی برای به اشتراک گذاری تبدیل شود.
نقش درمانگر
ممکن است در پاسخ به به اشتراک گذاشتن تجربیات تروما، موارد زیر را بشنوید:
- «نباید در مورد تروما با افرادی صحبت کنید که صلاحیت رسیدگی به آن را ندارند.»
- « واقعاً باید در این مورد به یک درمانگر مراجعه کنید.»
در حالی که درمانگران می‌توانند حمایت مفید و ضروری را در پردازش تروما ارائه دهند، چنین توصیه هایی اغلب تحقیرآمیز هستند.
درمان یک راه حل مناسب برای همگان نیست و همه به آن دسترسی ندارند.
صحبت کردن با یک درمانگر کلینیک روانشناسی با به اشتراک گذاشتن مسائل با عزیزی که سال هاست او را می شناسید متفاوت است. در حالی که بهترین دوست شما احتمالاً برای ارائه تروما-درمانی آموزش ندیده است، حمایت عاطفیای که می تواند ارائه دهد (در صورتی که از نظر هیجانی در دسترس باشد) ممکن است به روند بهبودی تان کمک کند.
با این اوصاف، شما موظف نیستید که به شرح ترومای شخص دیگری گوش دهید و همچنین مسئول احساسات یا تجربیات گذشته او نیستید.
نکتۀ کلیدی، رضایت متقابل هنگام صحبت در مورد موضوعاتی است که ممکن است پرداختن به آنها دشوار یا برای شخص دیگر آسیب زا باشد. اما دستیابی به کمک و حمایت، یک پاسخ سالم و بخشی از روابط امن عاطفی است.
بیایید خلاصه کنیم
بیرون ریختن تروما، به اشتراک گذاری مداوم تجارب آسیب زا با افرادی است که ممکن است آماده یا مایل به دریافت این اطلاعات نباشند.
تروما موضوعی حساس است. در حالی که برخی از گفتگوها صمیمیت و بهبودی به دنبال می‌آورند، برخی دیگر ممکن است آسیب های بیشتری ایجاد کنند.
زمان مناسب برای مطرح کردن تروما همیشه مشخص نیست، اما افزایش خودشناسی، نزدیک شدن به دیگران با همدلی و تمرین ذهن آگاهی در ارتباطات تان، می تواند به روشن شدن آن کمک کند.
اگر احساس می کنید باید در مورد اتفاقی که برایتان افتاده، همانند تروما و یا غیره، صحبت کنید، احتمالاً آمادۀ دریافت حمایت و راهنمایی هستید. پیشنهاد می کنیم صحبت با یک متخصص سلامت روان یا مشاوره روانشناسی را مد نظر قرار دهید.
منبع
https://psychcentral.com/health/trauma-dumping#recap
نویسنده: کورتنی تلویان – بررسی تخصصی توسط دکتر جنیفر لیتنر – 2022
