منشور حقوق بیمار برای درمان سلامت روان شامل چه مواردی می شود؟
چیزهایی که هنگام مراقبت های بهداشت روان در افراد باید بدانید.(منشور حقوق بیمار)
نکات کلیدی
- مراجعینی که به دنبال مراقبت های سلامت روان هستند باید از حقوق خود آگاه باشند.
- برای مراجعین مهم است که درک روشنی از گزینه های مختلف درمانی و میزان ایمن و موثر بودن آنها داشته باشند.
- اگر یک درمان خاص برای یک بیمار کار نمی کند، آنها باید اطلاعاتی را برای جستجوی راه حل های جایگزین در دسترس داشته باشند.
اخیراً با منشور حقوق بیماران که توسط چندین سازمان اختصاص داده شده به سلامت روان تهیه شده است آشنا شدم. چندین منشور حقوقی مختلف برای بیمار وجود دارد، اما این مجموعه خاص به حقوق بیمار در هنگام دریافت مراقبت‌های بهداشت روانی مانند مشاوره و داروهای موثر بر روان اشاره دارد. به‌عنوان یک روان‌شناس، از مواجهه با این موضوع هیجان‌زده شدم و فکر می‌کنم که خواندن آن برای هر کسی که مراقبت‌های بهداشت روانی دریافت می‌کند یا در نظر دارد که اینکار را بکند، بسیار خوب است.
درک حقوق بیمار
– اولین حق دانستن شواهدی است که از درمان حمایت می کند. گاهی اوقات هیچ مدرکی وجود ندارد و گاهی اوقات بسیار است. گاهی اوقات شواهد شامل صدها کارآزمایی کنترل شده رندوم با استاندارد طلایی است، و گاهی اوقات شواهد چند گزارش موردی است. صرف نظر از این، بیمار باید بداند که آیا تحقیقات نشان می دهد که یک درمان موثر و بی خطر است یا خیر.
– حقوق دوم و سوم در مورد چگونگی تناسب یک درمان خاص و شواهد مربوط به آن درمان با هر بیمار است. درمان می‌تواند آزمایش‌های متعددی داشته باشد که نشان دهد مؤثر است اما برای وضعیت یک درمانجو خصوصا موثر نباشد. درمانی را شاید بتوان برای افسردگی آزمایش کرد، اما اگر بیمار اختلال در خورد و خوراک دارد. در حالی که یک بیمار هنوز می تواند درمان را امتحان کند، باید محدودیت های آنچه شواهد نشان می دهد را بدانند تا انتظارات واقع بینانه داشته باشند.
– حقوق چهارم و پنجم در مورد پیشرفت در درمان یا درمان سلامت روان است. اگر درمان برای بیمار موثر نبود، درمانگر باید به بیمار اطلاع دهد. این به بیمار این فرصت را می‌دهد تا در مورد دوره مراقبت خود تصمیم بگیرد و اینکه آیا می‌خواهد به درمان دیگری روی آورد یا درمان دوم را اضافه کند (مانند افزودن دارو به مشاوره).
– حق ششم به حق بیمار برای درخواست تغییر در درمان اشاره دارد. اگر بیمار باور ندارد که یک درمان خاص برای او مؤثر است، می تواند از درمانگر یا پزشک خود درخواست تغییر کند. این ممکن است نیاز به ارجاع به یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی آموزش دیده در درمان خاص داشته باشد، اما بیمار حق دارد این درخواست را نیز داشته باشد.
– حق هفتم مربوط به دانستن اینکه ارائه‌دهنده در چه درمان‌هایی آموزش دیده یا با تجربه است. من معمولاً در اولین جلسه به بیماران می‌گویم که کدام درمان‌ها را آموزش می‌دهم، و اگر در مورد نوع درمانی که در آن آموزش ندیده‌ام سؤال کنند، به آنها می‌گویم. حتی اگر از یک درمان خاص استفاده نمی‌شود اما ارائه‌دهنده‌ای در آن درمان آموزش دیده است، این می‌تواند به بیمار کمک کند تا تصمیم بگیرد که آیا می‌خواهد درمان را با همان ارائه‌دهنده عوض کند یا اگر احساس کرد درمان مؤثر نیست، ارائه‌دهنده را تغییر دهد.
من به شدت به هر کسی که به دنبال مراقبت از سلامت روان است تشویق می کنم که این منشور حقوق بیمار را بخواند. درمان می تواند فرآیندی ترسناک باشد و بیماران باید بتوانند در مورد درمان خود سؤالاتی بپرسند تا بتوانند درمانگر و درمان مناسب را برای خود بیابند.
برای دریافت خدمات سلامت روان ، همچون مشاوره روانشناسی ، درمان انواع اختلالات شخصیتی و … می توانید با مجموعه کلینیک روانشناسی سها کلینیک تماس بگیرید و از مشاوره های خوب درمانگران استفاده کنید.
منبع : psychologytoday
