آیا تنبیه بدنی روش خوبی برای تربیت فرزند است؟

تنبیه بدنی به نظر شما روش خوبی برای تربیت فرزندان است؟ در این مقاله به این سوال پاسخ می‌دهیم و به اثرات تنبیه بدنی بر کودکان می‌پردازیم.

تنبیه بدنی چیست؟

تنبیه عبارت است از ارایه‌ی مجازات برای یک رفتار اشتباه. تنبیهات رایج برای کودکان شامل تنبیه بدنی، حذف امتیازات یا گرفتن چیزی از آنها است که برایشان ارزش دارد.

مشاوره روانشناسی

نظم دهی، به معنای آموزش شیوه درست رفتار بر اساس قوانین اجتماعی به کودک است. هرچند تنبیه نوعی روش نظم دهی است، تنها روش و البته شیوه ای صحیح برای آموزش رفتار مناسب به او نیست.

گاهی، والدین وقتی نتیجه ی دلخواه را از تنبیه کودکان نمی‌گیرند، می گویند بچه ها لجبازند و نیاز به تنبیه بیشتر دارند. اگر کودکان در پاسخ به تنبیه واکنشی شدید نشان می‌دهند، شما وارد یک چرخه ناکام کننده می‌شوید. این در تصحیح رفتار بد شکست می‌خورد و رفتارهای ضداجتماعی مقابله جویانه را رشد می‌دهد.

چرا تنبیه جواب نمی‌دهد؟

در ادامه با فهرست بلندی از دلایلی روبرو هستیم که چرا تنبیه جواب نمی دهد:

1. تنبیه، رفتار خوب یا حداقل دلیلی برای انجام رفتار خوب آموزش نمی‌دهد

تنبیه، تمرکز را از آنچه کودک بهتر است انجام دهد یا چرا باید رفتار خوبی انجام دهد، دور می‌کند.

تنبیه به کودک ابزاری نمی‌دهد که با آن نیازهای خود را به طرز متفاوتی ارضا کند. در مقابل، باعث خشم کودک می‌شود. این کار توجه او را به سمت رنج و خشم خود هدایت می‌کند، نه اینکه رفتار نامطلوبشان چه تاثیری بر دیگران دارد.

 

بیشتر بخوانید: رفتارهای سمی والدین کدامند؟

2. رفتار ناسازگارانه را تشویق می‌کند

کودکان یا انسان ها به طور طبیعی مایل به اجتناب از تنبیه هستند.

در حالی که انجام دقیق همان کاری که والدشان می خواهد، یکی از بهترین راه ها برای فرار از تنبیه است، اما این تنها راه نیست.

بچه‌ها می‌توانند رفتار توهین‌آمیز خود را برای زمانی ذخیره کنند که والد در کنارشان نیسیت.

آنها همچنین می توانند فعالانه با تنبیه مخالفت کنند یا به والدین خود ضربه بزنند و وارد جنگ قدرت شوند.

اگر بچه ها به دلیل انتخاب نادرست تنبیه شوند، ممکن است برای جلوگیری از تنبیه، به جای متوقف کردن رفتار نامطلوبی که سعی در توقفش دارید، دروغ بگویند.

3. وجدان را رشد نمی‌دهد

نظم دهی از سوی والدین برای رشد اخلاقی کودک ضروری است. با این حال، تنبیه بدنی به رشد وجدان کودکان کمکی نمی‌کند.

تنبیه، درست و غلط یا اینکه چگونه انسان بهتری باشند را به بچه ها یاد نمی‌دهد.

کودکانی که فاقد معیارهای اخلاقی هستند، کمتر احتمال دارد کنترل خود را حفظ کنند و بدون نظارت والدین، کار درست را انجام دهند.

4. مانع یادگیری رفتار جدید می‌شود

تهدید تنبیه، باعث ایجاد ترس می‌شود. ترس، هورمون های استرس را آزاد می کند که این هورمون ها، عملکرد مرکز یادگیری (قشر پیش پیشانی) در مغز را بازداری می‌کنند.

بنابراین، وقتی والدین از اِعمال ترس برای آموزش استفاده می‌کنند، فرزندان شان حتی اگر بخواهند، قادر به یادگیری نیستند. ارایه‌ی تنبیه، یادگیری هیجانی و شناختی را مختل می‌کند.

5. پرخاشگری را الگوسازی می‌کند

تنبیه شدید، مانند تنبیه بدنی، به کودکان می‌آموزد که پرخاشگری، ظلم یا سخت‌گیری بهترین رویکرد برای مقابله با مشکلات است.

دهه‌ها تحقیق و مطالعات بی‌شمار نشان داده‌اند که تنبیه بدنی کودکان می‌تواند منجر به رفتار پرخاشگرانه شود؛ یعنی همان نوع رفتار نامطلوبی که والدین می‌خواهند از آن اجتناب کنند! استفاده از تنبیه بدنی نتیجه معکوس دارد.

بیشتر بخوانید: نکاتی برای افزایش اعتماد به نفس در کودکان و نوجوانان

6. رفتار توجه طلبانه را تشویق می‌کند

توجه والدین حتی اگر منفی باشد، یکی از قوی ترین پاداش‌ها برای کودکان است. بنابراین، تنبیه ممکن است بیشتر به عنوان یک پاداش برای تقویت رفتار منفی در کودکان عمل کند.

7. به علت رفتار نامطلوب کاری ندارد

کودکان نافرمان ممکن است به دلایل موجهی بدرفتاری کنند.

صرف ارایه‌ی عواقب منفی، علت اصلی رفتار را که ممکن است هنوز وجود داشته باشد، برطرف نمی‌کند و باعث می شود کودک مجددا همان اشتباهات را تکرار کند.

8. هیجاناتی منفی ایجاد می‌کند و به روابط آسیب می‌زند

کودکانی که به طور مکرر تنبیه می‌شوند، احساسات منفی خود را با فرد تنبیه‌گر و رفتاری که والدینشان می‌خواهند در آنها ببینند، مرتبط می‌کنند.

وقتی رابطه والد و فرزند آسیب می‌بیند، کودک کمتر به حرف والدین گوش می‌دهد. آنها همچنین کمتر احتمال دارد که رفتار مطلوب را در پیش بگیرند.

کودکانی که روابط والد-کودکی آسیب دیده دارند، احتمالا در بزرگسالی با والدین خود قطع رابطه می‌کنند.

9. انگیزه درونی برای رفتار را کاهش می‌دهد

نظریه خودمختاری، دیدگاهی قانع کننده است که توضیح می دهد چرا تنبیه کار نمی‌کند.

تنبیه کردن، استقلال کودک را که یکی از سه نیاز روانی ذاتی است، از بین می برد. انگیزه بیرونی ایجاد می‌کند و انگیزه درونی را برای انجام رفتار کاهش می‌دهد.

تنبیه کودکان ممکن است در کوتاه مدت به پیروی موقت آنان از قوانین منجر شود، اما چنین انگیزه های بیرونی در دراز مدت پایدار نیستند.

10. به سلامت روان کودکان آسیب می‌زند

مجازات کودکان نه تنها موثر نیست، بلکه در دراز مدت سبب بروز مشکلات روانشناختی نیز می‌شود.

تنبیه بی رحمانه ممکن است نوعی سو رفتار کودک محسوب شود و با بیماری های روانیی مانند افسردگی در نوجوانی مرتبط است.

سو برداشت‌هایی در مورد تنبیه

ایده تنبیه نشدن کودکان این ترس ها را به والدین وارد می کند که نکند کودک نازپرورده شود یا خود به والدینی سهل‌گیر تبدیل شوند.

بله، تنبیه بدنی فرزندتان بد است؛ اما آموزش دادن به آنها اینطور نیست.

لحظه‌ای مکث کنید و به زمانی بیاندیشید که هنوز یک دانش آموز بودید. از کدام معلمتان چیزهای بیشتری آموختید؟ کسی که صبور و دلسوز بود و به ایجاد اعتماد به نفس شما کمک می‌کرد، یا کسی که سخت گیر و نامنعطف بود و وقتی اشتباه می‌کردید، اشکتان را درمی‌آورد؟

---