اختلال شخصیت ضد اجتماعی

اختلال شخصیت ضد اجتماعی یک اختلال روانی است. فرد مبتلا الگویی رفتاری از بی اعتنایی به حقوق دیگران نشان می دهد. ویژگی های رایج شامل فریبکار بودن، کنترل گری و رفتارهای مجرمانه می شود.اختلال ضد اجتماعی گاهی سایکوپاتی نامیده می شود هر چند این یک اصطلاح بالینی نیست.

آنچه باید درباره اختلال شخصیت ضد اجتماعی بدانیم:

علائم و نشانه ها

تشخیص

عارضه های مرتبط

سوسیوپاتی در برابر سایکوپاتی (جامعه ستیزی)

علل و عوامل خطر

درمانها

دورنما

برای استفاده از مشاوره های خوب کارشناسان و درمانگران مجموعه سها کلینیک می توانید بر روی لینک زیر کلیک کرده و به صورت آنلاین روز مورد نظر خود را انتخاب و درخواست رزرو مشاوره بدهید.

و یا به صورت تلفنی نوبت خود را رزرو کنید.

021-88005573

رزرو نوبت آنلاین

افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی گاهی زندگی طبیعی و سازنده‌ای دارند. با این حال آنها اغلب در روابط، هیجانات و تصمیم گیری هایی که خود و دیگران را تحت الشعاع قرار می دهد، مشکلاتی را تجربه می کنند.شیوع این اختلال واضح نیست اما طبق برخی تخمین‌ها ۱.۴ درصد مردم مبتلا به اختلال ضد اجتماعی هستند. مردان نسبت به زنان پنج برابر بیشتر احتمال دارد که این تشخیص را دریافت کنند.این مقاله مروری کلی بر اختلال ضد اجتماعی از جمله علائم، علل، درمان ها و ارتباط آن با سایکوپاتی یا جامعه ستیزی فراهم می‌کند.

تعریف اختلال شخصیت ضد اجتماعی

اختلالات شخصیت گروهی از اختلالات روانی هستند که بر شیوه تفکر، احساس کردن و رفتار فرد اثر میگذارند. نشانگان این نوع از اختلالات میتواند توانایی تجربه بهزیستی و داشتن روابط عادی را از بین ببرد.در فرد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی افکار و رفتارها با بی اعتنایی نسبت به -یا تجاوز به- حقوق مردم مشخص می شود.

این وضعیت اغلب به شکل موارد زیر ظاهر می شود:

رفتارهای فریبکارانه یا کنترل گرایانه برای منافع شخصی

رفتارهای مجرمانه

بی‌اعتنایی به امنیت و انتخاب‌های دیگران

 اعمال غیر مسئولانه

افراد دچار این اختلال همچنین احتمالاً فاقد پشیمانی هستند. آنها ممکن است به پیامدهای اعمال آسیب‌زای خود بی تفاوت باشند یا استدلال هایی برای توجیه صدمه زدن، بدرفتاری یا دزدی از دیگران بیاورند.این بیماری روانی یک اختلال شخصیت خوشه B است؛ گروهی از اختلالات شخصیتی که هیجانات را مختل می کنند و به رفتارهایی منجر می شوند که ممکن است افراطی یا غیر منطقی به نظر برسد.افراد از هجده سالگی می‌توانند تشخیص اختلال ضد اجتماعی دریافت کنند، هرچند شواهد مبتنی بر این است که علائم احتمالاً نزدیک به ۱۵ سالگی نمایان می شوند.کودکان و نوجوانان کم سال تر که علائم مشابهی را نشان می دهند احتمالا تشخیص اختلال سلوک دریافت می­کنند.

علائم و نشانه های اختلال شخصیت ضد اجتماعی

 این امکان وجود دارد که هرکسی گاهی اوقات فریبکارانه یا کنترلگر عمل کند. در افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی این اعمال فراگیر و انعطاف ناپذیر هستند. آنها در زمینه های مختلف ظاهر می شوند و شخص اغلب هیچ پشیمانی­ای نشان نمی دهد.هیچگونه آزمایش بالینی برای اختلال ضد اجتماعی وجود ندارد، بلکه تشخیص بر پایه فرایند فکری و رفتاری فرد گذاشته می شود متخصصان روانشناسی بالینی از ویرایش پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی DSM5 برای تشخیص بیماری های روانی از جمله اختلال ضد اجتماعی استفاده می کنند.

طبق DSM5 پزشک میتواند این اختلال را در فردی که حداقل ۱۸ سال دارد و دست کم سه نشانه از علائم زیر را نشان می دهد تشخیص گذاری کند:

اعمال ضد اجتماعی مکرر: شامل اقداماتی که در جامعه با پیامد دستگیری مواجه خواهند شد، مانند آزار و اذیت، سرقت یا یک شغل غیر قانونی

رفتار فریبکارانه برای منافع شخصی: شامل دروغگویی یا جعل هویت مکرّر

رفتار تکانشی: این می تواند به تغییرات ناگهانی در شغل، محل زندگی یا روابط منجر شود

کج خلقی و رفتار پرخاشگرانه: شامل دعواهای فیزیکی یا توهین های مکرر به دیگران

بی اعتنایی به امنیت: این می تواند شامل امنیت خود و یا دیگران باشد. با اعمالی نظیر سرعت غیرمجاز، رانندگی در حاالت مستی، تصادف های مکرر یا غفلت نسبت به یک کودک

اعمال غیر مسئولانه: این مسئله احتمالا در حرفه یا تعهدات مالی فرد اثر میگذارد

فقدان پشیمانی: فرد ممکن است برای مثال نسبت به آسیبی که خود باعث آن شده بی تفاوت باشد یا آن را توجیه کند

فرد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی به آرزوها، حقوق و احساسات دیگران بی اعتنایی می کند. این افراد همچنین برای منافع شخصی مانند کسب پول، سکس یا قدرت دیگران را گول می‌زنند یا می فریبند.

این الگو از رفتارهای کنترلگر، پرخاشگرانه و غیرمسئولانه می‌تواند روابط را با مشکل مواجه سازد.

افراد مبتلا به اختلال ضد اجتماعی احتمالاً موارد زیر را نیز تجربه می کنند:

دیسفوریا یا ناخوشنودی فراگیر از زندگی

تنش مکرر

ناتوانی در تحمل ملال

خلق افسرده

همچنین افراد دارای اختلالات شخصیت از جمله اختلال شخصیت ضد اجتماعی نسبت به جمعیت عمومی در معرض خطر بیشتری از تلاش برای خودکشی هستند.

تشخیص اختلال شخصیت ضد اجتماعی

ممکن است افراد پس از ارتکاب جرم یا پس از جستجوی درمان برای اضطراب، افسردگی یا مشکلات رابطه ای مزمن از نظر ابتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی ارزیابی شوند.با این حال بیشتر مبتلایان به اختلال ضد اجتماعی به دنبال درمان نیستند و به تبع تشخیصی دریافت نمی کنند.پزشک تنها بر پایه یک رفتار یا وقایع اندک تشخیص گذاری نمی کند. همچنین اگر الگوی رفتاری فرد بتواند با عوامل دیگری مانند سوء مصرف مواد، تروما یا ناتوانی شناختی توضیح داده شود تشخیص اختلال ضد اجتماعی گذاشته نمی‌شود.

لازم به ذکر است که تمام افراد مبتلا به این اختلال مطابق با هیجانات خود رفتار نمی کنند. به علاوه تمام افرادی که به حقوق دیگران تجاوز می کنند به یک اختلال روانی دچار نیستند.

عارضه های مرتبط اختلال شخصیت ضد اجتماعی

 افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی ممکن است عارضه های همزمانی را تجربه کنند از جمله:

 اختلالات اضطرابی

 اختلالات افسردگی

 اختلالات مصرف مواد

 اختلال قماربازی یا سایر مشکلات مرتبط با کنترل تکانه

آنها همچنین ویژگی هایی دارند که معیارهای تشخیصی برای سایر اختلالات شخصیت، خصوصاً سایر اختلالات خوشه B مانند اختلالات شخصیت مرزی، خودشیفته و نمایشی برآورده می‌کند.

سوسیوپاتی دربرابر سایکوپاتی (جامعه ستیزی)

برخی محققان معتقدند که سایکوپاتی یک نوع فرعی اختلال شخصیت ضد اجتماعی است. برخی دیگر عقیده دارند که سایکوپاتی یک عارضه جداگانه است اما این دو با یکدیگر همپوشانی دارند‌.DSM5 سایکوپاتی را به عنوان گونه ای جهش یافته از اختلال ضد اجتماعی توصیف می‌کند. در این راهنما سایکوپاتی با فقدان اضطراب یا ترس و سبک غالب جسورانه‌ای از تعاملاتی که رفتارهای آسیب‌رسان را پنهان می‌کنند مشخص می شود.به علاوه طبق سازمان جهانی تعالی بهداشت و مراقبت افراد مبتلا به سایکوپاتی یا اختلال شخصیت شدید و خطرناک موارد اندکی از جمعیت دارای اختلال ضد اجتماعی را تشکیل می‌دهد.ضمناً این افراد خطر بالاتری برای صدمه زدن به دیگران دارند و بیشتر سرویس های ارائه شده برای اختلال ضد اجتماعی را اشغال می کنند.

دلایل و عوامل خطر اختلال شخصیت ضد اجتماعی

محققان علت دقیق این اختلال را نمی دانند، اما همه عوامل ژنتیکی، محیطی و فرهنگی ممکن است در رشد این اختلال سهم داشته باشند.برای مثال تخمین های وراثت پذیری محدوده %۳۶ تا ۶۹% را نشان می دهند و بعضی عوامل محیطی که با این اختلال مرتبط هستند شامل تجارب منفی کودکی مثل سوء رفتار فیزیکی، سوء رفتار جنسی یا غفلت اند.تجارب کودکی از اختلال سلوک یا اختلال بیش فعالی-نقص توجه که با عنوان ADHD شناخته می شود، همچنین با اختلال شخصیت ضد اجتماعی ارتباط دارند.مردان با احتمال بین ۳ تا ۵ برابر بیش از زنان این تشخیص را دریافت می کنند.

درمان‌های اختلال شخصیت ضد اجتماعی

درمان ها قصد دارند تا به فرد کمک کنند که هیجانات خشم، رنج، اضطراب و افسردگی را مدیریت کند. هدف درمان کاهش رفتارهای ضد اجتماعی و در نهایت سود رسانی به افراد و اطرافیان آنها است.درحال حاضر شواهد برای اثربخشی این درمانها محدود است. مدیریت علائم می تواند دشوار باشد و نسبتاً نرخ بالایی از افراد درمان را خیلی زود متوقف می کنند.این افراد اغلب از رویکردهایی که عارضه های همزمان مانند افسردگی، اضطراب و سوءمصرف مواد را برطرف می کنند، نفع می برند.مصرف مواد یا الکل خطر تکانشگری و پرخاش را افزایش می‌دهد بنابراین درمان هر گونه سوء مصرف مواد می تواند اثرات مفید قابل توجهی برجای بگذارد.

درمان اختلال شخصیت ضد اجتماعی

روان درمانی یا مشاوره روانشناسی به فرد کمک می کند تا بر الگو های فکری و رفتاری از هم گسیخته و شیوه ارتباط با دیگران غلبه کند

گروه درمانی می‌تواند به برطرف ساختن اعمال تکانشی، رفتارهای ضد اجتماعی و چالش ها در روابط با دیگران کمک کند. این می تواند در مراقبت‌های اجتماع‌محور یا موسسه‌ای انجام شود.

داروهای تثبیت کننده خلق یا مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (معروف به SSRIها) ممکن است به بهبود رفتارهای تکانشی و پرخاشگرانه کمک کنند و داروهای ضد روان پریشی نیز می توانند پارانویا را بهبود بخشند.با این حال هیچ دارویی به طور خاص برای اختلال ضد اجتماعی طراحی نشده است.دوستان، اعضای خانواده و کارشناسان سلامت ممکن است مراقبت از فرد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی را چالش انگیز بدانند.اتحاد ملی بیماری های روانی به اعضای خانواده و مراقبان توصیه هایی ارائه کرده مبنی بر اینکه چگونه در حالی که از خود مراقبت می کنند از فرد دارای اختلال روانی حمایت کنند.

دورنما

اختلال شخصیت ضد اجتماعی یک عارضه تمام عمری است. پزشک می تواند آن را در ۱۸ سالگی تشخیص دهد. هر چند ویژگی هایی از آن ممکن است چند سال قبل تر شروع شده باشند.شدت علائم و ارتکاب جرم‌های همراه در اواخر نوجوانی در بیشترین سطح خود هستند و به مرور زمان با فروکش متوسط در سن ۳۵ سالگی کاهش پیدا می کنند.تحقیقات بر اثر بخشی درمان اختلال ضد اجتماعی در حال حاضر محدود است و روشی که برای یک فرد موثر است ممکن است برای فرد دیگر کارایی نداشته باشد. با این حال درمان ها می توانند به فرد در مدیریت نشانه ها و بهبود عارضه های همراه مثل به مصرف مواد و افسردگی کمک کنند.

کار با یک درمانگر متعهد و تعهد داشتن به ایجاد تغییرات معنادار در رفتار می تواند موفقیت درمانی را افزایش دهد.از آنجا که تحقیقات ادامه دارند پزشکان در حال کسب فهم بهتر این بیماری روانی پیچیده و شناسایی موثرترین روشهای مراقبت از مبتلایان آن هستند.

دانلود فایل اصلی PDF اختلال شخصیت ضد اجتماعی

منبع : medicalnewstoday

سوالات متداول

در باکس پرسش و پاسخ در انتهای این صفحه می توانید سوالات خود را با درمانگران مجموعه “سها کلینیک” در میان بگذارید و در کمترین زمان ممکن جواب سوالات خود را توسط درمانگران و پزشکان متخصص دریافت کنید.