3 افسانه در مورد خانواده های ناتنی
بیایید برخی از افسانه های رایج را در مورد خانواده های ناتنی بررسی کنیم.
نکات کلیدی
- افسانۀ 1: خانواده های ناتنی بیش از خانواده های تنی دچار کشمکش می شوند.
- افسانۀ 2: خانواده های ناتنی به اندازۀ خانواده های سنتی صمیمی نیستند.
- افسانۀ 3: والدین ناتنی باید با بچه های ناتنی دقیقاً مانند فرزندان تنی خود رفتار کنند.
خانواده ها در اشکال و اندازه های مختلف وجود دارند و 40 درصد خانواده های ایالت متحده تا کنون تصمیم گرفته اند تا با هم ترکیب شوند.
بر اساس داده های اداره سرشماری ایالات متحده در سال 2015، از هر شش کودک یک نفر (16 درصد) در خانواده های ناتنی یا ترکیبی زندگی می کند. و مرکز ملی آمار سلامت می گوید که تقریباً دو نفر از هر سه زن (63 درصد) هنگامی که تصمیم به مشاوره ازدواج مجدد می گیرند، خانواده های ناتنی ایجاد می کنند.
آیا شما و شریک زندگی تان فرزندان رابطه قبلی یک یا هر دوی تان را بزرگ می کنید؟ آیا در مورد تشکیل یک خانواده ناتنی با شریک زندگی خود نگرانید، یا در مورد برچسب ها یا اطلاعات نادرست پیرامون فرزندان ناتنی گیج شده اید؟ بیایید در مورد این واحدهای خانوادگی منحصربه‌فرد شفاف سازی کنیم و برخی از افسانه‌ها را کنار بگذاریم تا بتوانیم روی مهم‌ترین مسائل تمرکز کنیم: کمک به پیشرفت ازدواج و خانوادۀ شما.
بیشتر بخوانید: مشاوره خانواده
خانواده ناتنی یا ترکیبی به چه معناست؟
خانواده ناتنی متشکل از همسر یا شریکی است که فرزندانی از روابط قبلی خود دارد. در یک خانواده ناتنی، دست کم یک والد ناتنی، خواهر یا برادر ناتنی و/یا خواهر و برادر نیمه‌تنی (نیمه تنی: وقتی فرزندان در یک مادر یا پدر مشترک هستند) وجود دارد. و اغلب تعداد آنان بیش از یک نفر است!
اعضای خانواده های ناتنی می توانند در یک یا چند خانوار زندگی کنند. بسیاری از بچه‌ها به طور متناوب در خانه‌های هر دو والد زیستی خود زندگی می‌کنند (مثلاً «خانه مامان» یا «خانه بابا»)، جایی که اغلب با خواهر و برادرها یا والد ناتنی هستند. برنامه زمانی که کودک بین محل های سکونت جابجا می شود به طیف وسیعی از عوامل از جمله ترتیبات حضانت، موقعیت جغرافیایی و ترجیحات خانواده بستگی دارد.
همچنین خانواده‌های ناتنی ممکن است از پیشینه‌های قومی، نژادی و اجتماعی-اقتصادی گوناگونی تشکیل شوند.
3 تصور غلط رایج در مورد خانواده های ناتنی
اگر در خانواده ای ناتنی هستید یا قصد تشکیل آن را دارید، به خاطر ایجاد این تجربۀ ارزشمند و شاید دشوار به شما تبریک می گویم! در ادامه به بررسی و شفاف سازی برخی افسانه های رایج که درباره این نوع خانواده ها وجود دارد، می پردازیم:
-
خانواده های ناتنی بیشتر از خانواده‌های تنی با هم کشمکش دارند.
شکی نیست که افراد در خانواده های ناتنی با چالش های منحصر به فردی روبرو هستند که خانواده های «سنتی» یا تنی آنها را تجربه نمی کنند: فراهم سازی خانه ها و برنامه های متعدد، ارزش ها و انتظارات مختلف خانواده ها و عوامل استرس زای منحصر به طلاق یا جدایی والدین. حتی برخی تحقیقات وجود دارد که نشان می‌دهد کودکان خانواده‌های ناتنی در مقایسه با کودکان خانواده‌های تنی در معرض خطر افزایش مسائل سلامت روان و مشکلات تحصیلی هستند.
اما بسیاری از پژوهش های دیگر هیچ تفاوت چشمگیری را در زندگی کودکان بر اساس نوع خانواده آنها پیدا نکردند. این به شرطی ممکن است که بچه ها احساس حمایت بهینه داشته باشند و پیوندهای سالمی را با مراقبان خود تجربه کنند.
پیشنهادی که من به مراجعانی که مجدداً ازدواج می کنند می دهم، این است: بله، خانواده ناتنی شما ممکن است چالش‌های منحصربه‌فردی برای تان ایجاد کند، اما اینکه چگونه این چالش ها را مدیریت می‌کنید و چه کسی را به عنوان والد-مشترک انتخاب می کنید، بیش از صرف ساختار خانواده بر فرزندان تان تأثیر دارد.
بیشتر بخوانید : خانواده درمانی به چه معناست
-
خانواده های ناتنی به اندازه خانواده های سنتی صمیمی نیستند.
این مشاهدات حرفه ای من است که خانواده های ناتنی می توانند به پیوندی نزدیک، سالم و رضایت بخش که بسیاری از خانواده های سنتی از آن لذت می برند، دست یابند. آیا ممکن است برای ایجاد این پیوندهای صمیمانه به تلاش بیشتری از جانب شما و همسرتان نیاز باشد؟ شاید… اما این چیز بدی نیست!
راه‌هایی برای کمک به رشد واقعی خانواده ناتنی شما می توانند موارد زیر باشند:
- ایجاد آیین های خانوادگی جدید، مانند شب‌های بازی خانوادگی یا رسوم تعطیلات (در حالی که همچنان به هر سنت دیگری احترام گذاشته و فضا را برای آنها حفظ می‌کنید)
- ایجاد یک فرهنگ خانگی مبنی بر ارتباطات گشوده و صادقانه
- جستجوی حمایت حرفه ای در قالب درمان فردی، زوج درمانی، و/یا خانواده درمانی، که می تواند به شما و عزیزانتان کمک کند تا ابزار، دانش و مهارت های مقابله ای لازم برای سازگاری و رشد با هم را به دست آورید (و به شما و همسرتان یاری برساند تا یک رابطه زناشویی سالم را حفظ کنید، که این عنصری کلیدی در موفقیت کلی خانواده شما است)
-
والدین باید با فرزندان ناتنی خود دقیقاً مانند فرزندان زیستی خود رفتار کنند.
پاسخ من به این یکی هم بله است و هم خیر.
بله، والدین ناتنی باید با بچه های ناتنی خود مانند فرزندان خودشان رفتار کنند، به این معنا که همه کودکان در یک خانواده ناتنی شایستۀ توجه، حفظ حریم خصوصی و عشق هستند. اگر انتخاب می کنید که خانواده تان را با خانوادۀ شریک زندگی خود ترکیب کنید، رفتار با احترام و تکریم یکسان با همۀ اعضا شدیداً الزامی است.
اما به عنوان پدر و مادر ناتنی، همچنین باید به این واقعیت احترام بگذارید که بچه‌ها احتمالاً پیوندهای منحصربه‌فردی با والدین زیستی خود دارند و – دست کم در ابتدا – شاید لازم باشد والدین زیستی نقش اصلی را در مواردی مانند تنبیه بچه‌های خود داشته باشند. این می‌تواند به کودکان کمک کند تا با مراقبان جدیدشان سازگار شوند و در عین حال احساس سردرگمی، رنجش یا ترس را به حداقل ممکن برساند.
این به چه معناست؟ به طور معمول ایده های خود را با همسرتان (البته به طور خصوصی) در مورد ارزش های مشترک خانواده، قوانین خانواده و مرزها در میان بگذارید، اما وقتی پای تصمیم گیری و اجرای اقدامات انضباطی در مورد فرزندان زیستی همسرتان به میان می آید، صبر کنید و این کار را به خود آنها بسپارید.
بیشتر بخوانید: مشاوره روانشناسی آنلاین
آیا شما از یک خانواده ناتنی هستید؟
مانند همه واحدهای خانوادگی، خانواده های ناتنی با ترکیبی گسترده و بسیار شخصی از شادی ها و چالش ها همراه هستند. خانواده ناتنی شما ترکیبی منحصر به فرد از جالب، متفاوت و خاص بودن است. یاد بگیرید که چگونه به استقبال این سفر بروید.
منبع
https://www.psychologytoday.com/intl/blog/couples-thrive/202208/3-myths-about-blended-families
بررسی توسط ابیگیل فگان – 2022
